In het artikel van vandaag gaan we dieper in op het onderwerp Roger Dillemans, een kwestie die de afgelopen tijd voor discussie en controverse heeft gezorgd. Roger Dillemans is een probleem dat een breed spectrum van de samenleving treft, van professionals op verschillende gebieden tot gewone mensen die in hun dagelijks leven met uitdagingen in verband met dit probleem worden geconfronteerd. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Roger Dillemans onderzoeken, met als doel licht te werpen op de implicaties ervan en een alomvattend beeld van deze kwestie te bieden. Ongeacht uw ervaringsniveau of voorkennis over Roger Dillemans, vindt u via dit artikel relevante en waardevolle informatie waarmee u dit probleem en de mogelijke implicaties ervan op verschillende gebieden beter kunt begrijpen. Lees verder en duik in de fascinerende en complexe wereld van Roger Dillemans!
Roger Dillemans | ||||
---|---|---|---|---|
Persoonlijke informatie | ||||
Geboren | 15 juli 1932 | |||
Geboorteplaats | Neerijse, | |||
Regio | ![]() | |||
Land | ![]() | |||
Functie | Auteur Bestuurder Jurist Rector | |||
Functies | ||||
1969 - 1974 | Voorzitter Caritas Catholica Belgica[1] | |||
1985 - 1995 | Decaan faculteit Rechten KU Leuven | |||
1985 - 1995 | Rector KU Leuven | |||
1995 - 2003 | Voorzitter VRWB | |||
1997 - 2006 | Voorzitter VCSPO | |||
? - ? | Voorzitter EISS | |||
? - ? | Voorzitter NHRPH | |||
? - ? | Voorzitter NFWO | |||
|
Roger baron Dillemans (Neerijse, 15 juli 1932) is een Belgisch jurist en voormalig rector van de Katholieke Universiteit Leuven.
Roger Dillemans is de zoon van Paul Dillemans, serrekweker en grootinvalide van de Tweede Wereldoorlog, en van Louiza Marchal. Hij is in 1957 getrouwd en kreeg vier zoons, onder wie de kunstschilder Sam Dillemans.
Dillemans studeerde rechten, notariaat en filosofie aan de KU Leuven. Hij vervolgde zijn studies bij de Harvard-universiteit. Bij het behalen van zijn Master of Laws in 1958 ontving hij de Addison Brown Prize. Bij de professoren Albert Dondeyne en Alphonse De Waelhens maakte hij zijn licentiaatsverhandeling in de filosofie over Het personalisme bij Emmanuel Mounier. De filosofie van Mounier zou hem blijven inspireren in onder andere zijn werk betreffende het familierecht. In 1960 werd hij doctor in de rechten en licentiaat in het notariaat aan de KU Leuven.
Hij bouwde een carrière uit als deskundige in het familierecht en familiaal vermogensrecht enerzijds en in het sociaal zekerheidsrecht anderzijds. Hij werd in Leuven aangesteld als docent in erfrecht en sociaal recht. Verder produceerde hij in 1971 een bekroond handboek over het notariaat. Andere publicaties in 1976 en 1984 in het familiaal recht volgden. Dillemans specialiseerde zich enerzijds in (vaak losbladige en aanvulbare) publicaties bestemd voor de professionelen van de rechtsbedeling, anderzijds in boeken bestemd voor het grote publiek, om ze 'wegwijs' te maken. In de meeste gevallen trad hij op als coauteur, samen met andere auteurs, meestal collega's van de rechtsfaculteit Leuven. Verder publiceerde hij ook nog cursussen bestemd voor de studenten in de rechten.
Dillemans was visiting professor aan de Universiteit van Londen (King's College), oprichter en voorzitter van het Europees Instituut voor sociale zekerheid, Koninklijk Commissaris voor de hervorming van de sociale zekerheid, voorzitter van de Nationale Hoge Raad voor Personen met een Handicap (NHRPH), van Caritas Catholica en van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (NFWO).
Van 1995 tot 2003 was hij voorzitter van de Vlaamse Raad voor Wetenschapsbeleid (VRWB). Van 1995 tot 1999 was hij bestuurder van Umicore en van 2007 tot 2010 van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap.
Van 1978 tot 1981 was hij decaan van de Faculteit Rechtsgeleerdheid en van 1985 tot 1995 rector van de KU Leuven, als opvolger van Pieter De Somer en voorganger van André Oosterlinck. In 1989 richtte hij, onder meer als tegengewicht voor het studentenblad Veto, het universitair magazine CampusKrant op.
Eind 1995 kreeg Dillemans van minister van Onderwijs Luc Van den Bossche (SP) de opdracht een aantal pistes te onderzoeken ter optimalisatie van het universitaire aanbod in Vlaanderen. Met zijn opmerkingen over onder meer de VUB en de UA oogstte hij kritiek.
Roger Dillemans is een verdediger van het confederalisme in België. Als een van de Vlaamse universitaire vertegenwoordigers was hij in de jaren 1960 betrokken bij Leuven Vlaams, de splitsing van de Leuvense universiteit. Later was hij ook betrokken bij de splitsing van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (NFWO), nu FWO Vlaanderen. Verder is hij een van de initiatiefnemers van het Lentemanifest 2006.
Vanwege zijn verdiensten werd hij in 1991 opgenomen in de Belgische erfelijke adel, met de persoonlijke titel van baron. Zijn wapenspreuk luidt God is mijn schild.
Hij is doctor honoris causa van
Hij is ook ereburger van Leuven en Bertem.
De KU Leuven heeft het "Fonds Roger Dillemans" opgericht dat door middel van mecenaatsinkomsten excellentiebeurzen voor hogere specialisatieopleidingen toekent.
Voorganger: Albert Cauwe |
Voorzitter van Caritas Catholica Belgica 1969 - 1974 |
Opvolger: August Vanistendael |
Voorganger: Pieter De Somer |
Rector van de Katholieke Universiteit Leuven 1985 - 1995 |
Opvolger: André Oosterlinck |
Voorganger: André Oosterlinck |
Voorzitter van de VRWB 1995 - 2003 |
Opvolger: Karel Vinck |
Voorzitter van de VCSPO 1997 - 2006 |
Opvolger: Wim Moesen |