Dit artikel gaat in op de kwestie van Nieuw-Zeelandse hockeyploeg (vrouwen), die vandaag de dag van het grootste belang en relevantie is. Nieuw-Zeelandse hockeyploeg (vrouwen) is op verschillende gebieden onderwerp van debat en analyse geweest, omdat de invloed ervan verschillende aspecten van het dagelijks leven beïnvloedt. Door de geschiedenis heen is Nieuw-Zeelandse hockeyploeg (vrouwen) een bron van interesse geweest voor onderzoekers, specialisten en enthousiastelingen, die tijd en moeite hebben gestoken in het begrijpen van de betekenis en reikwijdte ervan. In die zin wil dit artikel de vele facetten en dimensies verkennen die Nieuw-Zeelandse hockeyploeg (vrouwen) omringen, en een brede en evenwichtige visie bieden die de lezer in staat stelt zich te verdiepen in de complexiteit en relevantie ervan vandaag de dag.
![]() | ||||
---|---|---|---|---|
Bijnaam | Black Sticks | |||
Associatie | New Zealand Hockey Federation | |||
Bondscoach | Mark Hager | |||
Stadion | n.n.b. | |||
Meeste interlands | Emily Naylor (203)[1] | |||
Topscorer | Katie Glynn (48)[2] | |||
FIH-wereldranglijst | 10e (31 maart 2025) | |||
Eerste interland | ||||
4 augustus 1935 | ||||
|
De Nieuw-Zeelandse hockeyploeg voor vrouwen is de nationale ploeg die Nieuw-Zeeland vertegenwoordigt tijdens interlands in het hockey. De hoogste positie op het WK was de vierde plaats in 1986. Dit was ook de hoogste plaats op een Olympische Spelen, in 2012. Op de Champions Trophy werd in 2011 met een derde plaats de beste prestatie ooit gehaald.
Aan het wereldkampioenschap van 1971 deed ook een team mee met spelers tot 23 jaar. Dit team eindigde als zevende. In 1980 trok het team zich terug van de Olympische Spelen vanwege de internationale boycot.
Gemenebestspelen | |
---|---|
1998 ![]() |
![]() |
2002 ![]() |
4e |
2006 ![]() |
4e |
2010 ![]() |
![]() |