Operatie Provide Comfort
Het belang van Operatie Provide Comfort in de hedendaagse samenleving valt niet te ontkennen. Of het nu gaat om een actueel onderwerp, een prominent figuur, een cultureel fenomeen of een fundamenteel concept, Operatie Provide Comfort speelt een cruciale rol in ons dagelijks leven. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Operatie Provide Comfort, van de impact ervan op het persoonlijke niveau tot de invloed ervan op de mondiale sfeer. Door middel van gedetailleerde analyse proberen we de relevantie en betekenis van Operatie Provide Comfort vandaag de dag te begrijpen, evenals de evolutie ervan in de loop van de tijd. Op dezelfde manier zullen we de rol ervan in verschillende contexten en de interactie met andere elementen van de samenleving onderzoeken. Via deze reis hopen we licht te werpen op het belang en de complexiteit van Operatie Provide Comfort in de hedendaagse samenleving.
| Operatie Provide Comfort | ||||
|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van Iraakse no-flyzones | ||||
| Datum | maart 1991 – september 1996 | |||
| Locatie | Noord-Irak | |||
| Resultaat | Vestiging van een Koerdische de facto autonome regio in Noord-Irak | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Verliezen | ||||
| ||||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Operatie Provide Comfort (OPC) was een internationale militaire operatie in Noord-Irak die begon op 6 april 1991 en duurde tot 24 juli 1992.
Aanleiding
Tijdens de Golfoorlog vluchtten vele Koerden, die in het Noorden van Irak wonen, verder Noordwaarts richting de grens met Turkije. De Koerden hadden schrik dat het Iraakse regime hen zou uitroeien, zeker nadat ze gesterkt door het Iraakse verlies van de Golfoorlog in opstand kwamen. Om politieke redenen ontzegde Turkije hen echter de toegang tot hun grondgebied. Hierdoor zaten honderdduizenden Koerden vast tussen de grens en de Iraakse troepen van Saddam Hoessein op ruw terrein en in moeilijke omstandigheden zonder voedsel, water en medische zorgen. Het resultaat was dat elke dag 800 tot 1000 meestal erg jonge of oude Koerden omkwamen. Op 5 april 1991 veroordeelde Resolutie 688 van de Verenigde Naties de Iraakse repressie en vroeg een internationale hulpmacht voor de ongeveer 500.000 Koerden.
Het begin
President George H.W. Bush van de VS beval dat een operatie op touw moest gezet worden om hen te beschermen en helpen. Die operatie werd op 6 april gevormd en Provide Comfort (Nederlands: comfort verstrekken) gedoopt. Minder dan 48 uur na het bevel waren de eerste vracht- en gevechtsvliegtuigen reeds onderweg naar bases in Zuid-Turkije. Van daaruit begonnen ze al op 7 april hulppakketten te verspreiden. Noord-Irak werd een gedemilitariseerde- en no-flyzone vanaf de 36e breedtegraad. Die zone werd beveiligd met Amerikaanse, Britse en Franse gevechtsvliegtuigen en door een kleine grondmacht met ook Turkse troepen.
Het einde
Op 16 april breidde de Amerikaanse president de operatie uit door de oprichting van vluchtelingenkampen. Er werden ook twee taskforces opgericht, JTF Alpha en JTF Bravo, die ondersteunende taken kregen. Nadat de gevaren geweken waren en de Koerden ondergebracht of gerepatrieerd waren werd de operatie beëindigd op 24 juli. Tot die datum waren 6154 ton hulpgoederen gedropt door vliegtuigen, 6251 door helikopters en 4416 geleverd door vrachtwagens. Op dezelfde dag begon Operatie Provide Comfort II die vijf en een half jaar duurde en de verdere bescherming van de Koerden moest verzekeren.
Deelnemende landen
_underway_in_the_northeastern_Mediterranean_on_26_April_1991_(6478193).jpg)
In totaal namen dertien landen, waaronder Nederland en België, deel aan de operatie die werd ondersteund door in totaal dertig landen. De belangrijkste deelnemers waren:
Zie ook
- Golfoorlog (1990-1991)
- Operatie Provide Comfort II
- Operatie Northern Watch (Controle van de Noordelijke no-flyzone)
- Operatie Southern Watch (Controle van de Zuidelijke no-flyzone)