Slag bij Antiochië (613)

In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Slag bij Antiochië (613), een onderwerp dat de afgelopen jaren de aandacht van veel mensen heeft getrokken. Van zijn impact op de samenleving tot zijn relevantie in het professionele veld, Slag bij Antiochië (613) is een aandachtspunt gebleken voor verschillende onderzoeken en onderzoeken. Tijdens deze lezing zullen we de evolutie ervan in de loop van de tijd analyseren, evenals de invloed ervan op verschillende gebieden van het dagelijks leven. Daarnaast zullen we de mogelijke toekomstige implicaties onderzoeken die Slag bij Antiochië (613) zou kunnen hebben in onze steeds veranderende wereld. Lees verder en ontdek meer over dit fascinerende onderwerp!

Slag bij Antiochië
Onderdeel van Byzantijns-Sassanidische Oorlog (602-628)
Datum 613
Locatie Antiochië
Resultaat Overwinning voor de Sassaniden
Strijdende partijen
Byzantijnse Rijk Sassaniden
Leiders en commandanten
Herakleios
Theodoros
Nicetas
Shahrbaraz
Shahin
Troepensterkte
68 000 40 000
Verliezen
zwaar weinig
Grens bepaald in 565 tussen het Byzantijnse Rijk en het Sassanidische Rijk

De Slag bij Antiochië vond plaats in 613 ter hoogte van Antiochië en was een onderdeel van de Byzantijns-Sassanidische Oorlog (602-628).

Achtergrond

De Byzantijns-Sassanidische Oorlog was al tien jaar bezig en sjah Khusro II zat al twintig jaar stevig in het zadel. In het Byzantijnse Rijk was het al tien jaar onrustig. De staatsgreep van Herakleios zorgde ervoor dat de grens met het Sassanidische Rijk ernstig verzwakt werd. Met sprekend gemak veroverden de troepen van Khusro Syria en Oost-Anatolië.

Slag

Als reactie op het plotselinge verlies van territorium aan de oostgrens, organiseerde Herakleios een sterk leger en marcheerde naar Antiochië. Zijn tegenaanval werd echter beslissend verslagen in 613 buiten Antiochië. De Romeinse posities stortten volledig in en dit leidde tot een gemakkelijke overwinning voor Shahrbaraz en Shahin.

Vervolg

Het Byzantijnse leger werd in twee gesplitst, Herakleios en zijn broer Theodoros trokken zich terug in Anatolië en zijn neef Nicetas naar de Levant. In 614 veroverde Shahrbaraz Jeruzalem en tegen 619 was Egypte in Sassanidische handen. Herakleios op zijn beurt slaagde er niet in de Perzen tegen te houden aan de Cilicische Poort (bergpas in Cilicië). Herakleios werd gedwongen tot onderhandelen. Een Byzantijnse ambassadeur werd naar de Perzische sjah Khusro II gestuurd, en generaal Shahin trok zich terug naar Syrië.