Michel Weyler
In dit artikel zullen we het onderwerp Michel Weyler diepgaand onderzoeken, de vele facetten ervan analyseren en het belang ervan in verschillende contexten ontrafelen. Vanaf de oorsprong tot de relevantie ervan vandaag, langs de implicaties ervan in verschillende aspecten van het dagelijks leven, zullen we beginnen aan een reis van ontdekking en reflectie over Michel Weyler. Door middel van gedetailleerde analyses, casestudies en adviezen van deskundigen zullen we dit onderwerp vanuit verschillende invalshoeken benaderen om een compleet en verrijkend beeld te bieden. Of u nu een expert op dit gebied bent of een complete beginneling, dit artikel probeert een alomvattende en toegankelijke visie op Michel Weyler te bieden, en nodigt u uit om de betekenis en gevolgen ervan in de huidige samenleving te onderzoeken en erover na te denken.
| Michel Weyler | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Michel Weiler | |||
| Geboren | Echternach, 14 april 1851 | |||
| Overleden | Ettelbruck, 23 augustus 1926 | |||
| Geboorteland | Luxemburg | |||
| Beroep(en) | kunstschilder | |||
| ||||
Michel Weyler (Echternach, 14 april 1851 – Ettelbruck, 23 augustus 1926) was een Luxemburgs kunstschilder.[1][2]
Leven en werk
Michel Weyler was een zoon van Nicolas Weyler en Maria Anna Berscheid.[3] Hij kreeg zijn artistieke opleiding bij Alexandre Vion in Parijs (1878-1884).[4] Michel Weyler, zijn broers Nicolas en Victor en zus Marguerite waren firmanten in het familiebedrijf "Gebrüder Weyler" in Echternach, dat meubels en houten beelden maakte en verkocht. In 1895 werd een nieuwe werkplaats ingericht, met zes mechanische apparaten die door stoom werden aangedreven. Het bedrijf werd in 1921 opgeheven.
Weyler schilderde landschappen, portretten en stillevens. In 1881 toonde hij op de Salon des Champs Elysées het stilleven Une Table de Cuisine, dat goed werd ontvangen. Weyler was ook als kopiist actief. In 1887 kreeg hij opdracht van de Luxemburgse regering een kopie te maken van een fresco van de dood van Jan de Blinde.[5] In 1894 nam hij met een aantal werken deel aan de Parijse salon[6] en toonde hij op de eerste salon van de Cercle Artistique de Luxembourg twee olieverfschilderijen. Door ziekte schilderde hij na 1894 niet meer.
Michel Weyler overleed na een lang ziekbed, op 75-jarige leeftijd.[7] Werk van Weyler is opgenomen in de collecties van Villa Vauban en het Musée national d'archéologie, d'histoire et d'art (MNAHA). Tijdens een tentoonstelling gewijd aan de 19e-eeuwse Luxemburgse schilderkunst (1963) werden zes van zijn werken getoond, naast dat van onder anderen Jean-Baptiste Fresez, Therese Glaesener-Hartmann, Jean-Pierre Huberty en Michel Sinner.[8]
Enkele werken
- 1886 Siège de Luxembourg en 1684, kopie naar Adam Frans van der Meulen. Collectie MNAHA.
- 1887 'De heroïsche dood van Jan de Blinde in de strijd bij Crecy', kopie naar een fresco van Hermann Stilke in Slot Stolzenfels.
- 1899 Fillette en robe bleue. Collectie MNAHA.
- ↑ Jos Welter, red. (1993) Rétrospective : Cent ans d'art luxembourgeois 1893-1993. Luxemburg: Cercle Artistique de Luxembourg / Crauthem: Lux-Print. ISBN 2-919970-24-0.
- ↑ "Michel Weyler", Lëtzebuerger Konschtlexikon, MNAHA.
- ↑ Burgerlijke stand van Echternach: geboorten 1851, akte no 51. Hij werd ingeschreven als Michel Weiler.
- ↑ Lambert Herr (2001) Signatures, portraits et auto-portraits : artistes plasticiens au Luxembourg. Luxemburg: Éditions Saint-Paul. ISBN 2-87963-382-6. p. 371. Gearchiveerd op 27 november 2024.
- ↑ Michel Engels, "Kunst", Luxemburger Wort, 31 oktober 1887.
- ↑ "Chronik aus der Hauptstadt. Luxemburg", Obermosel-Zeitung, 18 mei 1894.
- ↑ "Monsieur Michel WEYLER Artiste-Peintre", overlijdensannonce in de Luxemburger Wort, 24 augustus 1926.
- ↑ "Das 19. Jahrhundert in der Luxemburger Malerei Ausstellung im Staatsmuseum eröffnet", Luxemburger Wort, 4 juni 1963.