Turks voetbalelftal (mannen)

In het artikel dat we hieronder presenteren, duiken we in de fascinerende wereld van Turks voetbalelftal (mannen), waarbij we de oorsprong, de impact ervan op de huidige samenleving en de mogelijke toekomstige uitdagingen onderzoeken. Turks voetbalelftal (mannen) is al tientallen jaren het onderwerp van belangstelling en studie, waardoor de nieuwsgierigheid van zowel onderzoekers als hobbyisten wordt gewekt. In dit schrijven zullen we de verschillende facetten waaruit Turks voetbalelftal (mannen) bestaat nauwkeurig onderzoeken, van de meest relevante aspecten tot de implicaties ervan op verschillende terreinen van het dagelijks leven. Door middel van een diepgaande en inzichtelijke analyse proberen we een complete en verrijkende visie op Turks voetbalelftal (mannen) te bieden, met als doel de lezer een breder en betekenisvoller begrip van dit opwindende onderwerp te geven.

Turkije
Vlag van Turkije
Bijnaam Ay-Yıldızlılar (Maan met sterren)
Kledingsponsor Nike
FIFA-ranglijst 42 Gedaald 2 (20 juni 2024)
Hoogste ranking 5e (juni 2004)
Laagste ranking 67e (oktober 1993)
Associatie Türkiye Futbol Federasyonu
Bondscoach Vlag van Italië Vincenzo Montella
Stadion Atatürk Olympisch Stadion, Istanboel
Meeste interlands Rüştü Reçber (120)
Topscorer Hakan Şükür (51)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Turkije Turkije 2–2 Roemenië Vlag van Roemenië
(Istanboel, Turkije; 26 oktober 1923)
Grootste overwinning:
Vlag van Turkije Turkije 7–0 Syrië
(Ankara, Turkije; 20 november 1949)
Vlag van Turkije Turkije 7–0 Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea
(Genève, Zwitserland; 20 juni 1954)
Vlag van Turkije Turkije 7–0 San Marino Vlag van San Marino
(Istanboel, Turkije; 10 november 1996)
Grootste nederlaag:
Vlag van Polen Polen 8–0 Turkije Vlag van Turkije
(Chorzów, Polen; 24 april 1968)
Vlag van Turkije Turkije 0–8 Engeland Vlag van Engeland
(Istanboel, Turkije; 14 november 1984)
Vlag van Engeland Engeland 8–0 Turkije Vlag van Turkije
(Londen, Verenigd Koninkrijk; 14 oktober 1987)
Wereldkampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 1954)
Beste resultaat Derde plaats (2002)
Europees kampioenschap
Optredens 5 (eerste keer: 1996)
Beste resultaat Halve finale (2008)
FIFA Confederations Cup
Optredens 1 (eerste keer: 2003)
Beste resultaat Derde plaats (2003)
Thuis
Uit

Het Turks voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Turkije vertegenwoordigt in internationale wedstrijden. De gebruikelijke bijnaam van dit elftal is Ay-Yıldızlılar. De letterlijke betekenis ervan is de 'Maansterren', afgeleid van de witte maan en de ster op de Turkse vlag.

De ploeg kan in haar 84-jarig bestaan onderverdeeld worden in 4 periodes. De periode van 1923 (oprichting) tot 1940 was afwisselend. In deze periode werden veel buitenlandse coaches aangetrokken, hetgeen normaal was in die tijd. De periode 1950 tot 1970 was succesvol te noemen, het elftal deed mee aan haar eerste WK ooit in 1954 en speelde tegen Zuid-Korea (7-0 winst) en West-Duitsland (4-1-verlies in de groepsfase, 7-2-verlies in de play-off). Ondertussen versloeg Turkije ook toplanden als Spanje (1-0), WK-finalist Hongarije (3-1) en Portugal (3-1). De jaren tussen 1970 en 1990 waren donkere tijden: het Turkse elftal was van een gewaardeerd elftal teruggezakt naar een voetbaldwerg, enige hoogtepunten waren het op het nippertje missen van het EK 1980 en het WK 1990. In beide gevallen verspeelde de ploeg kwalificatie in de laatste beslissende wedstrijden. Daarna volgde weer een succesvolle periode: de ploeg liet weer van zich spreken op Euro 2000, het WK 2002 en Euro 2008. Het grootste succes kende het Turks voetbalelftal onder coach Şenol Güneş, onder hem haalde Turkije op het WK 2002 de halve finale van het toernooi maar werd het uitgeschakeld door Brazilië. In de troostfinale haalde het dan alsnog de derde plek binnen.

