Mohamed Ghannouchi
In de wereld van vandaag is Mohamed Ghannouchi een onderwerp geworden dat steeds belangrijker wordt voor een grote verscheidenheid aan mensen. In de loop van de tijd is Mohamed Ghannouchi relevant gebleken in verschillende contexten en situaties, wat heeft geleid tot een groot debat over het belang ervan en de impact ervan op de samenleving. Sinds zijn opkomst heeft Mohamed Ghannouchi de belangstelling gewekt van zowel deskundigen als hobbyisten, die tijd en moeite hebben gestoken in het beter begrijpen ervan. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Mohamed Ghannouchi onderzoeken en de invloed ervan op verschillende gebieden analyseren, om een alomvattend beeld te geven van dit zeer relevante onderwerp.
| Mohamed Ghannouchi | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 18 augustus 1941 | |||
| Geboorteplaats | Sousse | |||
| Partij | RCD | |||
| Premier van Tunesië | ||||
| Ambtstermijn | 17 november 1999 - 27 februari 2011 | |||
| Voorganger | Hamed Karoui | |||
| Opvolger | Beji Caid Essebsi | |||
| ||||
Mohamed Ghannouchi (Arabisch: محمد الغنوشي, Mohammed al-Gannoesji) (Sousse, 18 augustus 1941) is een Tunesisch politicus. Van 17 november 1999 tot 27 februari 2011 was hij de 32ste premier van Tunesië. Hij trad af na protesten tegen hem.[1]
Ghannouchi is lid van het Tunesische parlement voor de Democratische Constitutionele Verzameling (Rassemblement Constitutionel Démocratique).
Vanaf 1989 leidde Ghannouchi de onderhandelingen van Tunesië met het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. Tussen 1992 en 1999 was Ghannouchi minister van Internationale Samenwerking en Buitenlandse Investeringen, financiën en economische zaken. In november 1999, na de herverkiezing van president Zine El Abidine Ben Ali, benoemde deze Ghanouchi tot premier. Na de val van de president op 14 januari 2011 werd aanvankelijk aangekondigd dat Ghanouchi het presidentschap zou waarnemen. Ben Ali had vlak voor zijn vlucht het kabinet-Ghannouchi echter ontslagen, en volgens rechters van de Constitutionele Raad bepaalt de grondwet dat de parlementsvoorzitter automatisch waarnemend president wordt als het presidentschap en het premierschap vacant zijn. Zo werd Fouad Mebazaa waarnemend president. Deze droeg direct Ghannouchi de vorming op van een regering van nationale eenheid.
Ghannouchi benoemde enkele vertegenwoordigers van oppositiepartijen, het maatschappelijk middenveld en zelfs een blogger, Slim Amamou, die slechts een week eerder was opgesloten door het regime van de afgezette president op ondergeschikte ministeries, maar handhaafde de ministers uit zijn oude kabinet op de sleutelposities. Enkele nieuwe ministers traden daarom meteen weer af, en de onrust in de straten van de steden bleef. Ghannouchi legde de nadruk op de voorbereiding van vrije verkiezingen die continuïteit in de regering noodzakelijk maakte. Hij trad uit de RCD, kondigde aan zelf geen kandidaat te zijn en zich na de verkiezingen uit de politiek te zullen terugtrekken. Op 27 januari voerde Ghannouchi een belangrijke herschikking van de regering uit en verwijderde alle voormalige RCD-leden behalve zichzelf uit te regering, waarin twaalf nieuwe ministers werden benoemd. Onder andere de ministeries van binnen- en buitenlandse zaken en defensie gingen naar onafhankelijken. Na een nieuwe golf van protesten nam Ghannouchi op 27 februari 2011 ontslag als premier hij werd opgevolgd door Beji Caid Essebsi.
- ↑ Premier Tunesië treedt af[dode link] Telegraaf.nl
| Voorganger: Hamed Karoui |
Premier van Tunesië 1999-2011 |
Opvolger: Beji Caid Essebsi |
| Voorganger: Zine El Abidine Ben Ali |
President van Tunesië (wnd.) 14 januari 2011- 15 januari 2011 |
Opvolger: Fouad Mebazaa |