Nervus abducens
Tegenwoordig valt het belang van Nervus abducens niet te ontkennen in ons dagelijks leven. Of het nu vanwege zijn historische relevantie, zijn impact op de samenleving of zijn invloed op verschillende aspecten van ons leven is, Nervus abducens heeft de aandacht en interesse van veel mensen over de hele wereld getrokken. In dit artikel zullen we alles onderzoeken wat Nervus abducens vertegenwoordigt, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de relevantie ervan vandaag de dag. Door middel van een gedetailleerde analyse zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die Nervus abducens tot een onderwerp van groot belang en interesse maken voor een breed publiek. Ga met ons mee op deze reis door de geschiedenis, betekenis en relevantie van Nervus abducens, en laten we samen ontdekken waarom het een onderwerp is dat onze aandacht verdient.
| Afvoerende zenuw | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nervus abducens | ||||
| Zenuw | ||||
| ||||
Dwarsdoorsnede door de sinusholte
| ||||
| ||||
Zijaanzicht van de hersenzenuwen (n. abducens middenin zichtbaar)
| ||||
| Synoniemen | ||||
| Nederlands | zesde hersenzenuw[1] | |||
| Verloop | ||||
| Innervatie | musculus rectus lateralis | |||
| Naslagwerken | ||||
| Gray's Anatomy | 201,899 | |||
| ||||
De nervus abducens[2] is de zesde van de twaalf hersenzenuwen. De zenuw stuurt de zijdelingse rechte oogspier aan, die zorgt dat het oog van de middenlijn van het lichaam, oftewel naar buiten, kan bewegen.[3] Deze beweging wordt abductie genoemd, waaraan de zenuw zijn naam dankt.
Verloop
De vezels ontspringen in de zenuwkernen in de hersenstam. Zij verlaten deze vervolgens op de overgang van pons naar medulla, tussen piramide en olijf (oliva inferior). Na een intraduraal verloop, gaat de zenuw door de laterale wand van de sinus cavernosus en verlaat hij de schedelholte door de fissura orbitalis superior.
Dieren
In mensen is de n. abducens uitsluitend verantwoordelijk voor de innervatie van de musculus rectus lateralis bulbi. Bij andere zoogdieren innerveert de zenuw tevens de musculus retractor bubli, waarmee het oog ter bescherming kan worden ingetrokken. Een homologe zenuw is ook gevonden in alle gewervelden, met uitzondering van twee soorten alen.
Schade
Vanwege de grote lengte die de zenuw moet overbruggen van de hersenstam tot de oogbal, is de zenuw kwetsbaar voor beknelling.
Beschadiging aan het perifere gedeelte van de n. abducens kan leiden tot dubbelzien (diplopie).[3] Dit komt doordat het aangedane oog niet meer volledig naar buiten kan draaien, waardoor de gezichtsvelden van beide ogen gaan overlappen. Perifere schade aan n. VI kan ontstaan door tumoren, aneurismen of botbreuken. Daarnaast kan de zenuw beschadigd raken door herseninfarcten, demyelinatie, ontsteking (zoals bijvoorbeeld hersenvliesontsteking) en andere neurologische aandoeningen.
Schade aan de zenuwkern van n. VI leidt niet tot verlamming aan één oog, maar tot een onvermogen om beide ogen horizontaal in dezelfde richting te bewegen.
- ↑ Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek, 12de druk. Bohn Stafleu Van Loghum, Houten.
- ↑ Federative Committee on Anatomical Terminology (FCAT) (1998). Terminologia Anatomica. Thieme, Stuttgart.
- ↑ a b Blumenfeld, H. (2010). Neuroanatomy through Clinical Cases, 2e druk. Sinauer Associates, Inc. Publishers, Sunderland, MA, Verenigde Staten.
· 
· 