In dit artikel willen we dieper ingaan op het onderwerp Noordzeebekken, dat grote belangstelling heeft gewekt in meerdere sectoren van de samenleving. Noordzeebekken heeft de afgelopen jaren aan relevantie gewonnen vanwege de aanzienlijke impact ervan op verschillende gebieden, van gezondheid tot technologie. Langs deze lijnen zullen we de meest relevante aspecten met betrekking tot Noordzeebekken analyseren, waarbij we het belang ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de toekomstperspectieven die rond dit onderwerp worden voorzien, onderzoeken. Vanaf het begin tot aan de huidige relevantie heeft Noordzeebekken bewezen een keerpunt te zijn dat op tal van gebieden een voor en na markeert en debatten, onderzoek en belangrijke veranderingen motiveert.
Het Noordzeebekken is het sedimentaire bekken van de Noordzee. Behalve de Noordzee zelf behoren ook aanliggende kustgebieden tot het bekken, waaronder delen van Engeland, Vlaanderen, Nederland en Denemarken. In de ondergrond van het bekken bevinden zich diverse inactieve slenken, die samen een aulacogen vormen, een inactief geworden rift.
De tektonische structuren werden ontdekt in de jaren zestig, toen geologen bij hun speurtocht naar oliehoudende gesteenten onder de Noordzee een slenk en een uitgebreide reeks breuken ontdekten.
Het gaat hier om slenken, ontstaan door oprekking (extensie) van de aardkorst, toen een blok tussen twee afschuivingsbreuken omlaag zakte. De slenk onder de Noordzee dateert uit het Jura, ongeveer 200 miljoen jaar geleden, toen het supercontinent Pangea in stukken begon te breken; daarbij openden zich zowel de Atlantische Oceaan als de Noordzee. Hij ligt over een complexe reeks oudere breuken heen, die al zo'n 50 miljoen jaar eerder ontstonden.
Deze structuren worden thans seismisch onderzocht om meer inzicht te krijgen in de wijze waarop continenten uiteendrijven en aardolie zich ophoopt in dalende bekkens tussen afschuivingen, zoals het Noordzeebekken.