In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Piggies. Door de geschiedenis heen heeft Piggies een belangrijke rol gespeeld op verschillende gebieden, van wetenschap tot populaire cultuur. De impact ervan is zo diepgaand geweest dat het vandaag de dag nog steeds belangstelling en debat genereert. We zullen de oorsprong, evolutie en relevantie ervan in de hedendaagse samenleving onderzoeken, met als doel licht te werpen op het belang en de betekenis ervan. Door middel van gedetailleerde en rigoureuze analyse hopen we een alomvattend en verrijkend inzicht te bieden in Piggies, waardoor onze lezers hun kennis en begrip van dit fascinerende onderwerp kunnen uitbreiden.
Het nummer is erg ongewoon als Harrison-compositie. Als componist stond hij bekend om eerder introspectieve nummers, vaak beïnvloed door zijn interesse in Indiase muziek (bijvoorbeeld Within You Without You van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band). Deze "splendidly acerbic social comment song"[1] ("voortreffelijk bitter protestlied") werd door Ian MacDonald omschreven als een "embarrassing blot on his discography" (een "gênante schandvlek in zijn oeuvre")[2] De tekst, die ging over 'kleine varkentjes' die noodgedwongen in de modder rondploeteren terwijl de 'grotere varkentjes' steeds schone gesteven witte hemden dragen, werd naast Harrison verder aangevuld door zijn moeder en bandlid John Lennon. Harrisons moeder bedacht "what they need is a damn good whacking", en Lennon droeg "clutching forks and knives to eat their bacon" bij aan het nummer.[3]
Opname
Een vroege versie van het nummer, opgenomen in Harrisons huis in Esher, Surrey, kwam terecht op het verzamelalbum Anthology 3 uit 1996 en op de vijftigste verjaardagseditie van The Beatles uit 2018.
Hoewel enkel George Martin als producer van de albumversie wordt vermeld, begon Chris Thomas eerst aan het nummer terwijl Martin op vakantie was op 19 september 1968. Thomas vond een klavecimbel in studio 1 van de EMI Studios die er al stond voor een klassieke muziek-opname die de volgende dag zou plaatsnemen. The Beatles verhuisden daarom van studio 2 naar studio 1.[1] Op dezelfde dag speelde Harrison op de klavecimbel een nieuwe compositie voor aan Thomas, genaamd Something. Thomas was erg enthousiast, en stelde voor om Something in plaats van Piggies op te nemen, wat door Harrison geweigerd werd. Uiteindelijk zou Something aan Joe Cocker gegeven worden, die het nummer heeft opgenomen vóór The Beatles voor het album Joe Cocker!, maar pas verscheen na The Beatles' versie op Abbey Road.[1]
Hoewel in de literatuur de meningen verdeeld zijn over de muzikale kwaliteiten van het nummer, valt de opname op door de vernieuwende en typische productietechnieken van Martin en Thomas. Voor de passages "play around in" en "damn good whacking" werd gebruik gemaakt van Artificial Double-Tracking (ADT), waarbij men dezelfde opname met een klein tijdsverschil afspeelt. In de opname wordt van 0:48 tot 1:03 het microfoonsignaal door een RS106 bandpass filter gestuurd. Lennon voegde opgenomen knorgeluiden uit de collectie van de opnamestudio toe aan Piggies.[4]
Link met Charles Manson
SekteleiderCharles Manson inspireerde zich op muziek van The Beatles, met name The White Album, om een op handen zijnde rassenoorlog en atoomoorlog te voorspellen. Revolution 1 en Helter Skelter zijn voorbeelden van nummers die door Manson foutief werden geïnterpreteerd. De inspiratie uit Piggies kwam naar voren tijdens de moordpartijen op Sharon Tate en anderen op 8 en 9 augustus 1969. Sharon Tate, de zwangere vrouw van filmregisseurRoman Polanski, werd samen met vier andere personen vermoord in Tate's huis door volgelingen van Manson. Het woord 'Pig' werd met bloed op de voordeur van de woning geschreven. De volgende dag werden Leno LaBianca en vrouw Rosemary brutaal vermoord met messen en vorken. Op de muren werden tevens met bloed aantekeningen gemaakt die verwezen naar Beatles-nummers, waaronder 'Death to Pigs'.[4] Harrison nam aanstoot aan de associatie van het nummer met Manson. [5]
Leadzanger van Chumbawamba, Danbert Nobacon, maakte een versie van het nummer voor het verzamelalbum Fuck EMI uit 1989. Het album is een aanklacht tegen de businesspraktijken van EMI. Zijn versie kreeg de naam Piggies in Revolution 9.
↑(en) Margotin, Philippe, Jean-Michel Guesdon (2007). All the Songs: The Story Behind Every Beatles Release. Black Dog & Leventhal Publishers, New York, pp. 490.
↑ ab(en) Margotin, Philippe, Jean-Michel Guesdon (2007). All the Songs: The Story Behind Every Beatles Release. Black Dog & Leventhal Publishers, New York, pp. 490-1.