Sclera
Tegenwoordig is Sclera een onderwerp dat op verschillende gebieden grote belangstelling heeft gewekt. Van politiek tot gezondheid, mode en technologie: Sclera is een terugkerend gespreksonderwerp geworden. De meningen over deze kwestie zijn gevarieerd en gepolariseerd, wat een verrijkend en soms verhit debat heeft opgeleverd. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Sclera onderzoeken en hoe dit onze huidige samenleving beïnvloedt. Daarnaast zullen we de evolutie ervan door de jaren heen en de projectie voor de toekomst analyseren. Zonder twijfel is Sclera een onderwerp dat niemand onverschillig laat, en dat diepgaande en goed beargumenteerde reflectie verdient.
Het oogwit of sclera is de buitenste witte laag van het oog en bestaat uit stevig bindweefsel. De buitenste laag van het oog wordt ook wel de harde oogrok genoemd. Het vlies is op het voorste deel van het oog sterker gebogen. Dat gedeelte, ook het enige gedeelte waar de harde oogrok doorzichtig is, wordt ook wel hoornvlies of cornea genoemd. De term sclera is officieel gereserveerd voor de harde oogrok exclusief de cornea. De overgang tussen beide structuren wordt limbus (limbus corneae) genoemd.
Het witte gedeelte van de oogrok is doorbloed (het hoornvlies dus niet). Aan de harde oogrok zijn zes oogspieren gehecht, die het mogelijk maken het oog in alle richtingen te laten bewegen.
Pathologie
Een ontsteking van de sclera wordt (epi)scleritis genoemd. Het oogwit is dan rood en pijnlijk. Het wordt vaker gezien bij auto-immuunziekten.
Een blauwe of grijze en enigszins doorzichtige sclera kan zich voordoen bij osteogenesis imperfecta, het gebruik van ontstekingsremmende medicijnen en een ijzergebrek, maar ook bij het syndroom van Ehlers-Danlos, syndroom van Loeys-Dietz en het syndroom van Marfan. Bij pasgeborenen is het normaal.
Geelzucht komt vaak voor als gevolg van leveraandoeningen zoals hepatitis.