In de wereld van vandaag is Midosuji-lijn een onderwerp geworden met grote relevantie en interesse onder een breed publiek. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving heeft Midosuji-lijn de aandacht getrokken van zowel academici, professionals als enthousiastelingen. Met een rijke en complexe geschiedenis is Midosuji-lijn door de jaren heen geëvolueerd, heeft het verschillende aspecten van het dagelijks leven beïnvloed en op tal van gebieden een cruciale rol gespeeld. In dit artikel zullen we het belang van Midosuji-lijn en de invloed ervan op verschillende terreinen grondig onderzoeken, van cultuur tot economie, politiek en technologie.
Midōsuji-lijn Suita-Sakai | |
---|---|
![]() | |
Totale lengte | 24,5 km |
Spoorwijdte | normaalspoor 1435 mm |
Aangelegd door | Metro van Osaka |
Geopend 20 mei 1933 | |
Baanvaksnelheid | 70 km/u |
Treindienst door | Metro van Osaka |
De Midōsuji-lijn (御堂筋線;Midōsuji-sen) is een van de lijnen van de Metro van Osaka in Japan. De Midōsuji-lijn is de oudste en de drukste lijn van het metronetwerk van Osaka. De lijn is 24,5 km (zonder het station Kitakyu) en 30,4 km (tot aan Kitakyu.)
De lijn werd genoemd naar de Midōsuji-laan, een belangrijke noord-zuidverbinding in Osaka. Het merendeel van de lijn loopt onder de Midosuji-laan , buiten het deel ten noorden van Nakatsu, daar loopt de lijn bovengronds op de middenberm van de Shin-midōsuji, een autosnelweg.
Het deel tussen de stations Senri-chūō en Esaka wordt uitgebaat door de Kita-Osaka Kyuko Railway. Er is echter geen verschil met de rest de van de lijn.
De Midosuji-lijn heeft een halte bij Dotonbori, een van de belangrijkste toeristische attracties van Osaka.
Het eerste deel van de lijn opende in 1933, tussen de stations Umeda en Shinsaibashi en men begon met één rijtuig per rit. De metrolijn maakte deel uit van een werkverschaffingsproject van de lokale overheid om de hoge werkloosheid in de stad te bestrijden. Het bouwen ging met vallen en opstaan, daar de meeste arbeiders niet gekwalificeerd waren. De lijn werd zowel voor als na de Tweede Wereldoorlog geleidelijk uitgebreid tot het zijn huidige lengte bereikte in 1987. Sinds 1996 gebruikt men tien rijtuigen per rit.
Chronologie: