Tegenwoordig is Nimmerdor een onderwerp van groot belang en relevantie in de samenleving. In de loop van de tijd is Nimmerdor een onderwerp geworden dat op verschillende gebieden nieuwsgierigheid en debat opwekt. Of het nu op wetenschappelijk, sociaal, politiek of cultureel gebied is, Nimmerdor is erin geslaagd de aandacht te trekken van mensen van alle leeftijden en beroepen. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten met betrekking tot Nimmerdor grondig onderzoeken, waarbij we het belang, de gevolgen en mogelijke implicaties voor de toekomst analyseren. Vanaf de oorsprong tot de evolutie ervan vandaag zullen we ons onderdompelen in een diepgaande analyse van Nimmerdor, met als doel licht te werpen op dit onderwerp dat interesse en controverse blijft genereren.
Nimmerdor | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
tekening van L.P. Serrurier, 1731
| ||||
Locatie | ||||
Locatie | Amersfoort | |||
Coördinaten | 52° 8′ NB, 5° 24′ OL | |||
Status en tijdlijn | ||||
Oorspr. functie | Buitenhuis | |||
Start bouw | 1645 | |||
Verbouwing | 19e eeuw, sloop 1953, nieuwbouw 1874 | |||
Architectuur | ||||
Bouwstijl | oorspronkelijk Hollands classicisme, later Neoclassicisme | |||
Bouwinfo | ||||
Eigenaar | particulier | |||
|
Nimmerdor is een landgoed bij Amersfoort in de Nederlandse provincie Utrecht. Het werd in de 17e eeuw aangelegd in opdracht van jonkheer Everard Meyster.
Meyster kocht in 1645[1] nabij de Leusderheide ten zuiden van Amersfoort negen hectare van de vroegere Amersfoortse meent, (het woest-eigen, waarnaar de daar gelegen Woestijgerweg genoemd is) en liet hierop een landhuis bouwen.[2][3] Het landgoed had oorspronkelijk een geometrische indeling, naar de mode van die tijd. Het omringende park liet hij met altijd groen blijvende heesters en bomen beplanten, wat de naam verklaart. De naam kan ook gezien worden als knipoog naar de nabijgelegen hoeve Dorrestein (eerstmaals vernoemd in 1569).[4] Meyster bezong het landgoed in zijn gedicht Nimmer-dor berymt uit 1667, gedrukt met groene inkt op groen papier.
In 1655 liet hij het nabijgelegen Dool-om-berg aanleggen,[5] een park met labyrint. Hiervan is niets bewaard gebleven.
Het landgoed werd in de loop van de tijd uitgebreid en telde rond 1880 al 100 hectare.[6] In de 19e eeuw werd het landgoed aangepast aan de Engelse landschapsstijl van destijds, en ook het hoofdgebouw en de bijgebouwen werden ingrijpend verbouwd.
Het landgoed werd bezocht door de wandelende dominee Jacobus Craandijk (1834-1912) die het kort beschreef in deel 1 van zijn Wandelingen door Nederland met pen en potlood (1875). In die periode behoorde het landgoed aan mr. Simon van Walcheren en kon men in het landhuis op dinsdag tussen 1 en 3 uur een schilderijenverzameling bezichtigen.[7]
In de Tweede Wereldoorlog raakte het hoofdgebouw bij een bombardement in 1945 zo zwaar beschadigd dat het in 1953 werd afgebroken. De boswachterswoning werd in 1961 afgebroken. In 1974 werd begonnen met de bouw van een nieuw hoofdgebouw. Het koetshuis en monumentale duiventil zijn bewaard gebleven.
In 1911 had Amersfoort al besloten het landgoed aan te kopen, maar dit besluit was vervolgens door Gedeputeerde Staten vernietigd.[8] Amersfoort ging tegen dit besluit in beroep. De beslissing van Gedeputeerde Staten werd echter door de Raad van State bevestigd.[9]
In oktober 1986 besloot de gemeente Amersfoort tot aankoop van vrijwel het gehele landgoed, dat na aanleg van de Arnhemseweg en de A28 nog ongeveer 48 hectare groot was. De bewoners van Huize Nimmerdor behielden 1 hectare. De gemeente wilde het gebied bestemmen voor woningbouw, met name voor seniorenwoningen. Door omwonenden werd het Comité Behoud Nimmerdor opgericht, dat in mei 1987 een stichting werd. De Stichting Behoud Nimmerdor verzette zicht met succes tegen een deel van de bouwplannen.
Tegenwoordig is het gebied grotendeels bestemd voor natuur en recreatie.