Koningin Elizabeth de koningin-moeder

Elizabeth Bowes Lyon
Portret door Richard Stone, 1986
Koninginpartner van het Verenigd Koninkrijk en Britse heerschappijen
Ambtsperiode	11 december 1936 - 6 februari 1952
Kroning	12 mei 1937
Keizerinpartner van India
Ambtsperiode	11 december 1936 - 15 augustus 1947
Geboren	Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon (1900-08-04)4 augustus 1900 Hitchin of Londen, Engeland
Ging dood	30 maart 2002(2002-03-30) (101 jaar) Royal Lodge, Windsor, Berkshire, Engeland
begrafenis	9 april 2002 Koning George VI Herdenkingskapel, St George's Chapel, Windsor Castle
Echtgenoot	George VI ​ ​ (m. 1923; ging dood 1952)​
Uitgifte	Elizabeth II Prinses Margaret, Gravin van Snowdon
nobele familie	Bowes-Lyon
Vader	Claude Bowes-Lyon, 14e graaf van Strathmore en Kinghorne
Moeder	Cecilia Cavendish-Bentinck
Signature

Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon (4 augustus 1900 - 30 maart 2002) was Koningin van het Verenigd Koninkrijk en Dominions van de Britse Gemenebest van 11 december 1936 tot 6 februari 1952 als echtgenote van Koning George VI. Ze was tegelijkertijd de laatste keizerin van Indië totdat de Britse Raj werd in augustus 1947 ontbonden. Daarna haar man stierf, stond ze bekend als Koningin Elizabeth de koningin-moeder, om verwarring met haar dochter te voorkomen, koningin Elizabeth II.

Geboren in een gezin van Britse adel, Elizabeth kwam op de voorgrond in 1923 toen ze trouwde met de hertog van York, de tweede zoon van Koning George V en Queen Mary. Het echtpaar en hun dochters, Elizabeth en Margaret, belichaamde traditionele ideeën over familie en openbare dienstverlening. De hertogin ondernam verschillende openbare opdrachten en werd bekend om haar altijd opgewekte gezicht.

In 1936 werd de echtgenoot van Elizabeth onverwachts koning toen zijn oudere broer, Eduard VIII, afstand gedaan van de troon om met de Amerikaanse gescheiden vrouw te trouwen Wallis Simpson. Elisabeth werd toen koningin partner. Ze vergezelde haar man op diplomatieke reizen naar Frankrijk en Noord-Amerika voor de start van de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de oorlog bood haar ogenschijnlijk ontembare geest morele steun aan het Britse publiek. Na de oorlog ging de gezondheid van haar man achteruit en werd ze weduwe op 51-jarige leeftijd. Haar oudste dochter, 25 jaar oud, werd de nieuwe koningin.

Na het dood van koningin Mary in 1953 werd Elizabeth gezien als de matriarch van de Britse koninklijke familie. In haar latere jaren was ze een consequent populair lid van de familie, zelfs in tijden dat andere leden van het koningshuis te kampen hadden met weinig publieke goedkeuring. Ze zette een actief openbaar leven voort tot slechts een paar maanden daarvoor haar dood op 101-jarige leeftijd, zeven weken na de dood van haar jongste dochter, prinses Margaret.

Vroege leven

Elisabeth in 1909

Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon was de jongste dochter en de negende van tien kinderen van Claude Bowes Lyon, Heer Glamis (later de 14e Graaf van Strathmore en Kinghorne functie in het Peerage van Schotland), en zijn vrouw, Cecilia Cavendish-Bentinck. Haar moeder stamde af van de Britse premier William Cavendish-Bentinck, 3de Hertog van Portland, en gouverneur-generaal van India Richard Wellesley, 1st Markies Wellesley, die de oudere broer was van een andere premier, Arthur Wellesley, 1st Hertog van Wellington.

De geboorteplaats van Elizabeth blijft onzeker, maar naar verluidt werd ze geboren in het huis van haar ouders. Westminster thuis om Belgrave herenhuizen, Grosvenor-tuinen, of in een door paarden getrokken ambulance op weg naar een ziekenhuis. Andere mogelijke locaties zijn Forbes House in Cham, Londen, het huis van haar grootmoeder van moederskant, Louisa Scott. Van haar geboorte is aangifte gedaan bij Hitchin, Hertfordshire, in de buurt van de Strathmores' Engels landhuis, St Paul's Walden Bury, die ook werd gegeven als haar geboorteplaats in de 1901 en 1911 volkstellingen. Ze werd daar op 23 september 1900 gedoopt in de plaatselijke parochiekerk Allerheiligen.

Elizabeth bracht een groot deel van haar jeugd door in Sint-Paulus Walden en bij Kasteel van Glamis, het voorouderlijk huis van de graaf in Schotland. Ze kreeg tot haar achtste thuis onderwijs van een gouvernante en was dol op veldsporten, pony's en honden. Toen ze in Londen naar school ging, verbaasde ze haar leraren door vroegrijp een essay met twee te beginnen Grieks woorden van Xenophon's Anabasis. Haar beste vakken waren literatuur en geschriften. Nadat ze was teruggekeerd naar privéonderwijs onder een Duits-joodse gouvernante, Käthe Kübler, slaagde ze voor de Oxford lokaal onderzoek met onderscheiding op de leeftijd van dertien.

Bij een liefdadigheidsverkoop in 1915

Op de veertiende verjaardag van Elizabeth, Groot-Brittannië oorlog verklaard on Duitsland. Vier van haar broers dienden in het leger. Haar oudere broer, Fergus, een officier in de Regiment Zwarte Wacht, werd gedood in actie bij de Slag bij Loos in 1915. Een andere broer, Michael, werd op 28 april 1917 als vermist opgegeven. Drie weken later ontdekte de familie dat hij gevangen was genomen nadat hij gewond was geraakt. Hij bleef in een krijgsgevangene kamp voor de rest van de oorlog. Glamis werd omgevormd tot een herstellingsoord voor gewonde soldaten, dat Elizabeth hielp runnen. Ze was vooral behulpzaam bij het organiseren van de redding van de inhoud van het kasteel tijdens een ernstige brand op 16 september 1916. Een van de soldaten die ze behandelde, schreef in haar handtekeningenboek dat ze zou worden "opgehangen, getekend en gevierendeeld ... opgehangen in diamanten, getekend in een koets en vier, en gevierendeeld in het beste huis van het land." Op 5 november 1916 was ze bevestigd bij Sint Jan Schotse Episcopale Kerk in Forfar.

Huwelijk

Elizabeth en Albert op hun trouwdag, 26 april 1923

Prins Albert, Hertog van York- "Bertie" voor de familie - was de tweede zoon van King George V. Aanvankelijk stelde hij Elizabeth ten huwelijk in 1921, maar ze wees hem af, omdat ze "nooit, nooit meer bang was om vrij te zijn om te denken, spreken en handelen zoals ik denk dat ik echt zou moeten". Toen hij verklaarde dat hij met niemand anders zou trouwen, zijn moeder, Queen Mary, bezocht Glamis om met eigen ogen het meisje te zien dat het hart van haar zoon had gestolen. Ze raakte ervan overtuigd dat Elizabeth "het enige meisje was dat Bertie gelukkig kon maken", maar weigerde niettemin tussenbeide te komen. Tegelijkertijd werd Elizabeth het hof gemaakt door Jacobus Stuart, Alberts stalmeester, totdat hij de dienst van de prins verliet voor een beter betaalde baan in de Amerikaanse oliehandel.

In februari 1922 was Elizabeth een bruidsmeisje bij de bruiloft van de zus van Albert, Prinses Mary, te Burggraaf Lascelles. De volgende maand stelde Albert opnieuw voor, maar ze weigerde hem opnieuw. Uiteindelijk stemde Elizabeth er in januari 1923 mee in om met Albert te trouwen, ondanks haar twijfels over het koninklijke leven. Alberts vrijheid bij het kiezen van Elizabeth, geen lid van een koninklijke familie, hoewel de dochter van een collega, werd beschouwd als een gebaar ten gunste van politieke modernisering; voorheen werd van prinsen verwacht dat ze met prinsessen uit andere koninklijke families trouwden. Ze selecteerden een platina verlovingsring met een Kaschmir saffier met twee diamanten die de zijkanten sieren.

Het paar trouwde op 26 april 1923 om Westminster Abbey. Onverwacht, Elizabeth legde haar boeket bij het graf van de onbekende krijger op weg naar de abdij, ter nagedachtenis aan haar broer Fergus. Elizabeth werd gestyled Hare Koninklijke Hoogheid De Hertogin van York. Aansluitend een bruiloftsontbijt bij Buckingham Palace bereid door chef-kok Gabriël Tschumi, Elizabeth en Albert waren op huwelijksreis Polesden Lacey, een landhuis in Surrey eigendom van de rijke socialite en vriend Margaret Greville. Ze gingen toen naar Schotland, waar ze "onromantisch" betrapte kinkhoest.

Hertogin van York (1923-1936)

Portret door Philip de László, 1925

Na een succesvol koninklijk bezoek aan Noord-Ierland in juli 1924, de Arbeid De regering kwam overeen dat Albert en Elizabeth van december 1924 tot april 1925 door Oost-Afrika konden toeren. De Labour-regering werd verslagen door de Conservatieven een algemene verkiezing in november (die Elizabeth omschreef als "geweldig" voor haar moeder) en Gouverneur of Anglo-Egyptisch SoedanMijnheer Lee Stapel, werd drie weken later vermoord. Desondanks ging de tour door en kwamen ze op bezoek Aden, Kenia, Oeganda, en Soedan, maar Egypte werd gemeden vanwege politieke spanningen.

In Queensland, 1927

Albert stotterde, wat zijn vermogen om toespraken te houden aantastte, en na oktober 1925 hielp Elizabeth hem door de therapie heen die was bedacht door Lionel loog, een aflevering geportretteerd in de film uit 2010 De toespraak van de koning. In 1926 kreeg het echtpaar hun eerste kind, prinses Elizabeth - "Lilibet" voor de familie - die later zou worden koningin Elizabeth II. Albert en Elizabeth, zonder hun kind, reisde naar Australië te openen parlements gebouw in Canberra in 1927. Ze was, in haar eigen woorden, "erg ellendig bij het verlaten van de baby". Hun reis over zee voerde hen via Jamaica, het Panamakanaal en de Stille Oceaan; Elizabeth piekerde constant over haar baby in Groot-Brittannië, maar hun reis was een PR-succes. Ze betoverde het publiek in Fiji toen, terwijl ze handen schudde met een lange rij officiële gasten, een zwerfhond binnenkwam bij de ceremonie; ze schudde ook zijn poot. In Nieuw-Zeeland werd ze verkouden en miste ze enkele afspraken, maar ze genoot van de lokale visserij functie in het Bay of Islands begeleid door Australische sportvisser Harry Andreas. Op de terugreis, via Mauritius, het Suezkanaal, Malta en Gibraltar, hun transport, HMS roem, vloog in brand en ze maakten zich op om het schip te verlaten voordat het vuur onder controle was.

De tweede dochter van het stel, Prinses Margaret, werd geboren in Glamis Castle in 1930. Het echtpaar woonde aanvankelijk op White Lodge, Richmond Park, voordat u naar 145 gaat Piccadilly.

Koninginpartner (1936-1952)

Op 20 1936 januari, George V is overleden en zijn oudste zoon, Edward, Prins van Wales, werd Koning Edward VIII. Slechts enkele maanden na het bewind van Edward, zijn beslissing om met de Amerikaanse gescheiden vrouw te trouwen Wallis Simpson veroorzaakte een constitutionele crisis die resulteerde in zijn troonsafstand. Elizabeths echtgenoot, Albert, werd op 11 december 1936 met tegenzin koning in de plaats van zijn broer. regeringsnaam van George VI. Elizabeth en haar man werden gekroond Koning en Koningin van het Verenigd Koninkrijk en de Britse heerschappijen en Keizer en keizerin of Indiain Westminster Abbey op 12 mei 1937, de eerder geplande datum voor Edward VIII. Elisabeths kroon is gemaakt van platina en is gezet met de Koh-i-Noor diamant.

Edward trouwde met Wallis Simpson, en zij werden de hertog en hertogin van Windsor, maar terwijl Edward een Koninklijke Hoogheid was, hield George VI de stijl van Wallis achter, een beslissing die Elizabeth steunde. Elizabeth werd later geciteerd als verwijzend naar Wallis als "die vrouw", en Wallis noemde Elizabeth "Cookie", vanwege haar vermeende gelijkenis met een dikke Schotse kok. Beweringen dat Elizabeth verbitterd bleef tegenover Wallis, werden door haar goede vrienden ontkend; de Hertog van Grafton schreef dat ze "nooit iets smerigs zei over de hertogin van Windsor, behalve om te zeggen dat ze echt geen idee had waar ze mee te maken had".

Buitenlandse bezoeken

Portret door meneer Gerard Kelly. Haar kroon staat aan de linkerkant.

In de zomer van 1938 werd een staatsbezoek van de koning en de koningin aan Frankrijk met drie weken uitgesteld vanwege het overlijden van Elizabeths moeder, Lady Strathmore. Over twee weken, Norman Hartnel creëerde een geheel witte uitzet voor Elizabeth, die geen kleuren kon dragen omdat ze er nog in zat rouw. Het bezoek was bedoeld om de Engels-Franse solidariteit te versterken in het licht van agressie van nazi Duitsland. De Franse pers prees de houding en charme van het koninklijk paar tijdens het vertraagde maar succesvolle bezoek, aangevuld met Hartnells garderobe.

Desalniettemin ging de nazi-agressie door en bereidde de regering zich voor op oorlog. Na de Overeenkomst van München van 1938 leek de komst van een gewapend conflict te voorkomen, aldus de Britse premier Neville Chamberlain was uitgenodigd op het balkon van Buckingham Palace met de koning en de koningin om bijgejuicht te worden door een menigte weldoeners. Terwijl algemeen populair onder het grote publiek, Chamberlains beleid ten opzichte van Hitler was het onderwerp van enige oppositie in de Lagerhuis, die historicus leidde John Grigg om het gedrag van George VI, waarbij hij zich zo prominent met een politicus associeerde, te omschrijven als "de meest ongrondwettelijke daad van een Britse soeverein in de huidige eeuw". Historici beweren echter dat de koning alleen maar ministeriële adviezen opvolgde en handelde zoals hij grondwettelijk verplicht was te doen.

Koning George VI en koningin Elizabeth op Stadhuis van Toronto, 1939

In mei en juni 1939, Elizabeth en haar man toerde door Canada van kust tot kust en terug, de eerste keer dat een regerende monarch door Canada reisde. Ze bezochten ook de Verenigde Staten en brachten tijd door met de president Franklin D. Roosevelt de Witte Huis en zijn Hudson Valley vastgoed. Presidentsvrouw Eleanor Roosevelt zei dat Elizabeth "perfect was als koningin, genadig, geïnformeerd, het juiste zei en aardig, maar een beetje zelfbewust koninklijk". De tour was bedoeld om de trans-Atlantische steun in geval van oorlog te versterken en om de status van Canada als een onafhankelijk koninkrijk te bevestigen dat met Groot-Brittannië de dezelfde persoon als vorst.

Volgens een vaak verteld verhaal, tijdens een van de eerste herhaalde ontmoetingen van het koninklijk paar met de menigte, Boerenoorlog veteraan vroeg Elizabeth: "Bent u Schotten of ben je Engels?" Ze antwoordde: "Ik ben een Canadees!" Hun ontvangst door het Canadese en Amerikaanse publiek was buitengewoon enthousiast, en verdreef grotendeels elk resterend gevoel dat ze een mindere vervanging voor Edward waren. Elizabeth vertelde de Canadese premier William Lyon Mackenzie Koning, "die tour heeft ons gemaakt", en zij keerde terug naar Canada vaak zowel op officiële tours als privé.

Tweede Wereldoorlog

Eleanor Roosevelt (midden), koning George VI en koningin Elizabeth in Londen, 23 oktober 1942

Tijdens het Tweede Wereldoorlog, werd het koninklijk paar symbolen van de strijd tegen het fascisme. Kort na de oorlogsverklaring Het Boek van de Koningin van het Rode Kruis Was verwekt. Vijftig auteurs en kunstenaars hebben bijgedragen aan het boek, dat werd gepresenteerd door Cecil Beaton's portret van Elizabeth en werd verkocht ten behoeve van de Rode Kruis. Ze zond ook naar de natie in een poging families te troosten tijdens de evacuatie van kinderen en de mobilisatie van mannen in de strijdbare leeftijd. Elizabeth weigerde publiekelijk Londen te verlaten of de kinderen naar Canada te sturen, zelfs niet tijdens de Blitz, wanneer de Brits kabinet raadde haar aan dit te doen. Ze verklaarde: "De kinderen gaan niet zonder mij. Ik zal de koning niet verlaten. En de koning zal nooit vertrekken."

Elizabeth bezocht troepen, ziekenhuizen, fabrieken en delen van Groot-Brittannië die het doelwit waren van de Duits Luchtmacht, in het bijzonder de East End in de buurt De dokken van Londen. Haar bezoeken veroorzaakten aanvankelijk vijandigheid; er werd afval naar haar gegooid en de menigte werd uitgelachen, deels omdat ze dure kleren droeg die haar vervreemdden van mensen die leden onder de ontberingen van oorlog. Ze legde uit dat als het publiek haar zou komen bezoeken, ze hun beste kleren zouden dragen, dus ze zou in natura moeten beantwoorden; Norman Hartnel kleedde haar in zachte kleuren en vermeed zwart om "de regenboog van hoop" te vertegenwoordigen. Wanneer Buckingham Palace zelf verschillende treffers kreeg tijdens het hoogtepunt van het bombardement, zei Elizabeth: "Ik ben blij dat we zijn gebombardeerd. Het geeft me het gevoel dat ik East End recht in het gezicht kan kijken."

De koningin en prinses Elizabeth praten met parachutisten voorbereiden voor D-Day, 19 mei 1944

Hoewel de koning en de koningin de werkdag op Buckingham Palace doorbrachten, bleven ze mede om veiligheids- en familieredenen 's nachts bij Windsor Castle ongeveer 20 km ten westen van het centrum van Londen met hun dochters. Het paleis had veel van zijn personeel verloren aan de leger, en de meeste kamers waren gesloten. De ramen waren verbrijzeld door bomexplosies en moesten worden dichtgetimmerd. Tijdens de "nep oorlog"De koningin kreeg een revolvertraining omdat ze bang was voor een op handen zijnde invasie.

Franse premier Edouard Daladier typeerde Elizabeth als "een buitengewoon ambitieuze jonge vrouw die bereid zou zijn om elk ander land ter wereld op te offeren zodat ze koningin mag blijven". Adolf Hitler zou haar "de gevaarlijkste vrouw van Europa" hebben genoemd omdat hij haar populariteit als een bedreiging voor de Duitse belangen beschouwde. Echter, voor de oorlog zowel zij als haar man, zoals de meesten Parlement en het Britse publiek, had gesteund bevrediging en premier Neville Chamberlain, die na de ervaring van de Eerste Wereldoorlog geloofde dat oorlog koste wat het kost moest worden vermeden. Na het aftreden van Chamberlain vroeg de koning Winston Churchill om een ​​regering te vormen. Hoewel de koning aanvankelijk wantrouwend stond tegenover Churchills karakter en motieven, begonnen zowel de koning als de koningin hem na verloop van tijd te respecteren en te bewonderen.

naoorlogse jaren

Zuid-Rhodesisch postzegel ter ere van de koninklijke rondreis door zuidelijk Afrika in 1947

In het 1945 Britse algemene verkiezingen, Churchills Conservatieve Partij werd degelijk verslagen door de Partij van de Arbeid of Clemens Attlee. Elizabeths politieke opvattingen werden zelden bekendgemaakt, maar een brief die ze in 1947 schreef, beschreef Attlee's "hoge verwachtingen van een socialistische hemel op aarde" als vervagend en beschrijft vermoedelijk degenen die op hem stemden als "arme mensen, zovelen half opgeleid en verbijsterd. Ik hou echt van ze." Woodrow Wyatt vond haar "veel meer pro-conservatief" dan andere leden van de koninklijke familie, maar later zei ze tegen hem: "Ik hou van de lieve oude Labour Party." Ze vertelde ook de Hertogin van Grafton, "Ik hou van communisten."

Tijdens de koninklijke tour van 1947 Zuid-Afrika, Elizabeths serene openbare gedrag werd uitzonderlijk verbroken toen ze uit de koninklijke auto opstond om een ​​bewonderaar met haar paraplu te slaan, omdat ze zijn enthousiasme had aangezien voor vijandigheid. De koninklijke rondreis door Australië en Nieuw-Zeeland in 1948 werd uitgesteld vanwege de afnemende gezondheid van George. In maart 1949 onderging hij een succesvolle operatie om de bloedsomloop in zijn rechterbeen te verbeteren. In de zomer van 1951 vervulden Elizabeth en haar dochters in zijn plaats de openbare verplichtingen van de koning. In september werd bij hem longkanker vastgesteld. Na een longresectie leek hij te herstellen, maar de uitgestelde reis naar Australië en Nieuw-Zeeland werd zo gewijzigd dat prinses Elizabeth en haar man, de Hertog van Edinburgh, ging in januari 1952 in de plaats van de koning en de koningin. George VI is overleden in zijn slaap op 6 februari 1952 terwijl prinses Elizabeth en de hertog van Edinburgh in Kenia waren voor een Commonwealth-tour, en met de dood van George werd zijn dochter onmiddellijk koningin Elizabeth II.

Koningin-moeder (1952-2002)

Weduwschap

Als eregast bij de Tweehonderdste verjaardag van Columbia University in New York City, oktober 1954

Kort na de dood van George VI begon Elizabeth te worden gestileerd als Hare Majesteit Koningin Elizabeth de Koningin-Moeder omdat de normale stijl voor de weduwe van een koning, "Queen Elizabeth", te veel zou hebben geleken op de stijl van haar oudste dochter, koningin Elizabeth II. In de volksmond werd ze de "Queen Mother" of de "Queen Mum". Ze was er kapot van door de dood van haar man en trok zich terug in Schotland. Na een ontmoeting met premier Winston Churchill brak ze echter haar pensionering en hervatte ze haar openbare taken. Uiteindelijk werd ze net zo druk als koningin Moeder zoals ze was geweest als koningin-gemalin. In juli 1953 ondernam ze haar eerste overzeese bezoek sinds de begrafenis toen ze de Federatie van Rhodesië en Nyasaland met prinses Margaret. Ze legde de eerste steen van het University College van Rhodesië en Nyasaland - de huidige Universiteit van Zimbabwe. Bij haar terugkeer naar de regio in 1957, werd Elizabeth ingehuldigd als president van het college en woonde ze andere evenementen bij die opzettelijk waren ontworpen om multiraciaal te zijn. Tijdens de uitgebreide rondreis van haar dochter door het Gemenebest tussen 1953 en 54 trad Elizabeth op als een adviseur van de staat en zorgde voor haar kleinkinderen, Charles en Anne. In februari 1959 bezocht ze Kenia en Oeganda.

De koningin-moeder komt aan Wandelaar Marinewerf, juni 1961

Elizabeth hield toezicht op de restauratie van de afstandsbediening Kasteel van Mey, aan de noordkust van Schotland, waar ze vroeger "van alles weg was" gedurende drie weken in augustus en tien dagen in oktober van elk jaar. Ze ontwikkelde vooral haar interesse in paardenraces torenspits, die was geïnspireerd door de amateurjockey Heer Mildmay in 1949. Ze bezat de winnaars van ongeveer 500 races. Haar kenmerkende kleuren blauw met bleekgele strepen werden gedragen door paarden zoals Special Cargo, de winnaar van de 1984 Whitbread gouden beker en Devon Loch, die op spectaculaire wijze net voor de winnende post op de 1956 stopte Grand National en wiens jockey Dick Francis had later een succesvolle carrière als schrijver van racethema's detective verhalen. Peter Cazalet was zij? trainer al meer dan 20 jaar. Hoewel ze (in tegenstelling tot het gerucht) nooit weddenschappen plaatste, liet ze de racecommentaar wel rechtstreeks naar haar woonplaats in Londen sturen, Clarence House, zodat ze de races kon volgen. Als kunstverzamelaar kocht ze werken van Claude Monet, Augustus Johannes en Peter Carl Fabergé.

In februari 1964 onderging Elizabeth een noodblindedarmoperatie, wat leidde tot het uitstellen van een geplande rondreis door Australië, Nieuw-Zeeland en Fiji tot 1966. Ze herstelde tijdens een Caribische cruise aan boord van het koninklijke jacht, Britannia. In december 1966 onderging ze een operatie om een ​​tumor te verwijderen, nadat bij haar de diagnose was gesteld darmkanker. In tegenstelling tot geruchten die later de ronde deden, had ze geen a colostomie. In 1984 werd bij haar borstkanker vastgesteld en werd een knobbeltje uit haar borst verwijderd. Haar aanvallen met kanker werden tijdens haar leven nooit openbaar gemaakt.

At Dover Castlever, portret door Allan Warren

Tijdens haar weduwschap bleef Elizabeth veel reizen, onder meer tijdens meer dan veertig officiële buitenlandse bezoeken. In 1975 bezocht ze Iran op uitnodiging van Shah Mohammad Reza Pahlavi. De Britse ambassadeur en zijn vrouw, Anthony en Sheila Parsons, merkten op hoe de Iraniërs verbijsterd waren door haar gewoonte om met iedereen te praten, ongeacht status of belangrijkheid, en hoopten dat de entourage van de sjah van het bezoek zou leren om meer aandacht te schenken aan gewone mensen. Tussen 1976 en 1984 bracht ze jaarlijkse zomerbezoeken aan Frankrijk, die behoorden tot de 22 privéreizen naar continentaal Europa tussen 1963 en 1992.

In 1982 werd Elizabeth met spoed naar het ziekenhuis gebracht toen een visgraat in haar keel vast kwam te zitten, en onderging een operatie om het te verwijderen. Een liefhebber zijn visser, grapte ze achteraf kalm: "De zalm heeft zijn eigen rug." Soortgelijke incidenten deden zich voor bij Schotse baret in augustus 1986, toen ze in het ziekenhuis werd opgenomen Koninklijke ziekenboeg van Aberdeen 's nachts maar er was geen operatie nodig, en in mei 1993, toen ze werd opgenomen in de ziekenboeg voor een operatie onder algemene verdoving.

In 1987 kreeg Elizabeth kritiek toen bleek dat twee van haar nichtjes, Nerissa en Katherine Bowes Lyon, was toegezegd een psychiatrisch ziekenhuis in Redhill, Surrey, in 1941 omdat ze ernstige leerproblemen hadden. Echter, Peerage van Burke had de zussen als dood vermeld, blijkbaar omdat hun moeder, Fenella (de schoonzus van Elizabeth), "buitengewoon vaag" was bij het invullen van formulieren en het papierwerk voor de gezinsinvoer misschien niet correct had ingevuld. Toen Nerissa in 1986 stierf, was haar graf oorspronkelijk gemarkeerd met een plastic label en een serienummer. Elizabeth zei dat het nieuws van hun opname als een verrassing voor haar kwam.

Honderdjarige

At Banting Huis tijdens een koninklijk bezoek aan Canada, 1989

In haar latere jaren werd Elizabeth bekend om haar lange levensduur. Haar 90ste verjaardag - 4 augustus 1990 - werd gevierd met een parade op 27 juni waarbij veel van de 300 organisaties betrokken waren waarvan ze beschermheer was. In 1995 woonde ze evenementen bij ter herdenking van het einde van de oorlog vijftig jaar eerder, en onderging ze twee operaties: een om staar in haar linkeroog te verwijderen en een om haar rechterheup te vervangen. In 1998 werd haar linkerheup vervangen nadat deze was gebroken toen ze uitgleed en viel tijdens een bezoek aan Sandringham stallen.

Elizabeths 100ste verjaardag werd op verschillende manieren gevierd: een parade die de hoogtepunten van haar leven vierde, inclusief bijdragen van Sir Norman Wisdom en meneer John Mills; haar afbeelding verscheen op een speciaal herdenkingsbiljet van £ 20, uitgegeven door de Royal Bank of Scotland; en ze woonde een lunch bij in de Guild Hall, Londen, waarbij George Carey aartsbisschop van Canterbury, probeerde per ongeluk haar glas wijn te drinken. Haar snelle vermaning van "Dat is van mij!" zorgde voor veel hilariteit. In november 2000 brak ze haar sleutelbeen bij een val waardoor ze tijdens Kerstmis en Nieuwjaar thuis moest herstellen.

Op 1 augustus 2001 onderging Elizabeth een bloedtransfusie wegens bloedarmoede nadat ze aan milde hitte-uitputting leed, hoewel ze goed genoeg was om drie dagen later haar traditionele optreden buiten Clarence House te maken om haar 101ste verjaardag te vieren. Haar laatste openbare opdrachten waren onder meer het planten van een kruis bij de Gebied van herinnering op 8 november 2001; een receptie in de Guildhall, Londen, voor de hervorming van de 600 Smaldeel, Koninklijke Hulpluchtmacht op 15 november; en het bijwonen van de herinbedrijfstelling van HMS Ark Royal op 22 november.

In december 2001, op 101-jarige leeftijd, brak Elizabeth haar bekken bij een val. Toch stond ze erop om tijdens de herdenkingsdienst voor haar man op 6 februari van het volgende jaar voor het volkslied te gaan staan. Slechts drie dagen later stierf hun tweede dochter, prinses Margaret. Op 13 februari 2002 viel Elizabeth en sneed haar arm in haar zitkamer op Sandringham-huis; een ambulance en een dokter werden gebeld en de wond werd verbonden. Ze was nog steeds vastbesloten om de begrafenis van Margaret bij te wonen St George's Chapel, Windsor Castle, twee dagen later op de vrijdag van die week, ook al maakten de koningin en de rest van de koninklijke familie zich zorgen over de reis die de koningin-moeder zou maken om van Norfolk naar Windsor te komen; het gerucht ging ook dat ze nauwelijks at. Desalniettemin vloog ze per helikopter naar Windsor, en zodat er geen foto's van haar in een rolstoel (waar ze een hekel aan had om in gezien te worden) konden worden gemaakt - stond ze erop dat ze werd afgeschermd van de pers.-ze reisde naar de dienst in een mensen drager met verduisterde ramen, die eerder door Margaret was gebruikt.

Op 5 maart 2002 was Elizabeth aanwezig bij de lunch van het jaarlijkse gazonfeest van de Eton Beagles en keek naar de Cheltenham-races op televisie; haar gezondheid begon echter plotseling te verslechteren tijdens haar laatste weken, nadat ze zich had teruggetrokken Royal Lodge voor de laatste keer.

Dood

De begrafeniskoets van de koningin-moeder. De kist was gedrapeerd met haar persoonlijke standaard, hieronder weergegeven.

Op 30 maart 2002 om 15:15 GMT, Elizabeth stierf bij de Royal Lodge, Windsor, op 101-jarige leeftijd. Haar overlevende dochter, koningin Elizabeth II, stond aan haar zijde. De koningin-moeder leed aan een verkoudheid sinds kerst 2001. Met haar 101 jaar en 238 dagen was ze het eerste lid van de Britse koninklijke familie ouder dan 100 jaar leven. Ze was het langstlevende lid van de Britse koninklijke familie op het moment van haar overlijden. Haar overlevende schoonzus, Prinses Alice, Hertogin van Gloucester, overtrof dat en stierf op 102 oktober 29 op 2004-jarige leeftijd. Ze was een van de langstlevende leden van een koninklijke familie.

Elisabeth groeide camelia's in elk van haar tuinen, en voordat haar met vlaggen gedrapeerde doodskist van Windsor naar werd gebracht in staat liggen at westminster hall, werd er een arrangement van camelia's uit haar eigen tuin bovenop geplaatst. Naar schatting 200,000 mensen stroomden gedurende drie dagen langs terwijl ze opgebaard lag in Westminster Hall aan de Paleis van Westminster. De leden van de huishoudelijke cavalerie en andere takken van de strijdkrachten hielden de wacht bij de vier hoeken van de katafalk. Op een gegeven moment, haar vier kleinzonen, prins Charles, Prins Andrew, Prince Edward en Burggraaf Linley– besteeg de wacht als teken van respect, een eer vergelijkbaar met de Vigilius van de prinsen bij de oponthoud van koning George V.

Op de dag van de begrafenis van Elizabeth, 9 april, de gouverneur-generaal van Canada, Adrianne Clarkson, vaardigde een proclamatie uit waarin de Canadezen werden gevraagd om die dag de nagedachtenis van Elizabeth te eren. In Australië, gouverneur-generaal Peter Hollingworth Lees de les bij een herdenkingsdienst gehouden in St Andrew's Cathedral, Sydney.

In Londen vulden meer dan een miljoen mensen het gebied buiten Westminster Abbey en langs de 23 km lange route van het centrum van Londen naar de laatste rustplaats van Elizabeth in de Koning George VI Herdenkingskapel naast haar man en jongste dochter in St George's Chapel. Op haar verzoek zal na haar begrafenis de krans die bovenop haar kist had gelegen, werd op het graf van de onbekende krijger geplaatst, in een gebaar dat 79 jaar eerder haar eerbetoon op de trouwdag weergalmde.

Nalatenschap

Bekend om haar persoonlijke en publieke charme, Elizabeth was een van de meest populaire leden van de koninklijke familie, en hielp de populariteit van de te stabiliseren monarchie als geheel.

