Silezisch-Duits
In dit artikel gaan we ons verdiepen in de opwindende wereld van Silezisch-Duits, een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Vanaf het begin tot aan de impact ervan op de hedendaagse samenleving is Silezisch-Duits het onderwerp geweest van debat, analyse en reflectie. In de volgende paar regels zullen we de vele facetten ervan verkennen, de mysteries ervan ontrafelen en de mogelijke implicaties ervan op verschillende gebieden ontdekken. Wat uw interesse in Silezisch-Duits ook is, we zijn er zeker van dat dit artikel u rijke inzichten en nieuwe perspectieven zal bieden op dit fascinerende onderwerp.
| Silezisch Schläsch | ||||
|---|---|---|---|---|
| Gesproken in | Polen, Tsjechië, Duitsland | |||
| Sprekers | onbekend[1] | |||
| Taalfamilie | Indo-Europees
| |||
| Alfabet | Latijns alfabet | |||
| Taalcodes | ||||
| ISO 639-3 | sli | |||
| ||||
Het Silezisch Duits of Silezisch (Silezisch Duits: Schläsch, soms ook: Schläsisch, Duits: Schlesisch) is een Duits dialect/taal, verwant aan het Thürings. Silezisch werd tot de aanleg van de Poolse Oder-Neisselinie in 1945 door ongeveer 7 miljoen inwoners van Silezië (vooral Neder-Silezië, westelijk en zuidelijk Opper-Silezië) en in delen van het aangrenzend Sudetenland (Braunau in Bohemen en het westelijke deel van het huidige Tsjechisch Silezië) gesproken.
Tegenwoordig is het in Polen en Tsjechië (met kleine uitzonderingen als Deutsch Krawarn) vrijwel geheel verdwenen door etnische zuiveringen en wordt het voornamelijk nog in het oosten van de deelstaat Saksen gesproken in Görlitz, hoewel het Lausitzer Duitse dialect niet direct aan het Silezische verwant is.
Enkele vooroorlogse dialecten binnen het Silezisch Duits waren: [2]
- Gebirgsschlesisch
- Mittelschlesisch
- Neiderländisch
- Westschlesisch
- Südostschlesisch
Het Nordböhmisch (Duits-Noordboheems) behoorde slechts ten dele bij het Silezische dialect.
Zie ook
Verwijzingen
- ↑ Ethnologue
- ↑ Ludwig Erich Schmitt (Hrsg.): Germanische Dialektologie. Franz Steiner, Wiesbaden 1968, p. 143
