In dit artikel verkennen we de fascinerende wereld van Post-Hartree-Fock en alles wat het te bieden heeft. Vanaf de oorsprong tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving is Post-Hartree-Fock een onderwerp dat interessant is voor mensen van alle leeftijden en achtergronden. Op deze pagina's zullen we de meest relevante aspecten van Post-Hartree-Fock diepgaand analyseren, de mysteries ervan ontrafelen en nieuwe facetten ontdekken die je misschien nog niet kende. Bereid je voor om jezelf onder te dompelen in een ontdekkings- en leerreis over Post-Hartree-Fock, die je ongetwijfeld een vernieuwd en verrijkend perspectief zal opleveren.
Post-Hartree-Fock is een benaming die verwijst naar een serie methoden die binnen de theoretische chemie worden toegepast om grotere nauwkeurigheid te bereiken bij berekeningen die met de Hartree-Fock-methode zijn uitgevoerd. Deze methoden worden dan losgelaten op de uitkomst van de Hartree-Fock berekeningen.
Deze methodes proberen te corrigeren voor de vereenvoudigingen die bij de Hartree-Fock zijn doorgevoerd, om tot een exactere golffunctie en energie te komen. Zelfs bij een ideale Slaterdeterminant bij de Hartree-Fock berekeningen wordt geen exacte uitkomst verkregen. Dit komt doordat de elektronencorrelatie niet wordt meegenomen. Hier corrigeren de meeste post-Hartree-Fock methoden voor met enige mate.
Bij de Hartree-Fock-methode zijn enkele aannames gedaan, zoals scheiding van de kern- en elektroncoördinaten (Born-Oppenheimerbenadering), relativistische effecten worden genegeerd, de basisset bestaat gewoonlijk uit een eindig aantal orthogonale functies en de energie-eigenfuncties worden aangenomen een product te zijn van één-elektronfuncties.
Enkele voorbeelden van post-Hartree-Fock methoden zijn: