In de wereld van vandaag heeft Refrain op tal van gebieden onvermijdelijk aan relevantie gewonnen. De impact ervan strekt zich uit van het persoonlijke tot het professionele, via de culturele, sociale en politieke sfeer. De belangstelling voor Refrain is de afgelopen jaren toegenomen en is een onderwerp van debat en reflectie geworden in verschillende fora en media. Zowel experts als gewone burgers zijn steeds meer geïnteresseerd in het begrijpen en analyseren van de implicaties en uitdagingen die var1 met zich meebrengt in de hedendaagse samenleving. In die zin beoogt dit artikel een panoramische en bijgewerkte visie op Refrain te bieden, waarbij de vele facetten ervan worden behandeld en een kritische en reflectieve benadering wordt voorgesteld van dit fenomeen dat vandaag de dag alomtegenwoordig is.
Refrain | ||||
---|---|---|---|---|
Nummer van: Lys Assia | ||||
Opname | 1956 | |||
Genre | Chanson | |||
Duur | 2:54 | |||
Schrijver(s) | Géo Voumard Émile Gardaz | |||
|
Refrain was het winnende lied van het Eurovisiesongfestival 1956, het lied werd geschreven door Émile Gardaz en Géo Voumard. Het werd gezongen door Lys Assia, die Zwitserland vertegenwoordigde. Ze was de allereerste winnaar van het festival. Assia zong twee liedjes voor Zwitserland. Het andere liedje was Das alte Karussell.
Het lied werd als negende gezongen op de avond van het festival, na Nederland (Corry Brokken) met Voorgoed voorbij en voor België (Mony Marc) met Le plus beau jour de ma vie. De punten die zijn toegekend aan het lied, zijn nooit bekendgemaakt.
Voorganger: geen |
Zwitserland op het Eurovisiesongfestival 1956 Refrain |
Opvolger: L'enfant que j'étais |