Elizabeths critici inbegrepen Kitty Kelly, die ten onrechte beweerde dat ze zich niet aan de rantsoeneringsvoorschriften tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit werd echter tegengesproken door de officiële documenten, en Eleanor Roosevelt rapporteerde tijdens haar verblijf in oorlogstijd in Buckingham Palace uitdrukkelijk over het gerantsoeneerde voedsel dat in het paleis werd geserveerd en het beperkte badwater dat was toegestaan. Beweert dat Elizabeth racistische beledigingen gebruikte om naar zwarte mensen te verwijzen werden krachtig ontkend door majoor Colin Burgess, de echtgenoot van Elizabeth Burgess, een secretaresse van gemengd ras die leden van het huishouden van prins Charles beschuldigde van racistisch misbruik. Elizabeth maakte geen openbare opmerkingen over ras, maar volgens Robert Rhodes James privé "verafschuwde ze rassendiscriminatie" en hekelde ze apartheid als "vreselijk". Woodrow Wyatt schrijft in zijn dagboek dat toen hij de mening uitsprak dat niet-blanke landen niets met "ons" gemeen hebben, ze tegen hem zei: "Ik ben erg enthousiast over de Gemenebest. Ze zijn allemaal zoals wij." Ze wantrouwde Duitsers echter wel; ze zei tegen Woodrow Wyatt: "Vertrouw ze nooit, vertrouw ze nooit." Hoewel ze misschien dergelijke opvattingen had, wordt beweerd dat ze normaal waren voor Britse mensen van haar generatie en opvoeding, die twee wrede oorlogen met Duitsland hadden meegemaakt.

De King George VI en Queen Elizabeth Memorial: Een bronzen beeld van Elizabeth op The Mall, Londen, over het hoofd gezien door het standbeeld van haar echtgenoot George VI

In zijn officiële biografie, Willem Shawcross portretteert Elizabeth als een persoon wiens ontembare optimisme, levensvreugde, goede manieren, ondeugend gevoel voor humor en interesse in allerlei soorten mensen en onderwerpen hebben bijgedragen aan haar uitzonderlijke populariteit en haar lange levensduur. Meneer Hugo Casson zei dat Elizabeth was als "een golf die op een rots breekt, want hoewel ze lief en mooi en charmant is, heeft ze ook een fundamentele streep van taaiheid en vasthoudendheid. ... wanneer een golf op een rots breekt, regent het en sprankelt het met een briljant spel van schuim en druppels in de zon, maar daaronder is echt harde, taaie rots, versmolten, in haar geval, van sterke principes, fysieke moed en plichtsbesef." mijnheer Peter Ustinov beschreef haar tijdens een studentendemonstratie op de University of Dundee in 1968:

Toen we in een plechtige processie aankwamen, bekogelden de studenten ons met wc-rollen. Ze hielden het ene uiteinde vast, als slingers aan een bal, en gooiden het andere uiteinde. De koningin-moeder stopte en raapte ze op alsof iemand ze kwijt was. 'Was dit van jou? Oh, zou je het aankunnen?' En het was haar sang-froid en haar absolute weigering om hierdoor geschokt te worden, waardoor alle studenten onmiddellijk het zwijgen werden opgelegd. Ze weet instinctief wat ze bij die gelegenheden moet doen. Ze laat zich helemaal niet lastigvallen; ze doet gewoon alsof het een vergissing moet zijn van de kant van de mensen die het doen. De manier waarop ze reageerde toonde niet alleen haar tegenwoordigheid van geest, maar was zo charmant en zo ontwapenend, zelfs voor het meest hondsdolle element, dat ze vrede bracht in troebel water.

Elizabeth stond bekend om haar droge kwinkslagen. Toen ik dat hoorde Edwina Mountbatten op zee werd begraven, zei ze: "Beste Edwina, ze maakte altijd graag een plons." Begeleid door de homoseksuele schrijver Sir Noel Coward op een gala klom ze een trap op met bewakers. Toen ze Coward's ogen even over de soldaten zag flikkeren, mompelde ze tegen hem: 'Dat zou ik niet doen als ik jou was, Noël; ze tellen ze voordat ze ze uitschakelen.'

Na te zijn geadviseerd door een Conservatief minister in de jaren zeventig om geen homoseksuelen in dienst te nemen, merkte Elizabeth op dat zonder hen "we in zelfbediening zouden moeten gaan". Over het lot van een geschenk van een nebukadnezar van champagne (ter waarde van 20 flessen), zelfs als haar familie niet voor de vakantie kwam, zei ze: "Ik poets het zelf wel op." Emine Saner van The Guardian suggereert dat met een gin en Dubonnet 's middags rode wijn bij de lunch, een port en martini om 6 uur en twee glazen champagne bij het avondeten', schat een voorzichtige schatting het aantal alcoholische eenheden ze dronk 70 per week". Haar levensstijl amuseerde journalisten, vooral toen werd onthuld dat ze een miljoen had pond rood staan ​​met Coutts Bank.

Elizabeths gewoonten werden geparodieerd door de satirische jaren tachtig televisie programma Spuwende afbeelding. Dit was de eerste satirische voorstelling op televisie; de makers maakten aanvankelijk bezwaar tegen haar, uit angst dat het door het grootste deel van het kijkerspubliek als verboden terrein zou worden beschouwd. Uiteindelijk werd ze afgeschilderd als een eeuwig aangeschoten Beryl Reid klinkt als. Ze werd gespeeld door Julia Aubrey in Bertje en Elisabeth, Sylvia Syms in The Queen, Natalie Dormer in WE, Olivia Colman in Hyde Park op Hudson, Victoria Hamilton (Seizoenen 1 en 2), Marion Baily (Seizoenen 3 en 4) en Marcia warren (Seizoen 5) in De kroon en in De toespraak van de koning by Helena Bonham Carter, die werd genomineerd voor een Academy Award voor beste vrouwelijke bijrol en won een BAFTA Award voor Beste Actrice in een Bijrol voor haar vertolking.

