In dit artikel gaan we het onderwerp Siberische huso grondig onderzoeken, dat grote belangstelling en impact heeft gegenereerd op verschillende gebieden van de samenleving. Vanaf de oorsprong tot de nieuwste trends zullen we ons verdiepen in dit fascinerende onderwerp om een compleet en actueel beeld te bieden van het belang en de relevantie ervan vandaag de dag. Door middel van een gedetailleerde en rigoureuze analyse zullen we de verschillende perspectieven en meningen van experts in het veld onderzoeken, evenals de implicaties en gevolgen die Siberische huso kan hebben op ons dagelijks leven. Zonder twijfel zal dit artikel van groot belang zijn voor iedereen die geïnteresseerd is in het verdiepen van hun kennis over Siberische huso en het begrijpen van de impact ervan op de hedendaagse samenleving.
Siberische huso IUCN-status: Kritiek[1] (2019) | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||
Huso dauricus (Georgi, 1775) Originele combinatie Acipenser dauricus Georgi, 1775 | |||||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||
Siberische huso op ![]() | |||||||||||||||
(en) World Register of Marine Species | |||||||||||||||
|
De Siberische huso[2] (Huso dauricus) is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de steuren (Acipenseridae).[3] De wetenschappelijke naam van de soort is gepubliceerd in 1775 door Johann Gottlieb Georgi.
De Siberische huso is een van de grootste zoetwatervissen ter wereld; ze kunnen meer dan 5,6 meter lang worden meer dan 1000 kilogram wegen. Ook kunnen ze meer dan 80 jaar oud worden.[4]
De Siberische huso komt voor in het stroomgebied van de Amoer in het Russische Verre Oosten en Mantsjoerije.
Net als de iets grotere belugasteur (Huso huso) worden de eitjes gegeten als kaviaar; dit heeft geleid tot overbevissing.[4] De soort werd in 2022 op de Rode Lijst van de IUCN als kritiek geclassificeerd. De omvang van de populatie is volgens de IUCN dalend.[1] De laatste jaren draagt ook vervuiling van de Amoer bij aan de daling van de populatie.[4] De mogelijke bouw van dammen in de Amoer zou het aantal broedplaatsen verder terug kunnen dringen.[4]