In de wereld van vandaag is The Spencer Davis Group een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed publiek. Sinds zijn opkomst heeft The Spencer Davis Group op verschillende manieren invloed gehad op de levens van mensen, evenals op de ontwikkeling van de samenleving als geheel. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van The Spencer Davis Group en de invloed ervan op de wereld van vandaag onderzoeken. Vanaf zijn oorsprong tot zijn evolutie, door zijn implicaties op verschillende gebieden, is The Spencer Davis Group erin geslaagd de aandacht van miljoenen mensen over de hele wereld te trekken. Daarnaast zullen we de toekomstperspectieven van The Spencer Davis Group onderzoeken en hoe deze de realiteit waarmee we de komende jaren worden geconfronteerd, kunnen bepalen.
The Spencer Davis Group is een Britse band die zijn grootste successen had in het midden van de jaren zestig van de 20e eeuw. De naamgever van de band is Spencer Davis uit Wales.
Rond zijn 20e verjaardag vertrekt Davis vanuit Wales naar Birmingham dat een ware broedplaats is voor de popmuziek in de daaropvolgende jaren. In 1963 komen leden van de Excelsior Jazz Band (met Spencer Davis, Pete York, Roy Stevens, Don Campbell en John Williams) en Muff Woody Jazz Band (waarin de broertjes Winwood speelden) bij elkaar en de Rhythm and Blues Quartet, later omgedoopt tot The Spencer Davis Group is gevormd:
Ze worden het "huisorkest" van een plaatselijk rhythm-and-bluescafé en wisselen in mei 1964 de semi-beroepsstatus om naar volledig beroeps (Steve Winwood is dan 16 jaar!). Er volgen een aantal singles die nog geen succes hebben, maar met Keep On Running is het raak: nummer 1 in Engeland. Het is niet de laatste, er volgt een lijst van hits, niet alleen in Engeland, maar ook in de Verenigde Staten.
In 1967 valt deze samenstelling uit elkaar. Island Records zit namelijk achter de gebroeders Winwood aan. Steve Winwood gaat naar Traffic; Muff Winwood wordt producer bij het label. Dit blijkt de doodsteek voor de band; die pruttelt nog wat door, wordt opgeheven en weer opgestart en weer opgeheven etc. In 1968 staat de groep samen met Traffic in voor de Soundtrack van de film 'Here We Go Round The Mulberry Bush'. Met de MK2 bezetting scoren ze nog een hit met 'Time Seller' die ook op de lp 'With Their New Face On' staat. Er wordt met gewijzigde bezetting (MK3) een lp opgenomen in 1969 die nooit officieel wordt uitgebracht ('Letters from Edith' / 'Funky') tenzij later in het cd tijdperk. In 1973 duikt de band opnieuw op met een sterke line-up (MK4) en er worden nog twee lp's opgenomen ('Gluggo' en 'Living In A Backstreet'). Sindsdien is er geen nieuw studiowerk meer verschenen, maar wel een hele rits archief materiaal en live opnamen. Aanraders zijn de in 1995 verschenen 'Live In Europe 1973 - Catch You On The Rebop') en de in 2000 uitgebrachte archiefopnamen van de originele bezetting. Ook vandaag is de band nog actief met Davis, Hardin, Miller Anderson en Tim Hodgkinson. Pete York is er ondertussen niet meer bij en werd vervangen. Eddie Hardin overleed in 2015.
De originele band bestaat uit:
De tweede versie van de band bestaat uit:
Op de niet uitgebrachte lp 'Funky' spelen naast Davis en Fenwick Dee Murray (bas) en Nigel Olsson (drums) van de band van Elton John. Aan de keyboards vinden we ene Kirk Duncan en ook drummer Dave Hynes staat vermeld in de credits.
De derde versie van de band bestaat uit:
De vierde versie van de band bestaat uit:
I'm a man werd later ook een hit van Chicago.
Nummers met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] |
'99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10[noot 2] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gimme Some Lovin' | 1330 | 1024 | 1557 | 1550 | 1643 | 1742 | 1668 | 1643 | - | 1856 | - | 1918 |
I'm a Man | 1444 | - | - | 1167 | 1063 | 1484 | 1906 | - | - | - | - | - |
Keep On Running | 1190 | 1177 | 1545 | 1539 | 1748 | 1509 | 1760 | 1933 | 1993 | 1738 | - | - |
Time Seller | - | 1083 | 1207 | 1686 | - | 1821 | - | - | - | - | - | - |