Punt (diakritisch teken)

In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de spannende wereld van Punt (diakritisch teken). Of u nu een expert op dit gebied bent of net begint dit onderwerp te verkennen, u zult waardevolle informatie vinden die u zal helpen uw kennis uit te breiden. Van de geschiedenis en evolutie van Punt (diakritisch teken) tot praktische toepassingen in het dagelijks leven, hier zullen we alle aspecten van dit onderwerp behandelen. Daarnaast zullen we de nieuwste trends en ontdekkingen onderzoeken die een revolutie teweegbrengen in Punt (diakritisch teken). Dus bereid je voor om jezelf onder te dompelen in een reis vol kennis en ontdekkingen over Punt (diakritisch teken).

Als een diakritisch teken wordt een punt doorgaans boven of onder lettertekens van het Latijnse alfabet geplaatst, maar soms ook op gemiddelde hoogte ernaast (Ŀ/ŀ). De punt op de <i> en de <j> wordt doorgaans niet als een diakritisch teken gezien, maar als deel van het letterteken zelf.

Voorbeelden

Gebruik

  • In het Maltees wijst deze punt op een uitspraak als postalveolaire affricaten.
  • In het Ierse lettertype wordt de punt (sí buailte) gebruikt om lenitie aan te geven. Tegenwoordig zet men in plaats hiervan een h achter de betreffende medeklinker. Het komt voor bij de letters b, c, d, f, g, m, p, s en t.
  • In het Pools wordt de punt enkel gebruikt bij de ż/Ż voor een verharde, postalveolaire uitspraak: . Deze punt werd voorgesteld door Jan Hus voor het Tsjechisch in zijn De Orthographia Bohemica.
  • In het Litouws staat het grafeem <ė> voor de klank .
  • <ė> wordt ook gebruikt voor de transliteratie uit het (Russisch) cyrillisch van de letter э/Э.
  • In het Catalaans wordt de punt gebruikt om onderscheid tussen de gepalataliseerde en de gewone (dikke) aan te duiden. (ll versus l·l)
  • Bij de romanisatie van enkele Semitische talen wordt de punt (onder de letter) gebruikt voor de emfatische versie van die medeklinker.