De Koningin Elizabeth Way-monument in Toronto, Met een bas-reliëf van koningin Elizabeth en koning George VI

De Cunard White Star Line RMS Koningin Elizabeth werd naar haar vernoemd. Ze lanceerde het schip op 27 september 1938 in clydebank, Schotland. Vermoedelijk begon de voering in het water te glijden voordat Elizabeth haar officieel kon lanceren, en scherp handelend slaagde ze erin een fles Australisch rood over de boeg van de voering te slaan net voordat deze buiten bereik gleed. In 1954 zeilde Elizabeth met haar naamgenoot naar New York.

Een standbeeld van Elizabeth door beeldhouwer Philip Jackson werd onthuld voor het George VI Memorial, off The Mall, Londen, op 24 februari 2009, waarbij de King George VI en Queen Elizabeth Memorial.

In maart 2011 werd Elizabeths eclectische muzikale smaak onthuld toen details van haar kleine platencollectie die in het kasteel van Mey werd bewaard, openbaar werden gemaakt. Haar administratie inbegrepen ska, lokale folk, Schotse reels en de musicals Oklahoma! en The King and I, en artiesten zoals jodeller Montana Slank, Tony Hancock, De Goons en Noël Coward.

Acht jaar voor haar dood had Elizabeth naar verluidt tweederde van haar geld geplaatst (naar schatting £ 19 miljoen) in trusts, ten behoeve van haar achterkleinkinderen. Tijdens haar leven ontving ze £ 643,000 per jaar van de Civiele lijst, en gaf jaarlijks naar schatting £ 1 à 2 miljoen uit om te rennen haar huishouden. Eind jaren negentig zou haar rekening-courantkrediet ongeveer £ 1990 miljoen bedragen. Ze liet het grootste deel van haar nalatenschap na, geschat op een waarde tussen £ 50 en £ 70 miljoen, inclusief schilderijen, Fabergé-eieren, sieraden en paarden, aan haar overlevende dochter, koningin Elizabeth II. Volgens een overeenkomst die in 1993 werd bereikt, eigendom dat van monarch op monarch overgaat, is vrijgesteld van erfbelasting, net als eigendommen die overgaan van de gemalin van een voormalige monarch naar de huidige monarch, werd er dus geen belastingschuld opgelopen van naar schatting £ 28 miljoen (40 procent van de waarde van het landgoed). De belangrijkste kunstwerken werden overgebracht naar de Royal Collection door Elisabeth II. Na haar dood heeft de koningin met succes een aanvraag ingediend bij het Hooggerechtshof, zodat de details van het testament van haar moeder geheim zouden worden gehouden. Dit leverde kritiek op van de politici van de Labour Party en delen van het publiek, en de koningin gaf uiteindelijk de contouren van het testament van haar moeder vrij.

Arms

Het wapen van Elizabeth was de koninklijk wapen van het Verenigd Koninkrijk (in de Engelse of de Schotse versie) gespietst met de schuine armen van haar vader, de Graaf van Strathmore; de laatste is: 1e en 4e vertrekken, Zilver, een leeuw heersend Azuur, gewapend en weggekwijnd gules, binnen een dubbel schat flory-counter-flory van de tweede (Lyon); 2e en 3e kwart, Hermelijn, drie bogen gespannen palewegen juist (Bowes). Het schild wordt bekroond door de keizerlijke kroon en ondersteund door de gekroonde leeuw van Engeland en een ongebreidelde leeuw fes Or en Gules.

Wapen van Elizabeth, hertogin van York (1923-1936)	Wapen van koningin Elizabeth	Wapen van koningin Elizabeth (Schotland)

Uitgifte

Voorgeslacht

Zie ook

• Lijst met titels en onderscheidingen van koningin Elizabeth de koningin-moeder
• Lijst met covers van het tijdschrift Time (jaren 1930)

Opmerkingen

Referenties

Bibliografie

• Bradford, Sara (1989) The Reluctant King: Het leven en de heerschappij van George VI, Sint Maarten
• Forbes, Grania (1999), My Darling Buffy: het vroege leven van de koningin-moeder, Headline Boek publiceren, ISBN 978-0-7472-7387-5
• Hogg, James; Mortimer, Michael, red. (2002), De koningin-moeder herdacht, BBC-boeken, ISBN 978-0-563-36214-2
• Howarth, Patrick (1987), George VI, eeuw Hutchinson, ISBN 978-0-09-171000-2
• Goldman, Lawrence (Mei 2006). "Elizabeth (1900-2002)". Oxford Dictionary of National Biography (online red.). Oxford Universiteit krant. twee:10.1093/ref:odnb/76927. (Abonnement of Lidmaatschap van de Britse openbare bibliotheek verplicht.)
• Longford, Elisabeth (1981) De koningin-moeder, Weidenfeld & Nicolson
• Roberts, Andreas (2000) Fraser, Antonia (red.), Het huis van Windsor, Cassell en Co., ISBN 978-0-304-35406-1
• Shawcross, William (2009) Koningin Elizabeth De koningin-moeder: de officiële biografie, Macmillan, ISBN 978-1-4050-4859-0
• Shawcross, William (2012) Iemands zegeningen tellen: geselecteerde brieven van koningin Elizabeth de koningin-moeder, Macmillan, ISBN 978-0-230-75496-6
• Vickers, Hugo (2006) Elisabeth, de koningin-moeder, Pijlboeken/willekeurig huis, ISBN 978-0-09-947662-7

Externe links

Wikiquote heeft citaten met betrekking tot Elizabeth Bowes Lyon.

Wikimedia Commons heeft media met betrekking tot: Elizabeth Bowes Lyon.

• Koningin Elizabeth de koningin-moeder op de officiële website van de koninklijke familie
• Koningin Elizabeth op de officiële website van de Koninklijke Collectie Trust
• Krantenknipsels over koningin Elizabeth de koningin-moeder functie in het Persarchief van de 20e eeuw van de ZBW-extensie