Stichting Machinale Landbouw

In het artikel dat we presenteren, zullen we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Stichting Machinale Landbouw en het belang ervan in de huidige samenleving verkennen. Stichting Machinale Landbouw is een onderwerp dat de aandacht heeft getrokken van zowel experts als enthousiastelingen, wat interessante en gepassioneerde debatten heeft opgeleverd. Door de jaren heen heeft Stichting Machinale Landbouw zijn invloed bewezen op verschillende aspecten van het dagelijks leven, van technologie tot populaire cultuur. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de achtergrond van Stichting Machinale Landbouw, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de impact ervan op de moderne wereld. Daarnaast zullen we de verschillende perspectieven en meningen over Stichting Machinale Landbouw analyseren, met als doel een alomvattende en objectieve visie te bieden op dit zeer relevante onderwerp.

Gebouwen voor rijstverwerking te Wageningen

De Stichting Machinale Landbouw (SML) was een Surinaams staatsbedrijf voor het verbouwen van rijst. Het was gevestigd in Wageningen (Suriname).[1]

In 1974 werd het monumnet 25 jaar SML onthuld en opgedragen aan de "pioniers van het Wageningen Project".

Geschiedenis

De "Stichting voor de Ontwikkeling van de Machinale Landbouw in Suriname" werd in 1949 opgericht door de Nederlandse Landbouwhogeschool Wageningen als project met het doel Nederlandse boeren aan te zetten om rijst te verbouwen in Suriname. Nadat deze opzet mislukte werd de SML een zelfstandig rijstbouwbedrijf. Rond de SML ontstond het dorp Wageningen. In 1975, bij de onafhankelijkheid van Suriname, ging de SML over naar de Surinaamse staat die het bedrijf vervolgens exploiteerde.

Tot medio jaren 80 van de twintigste eeuw draaide de SML goed maar later kwam door wanbestuur en politieke problemen de klad er in. Eind jaren 90 kwam de SML in financiële problemen. De SML werd opgeheven en een nieuwe entiteit werd opgericht: "Surinam Rice Organizations" (SRO). Er werd geprobeerd het bedrijf te verkopen aan de rijstmagnaat Imro Manglie maar dat mislukte. Ook verdere pogingen om SRO te privatiseren waren onsuccesvol. De bezittingen werden grotendeels verkocht.

Zie ook