Syndroom van Reiter
In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van Syndroom van Reiter verkennen. Vanaf het ontstaan tot aan de invloed ervan op de hedendaagse samenleving heeft Syndroom van Reiter een cruciale rol gespeeld in het leven van mensen. Door de geschiedenis heen is Syndroom van Reiter het onderwerp geweest van debat, studie en bewondering, en is het een interessant onderwerp geworden voor zowel academici, enthousiastelingen als nieuwsgierigen. We zullen leren over de verschillende aspecten die Syndroom van Reiter zo'n relevant en spannend onderwerp maken, waarbij we de impact ervan op verschillende gebieden en de evolutie ervan in de loop van de tijd zullen analyseren. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in de wereld van Syndroom van Reiter en ontdek alles wat dit spannende thema te bieden heeft.
| Syndroom van Reiter | ||||
|---|---|---|---|---|
| Urethro-oculosynoviale syndroom | ||||
| Synoniemen | ||||
| Latijn | polyarthritis enterica[1][2] | |||
| Nederlands | reactieve artritis reitersyndroom[4] ziekte van Reiter[2][4] | |||
| Coderingen | ||||
| ICD-11 | FA11.2 | |||
| ||||
Het syndroom van Reiter[4] of het urethro-oculosynoviale syndroom[4] is een aandoening waarbij een aantal klachten tegelijk voorkomen, namelijk urethritis, artritis en conjunctivitis/iriditis.
De ziekte begint meestal als een reactie op een bacteriële infectie, maar niet iedereen die met die bacterie besmet wordt zal het syndroom van Reiter ontwikkelen. Vele soorten bacteriën kunnen de oorzaak zijn. De meest voorkomende verwekker in Nederland is Chlamydia trachomatis. Andere verwekkers zijn Neisseria gonorrhoeae, Ureaplasma urealyticum, Salmonella, Shigella, Yersinia, en Campylobacter.
Ontdekking
Deze vorm van artritis is als eerste door Hans Reiter - die in WO1 veldarts was, maar in WO2 betrokken was bij experimenten in concentratiekampen - beschreven tijdens de Eerste Wereldoorlog. Door slechte hygiënische omstandigheden kwam deze ziekte als gevolg van infecties vooral opvallend veel voor bij soldaten. Vandaar de volksnaam "soldatenziekte". Een meer moderne naam voor het syndroom van Reiter is "reactieve artritis". Deze naam past in het streven ziekten een naam te geven die de ziekte beschrijft en ze niet naar een persoon te noemen. Daarnaast wordt de naam (voornamelijk in Angelsaksische landen) steeds vaker vermeden vanwege opgedoken bewijs van Reiters lidmaatschap van de nazipartij en beschuldigingen van experimenten in het concentratiekamp Buchenwald.
Klachten
In het beginstadium kan reactieve artritis slecht herkenbaar zijn. Hoewel de ziekte in principe bekendstaat als een gewrichtsziekte, staan de klachten van de urinewegen in het begin vaak op de voorgrond: pijn of branderig gevoel bij plassen, vaker plassen. De oogklachten komen niet bij alle patiënten voor (oogbindvlies-ontsteking of conjunctivitis). Op de huid kunnen psoriasis-achtige plekken ontstaan, vooral aan de voeten (keratoderma blenorrhagicum). Bij een deel van de patiënten (20-30%) komen psoriasis-achtige huidafwijkingen voor op de penis: rode erosieve plekken, met een wit, verheven randje. Dit wordt balanitis circinata genoemd[6]. Pijnlijke gewrichtsontstekingen ontwikkelen zich pas een aantal dagen of enige weken later. Deze treden vooral op in ruggenwervels, de heup-, knie- en enkelgewrichten.
Erfelijke factoren
Er is sprake van een erfelijk aanleg. Er is een verband geconstateerd met een kenmerk in het bloed, namelijk het zogenaamde antigeen HLA-B27. HLA-B27 is ook in verband gebracht met de ziekte van Bechterew, een chronische gewrichtsaandoening waar reactieve artritis op lijkt.
Diagnose
Zoals gezegd is de ziekte in het beginstadium lastig te herkennen. Met bloedonderzoek kan een verhoogde bloedbezinking worden gevonden. Dit komt echter ook bij heel veel andere ziekten voor.
Behandeling
- De ziekte is niet te genezen, maar verdwijnt meestal na een aantal weken of maanden. Wel kan de ziekte na verloop van tijd terugkomen en chronisch worden.
- Als de ziekte het gevolg is van een infectie, dient deze eerst te worden bestreden met antibiotica.
- Doorgaans worden ontstekingsremmende medicijnen, zogenaamde NSAID's voorgeschreven, die tevens als doel hebben de pijn te verminderen.
- ↑ a b Sliosberg, A. (1975). Elsevier’s medical dictionary in five languages. English/American / French / Italian / Spanish and German. (2nd Edition). Amsterdam/Oxford/New York: Elsevier’s Scientific Publishing Company.
- ↑ a b c d Leflot-Soetemans, C. & Leflot, G. (1975). Standaard Geneeskundig woordboek Frans-Nederlands. Antwerpen-Amsterdam: Standaard Uitgeverij.
- ↑ Reuter, P. (2007). Springer Klinisches Wörterbuch. Heidelberg: Springer Medizin Verlag.
- ↑ a b c d e f g Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12e druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Jochems, A.A.F. & Joosten, F.W.M.G. (2003). Coëlho Zakwoordenboek der geneeskunde (27e druk). Doetinchem: ElsevierGezondheidszorg.
- ↑ Quint K.D. et al (2010). Nederlands Tijdschrift van Geneeskunde 2010;154:A1614.