Sint Antonius Ziekenhuis (voormalig ziekenhuis Utrecht)

In dit artikel zal het onderwerp Sint Antonius Ziekenhuis (voormalig ziekenhuis Utrecht) uitvoerig worden behandeld, waarbij de belangrijkste aspecten ervan worden geanalyseerd en de verschillende perspectieven worden besproken die over de kwestie bestaan. Sint Antonius Ziekenhuis (voormalig ziekenhuis Utrecht) is een onderwerp dat grote belangstelling heeft gewekt, zowel in de academische gemeenschap als in de samenleving in het algemeen, vanwege de relevantie en impact ervan op verschillende gebieden. Op deze pagina's wordt Sint Antonius Ziekenhuis (voormalig ziekenhuis Utrecht) vanuit verschillende benaderingen onderzocht, met als doel een alomvattende en verrijkende visie op dit onderwerp te bieden. Door verschillende bronnen te bekijken en specifieke gevallen te presenteren, krijgt de lezer een breed inzicht in Sint Antonius Ziekenhuis (voormalig ziekenhuis Utrecht) en de huidige implicaties ervan.

Voor de huidige ziekenhuisorganisatie zie St. Antonius Ziekenhuis (Utrecht).
Sint Antonius Ziekenhuis
Gevel aan de Prins Hendriklaan, op de hoek van de Gabriël Metsustraat
Gevel aan de Prins Hendriklaan, op de hoek van de Gabriël Metsustraat
Plaats Utrecht
Land Nederland
Basisgegevens
Gesticht in 1910
Sluiting 1983
Kenmerken
Type Rooms-katholiek corridorziekenhuis
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde
Kaart
Het voormalige ziekenhuis en de omliggende straten

Het Sint Antonius Ziekenhuis is een voormalig ziekenhuis in de Nederlandse stad Utrecht. Met Antonius van Padua als beschermheilige was het van oorsprong een katholiek ziekenhuis, een signatuur die tot ver in de twintigste eeuw in stand bleef.[1][2] Het bevond zich aan de Prins Hendriklaan 40, maar had ook nog een zijvleugel met eigen ingang voor spoedeisende opnamen, aan de Jan van Scorelstraat 2.[3]

Geschiedenis

In 1903 kocht aartsbisschop Van de Wetering de grond aan en in 1910 werd het ziekenhuis opgericht als St. Antonius Gasthuis. In feite was dit gasthuis een vervanging voor het in 1873 geopende St. Andreas Gasthuis in het Andreasklooster aan de Springweg. Het nieuwe gasthuis telde 150 bedden. In 1926 werden twee nieuwe vleugels aangebouwd en elf jaar later volgde het Maria Paviljoen.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog werd het ziekenhuis geëvacueerd, maar daarna maakte het een snelle groei door, onder andere op het gebied van de long- en hartchirurgie. In 1959 werd voor de eerste maal geopereerd met behulp van de hart-longmachine.

Vertrek en herbestemming

In 1967 ontstonden er plannen voor nieuwbouw. Het ruimtetekort werd nijpend en in 1983 verhuisde het ziekenhuis naar een nieuw gebouw in de Utrechtse voorstad Nieuwegein, aan de Koekoekslaan 1. De bijgebouwen en de kapel in Utrecht werden gesloopt. Het hoofdgebouw zou dit lot delen, maar na protesten bleef het behouden en werd het herbestemd tot appartementencomplex.[2] Het grootste deel vormt nu het gemeentelijk monument aan de Antoniushof.

Fotogalerij

Zie de categorie Sint Antonius Ziekenhuis (Utrecht) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.