The white man's burden
In dit artikel zullen we de fascinerende wereld van The white man's burden verkennen, waarbij we ingaan op de oorsprong, invloed en relevantie ervan vandaag de dag. Vanaf het begin tot aan de evolutie ervan in de loop van de tijd heeft The white man's burden een ongekende belangstelling gewekt voor verschillende kennisgebieden. Door middel van een nauwgezette en gedetailleerde aanpak zullen we verschillende aspecten van The white man's burden analyseren, waardoor onze lezers een complete en verrijkende visie op dit opwindende onderwerp worden geboden. Bovendien zullen we de impact ervan op de samenleving, de populaire cultuur en het dagelijks leven onderzoeken, waarbij we het belang en de relevantie ervan in de hedendaagse wereld benadrukken. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een spannende reis door de vele facetten van The white man's burden!
The White Man's Burden (Nederlands: De last van de blanke) is een gedicht van de Engelse dichter en schrijver Rudyard Kipling over de beschavingsmissie van de blanken. Het werd in 1899 gepubliceerd in McClure's Magazine en droeg de ondertitel The United States and the Philippine Islands. De Verenigde Staten waren destijds verwikkeld in de Filipijns-Amerikaanse Oorlog.
Het eerste octaaf luidt als volgt:
Take up the White Man's burden—
Send forth the best ye breed—
Go bind your sons to exile
To serve your captives' need;
To wait in heavy harness,
On fluttered folk and wild—
Your new-caught, sullen peoples,
Half-devil and half-child.
(Rudyard Kipling)- Neem op de last der blanken—
- Stuur uit der natie bloem—
- Je zoons, doem hen tot balling om
- Gekooiden wèl te doen;
- Als hoeders, zwaar geharnast,
- Van schicht'ge wildendrom—
- Een buitgemaakt, balsturig volkje,
- Half kind en half demon.
- (Vertaling Anneke Brassinga)[1]
Het gedicht was oorspronkelijk bedoeld voor het diamanten regeringsjubileum van koningin Victoria, maar werd ingewisseld voor het gedicht Recessional, ook van Kipling.
Kipling paste de oorspronkelijke tekst van The White Man's Burden aan zodat het de Amerikaanse kolonisering in de Filipijnen weerspiegelde. Het gedicht bestaat uit zeven octaven en kent een regelmatig a-b-c-b-rijmschema.
Hoewel het gedicht een gemengde boodschap over het opkomende imperialisme van de VS bevat, lijkt het op het eerste gezicht een oproep tot het koloniseren van "minder beschaafde" volkeren door de westerse mogendheden. Amerikaanse imperialisten gebruikten het gedicht "white man's burden" als een rechtvaardiging voor het veroveren van nieuwe gebieden.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel The White Man's Burden op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.