Dit artikel gaat in op het onderwerp Natasha Parry, dat door de jaren heen het onderwerp van interesse en studie is geweest. Natasha Parry is een concept dat verschillende gebieden van het dagelijks leven heeft beïnvloed, van politiek tot technologie, cultuur en de samenleving in het algemeen. Door de geschiedenis heen heeft Natasha Parry een cruciale rol gespeeld bij het vormgeven van onze percepties en besluitvorming. Door middel van een gedetailleerde analyse wil dit artikel de verschillende facetten van Natasha Parry en de invloed ervan in de wereld van vandaag onderzoeken, waardoor een bredere en completere visie op dit zeer relevante onderwerp wordt geboden.
Natasha Parry | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | Londen, 2 december 1930 | |||
Overleden | La Baule, 22 juli 2015 | |||
Land | ![]() | |||
Werk | ||||
Jaren actief | 1949-2014 | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
(en) IBDB-profiel | ||||
(mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel | ||||
|
Natasha Parry (Londen, 2 december 1930 – La Baule, 22 juli 2015) was een Brits actrice.
Haar vader was filmregisseur Gordon Parry.
Parry brak door in de film Dance Hall in 1950. Daarna speelde ze onder andere in 1953 in de film "King Lear" met Orson Welles, "The Fighting Cock" met Rex Harrison, De kersentuin, Midnight Lace met Doris Day, The Rough and the Smooth, The Taste of Blueberries, Oh! What a Lovely War (regisseur Richard Attenborough), Monsieur Ripois en Romeo and Juliet. In 1984 stond ze op het toneel met Marcello Mastroianni in Tchin Tchin.
Ze was getrouwd met Peter Brook van 1951 tot haar dood in 2015. Ze had een zoon en een dochter. Ze woonde vanaf de jaren '70 in Jouars-Pontchartrain nabij Parijs.
Parry speelde tot op hoge leeftijd nog vaak toneelstukken Shakespeare in Bouffes du Nord Theatre, het theater van haar man in Parijs. Zij overleed tijdens een vakantie in La Baule-Escoublac op 84-jarige leeftijd.[1]