Historie

Beginjaren

Het elftal in 1923

Ten tijde van het Ottomaanse Rijk werd het voetbal door de Engelsen geïntroduceerd. De eerste wedstrijden werden gespeeld in Selanik, het huidige Thessaloniki, in 1875. De eerste voetbalclub van het land was FC Smyrna uit Smyrna. Vanuit Smyrna, nu İzmir werd het voetbal ook naar Istanboel gebracht. De eerste teams bestonden uit Griekse, Armeense of Engelse spelers. Het eerste Turkse elftal, Black Stockings FC werd in 1899 opgericht. Op de Olympische Spelen van 1906 namen teams uit de Ottomaanse steden Selanik en Smyrna deel, al bestond de opbouw daarvan voornamelijk uit Grieken. Smyrna werd tweede en Selanik derde.

Een nationaal elftal kwam er pas na de val van het Ottomaanse Rijk. In 1923 speelde het nieuwe Turkije zijn eerste interland tegen Roemenië.

WK voetbal 1950 (Brazilië)

Onder bondscoach Cihat Arman had Turkije zich gekwalificeerd voor het WK 1950 door Syrië met 7-0 te verslaan, maar het land trok zich terug wegens financiële problemen.

WK voetbal 1954 (Zwitserland)

Nederland tegen Turkije in het Amsterdamse Olympisch Stadion in 1958

Na een play-off tegen Spanje kwalificeerde Turkije zich voor het WK 1954. Turkije verloor eerst met 4-1 in Spanje, maar na een 1-0-winst een paar dagen later moest er een beslissingswedstrijd gespeeld worden. Die wedstrijd eindigde in 2-2. Turkije ging door na het tossen van een munt. Turkije was in een moeilijke groep ingedeeld samen met Hongarije en West-Duitsland, hoewel Turkije niet heeft gespeeld tegen Hongarije volgens het toernooiformaat. Turkije verloor met 4-1 van de Duitsers, gevolgd door een 7-0-winst tegen Zuid-Korea. Uiteindelijk verloor Turkije de play-off tegen West-Duitsland met 7-2, waardoor het zich plaatste voor de kwartfinales.

Bondscoach: Sandro Puppo

EK voetbal 1996 (Engeland)

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 96 door Zwitserland en Zweden 2-1 te verslaan nadat er eerder op het nippertje kwalificaties waren gemist voor de EK's van 1976 en 1980. Voor de Turken verliep het toernooi echter roemloos: er werd geen enkel doelpunt gescoord.

Bondscoach: Fatih Terim

EK voetbal 2000 (België & Nederland)

Turkije kwalificeerde zich voor het EK 2000 na een overwinning in de play-offs tegen Ierland. De eerste wedstrijd verloor Turkije na een controversiële penalty met 2-1 van Italië. De tweede wedstrijd tegen Zweden eindigde in 0-0. De laatste wedstrijd leverde 2-0 winst op tegen gastland België, waardoor voor de eerste keer in de EK-geschiedenis een gastland geëlimineerd werd in de eerste ronde. Turkije verloor daarna in de kwartfinale van Portugal met 0-2.

Bondscoach: Mustafa Denizli

WK voetbal 2002 (Japan & Korea)

Dat het Turkse voetbal kwalitatief steeg in de afgelopen decennia werd bevestigd door het behalen van derde plaats op het WK 2002. Met verlies tegen Brazilië, gelijkspel tegen Costa Rica en winst tegen China werden de achtste finales bereikt. Na winst op Japan en Senegal verloor Turkije in de halve finales van Brazilië met 1-0. Turkije behaalde de derde plaats na 3-2 winst tegen het Zuid-Korea van Guus Hiddink. Hakan Şükür is de snelste doelpuntenmaker op een WK-wedstrijd ooit geworden na een doelpunt in 10,8 seconden.

De selectie bestond uit:

Naam Geboorte Dat. club
Doel
Rüştü 10 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Ömer Çatkıç 15 oktober 1974 (28 jaar) Vlag van Turkije Gaziantepspor
Verdediging
Emre Aşık 13 december 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Bülent Korkmaz 24 november 1968 (34 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Fatih Akyel 26 december 1977 (25 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Alpay Özalan 29 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Engeland Aston Villa
Tayfur Havutçu 23 april 1970 (32 jaar) Vlag van Turkije Beşiktaş
Ümit Özat 30 oktober 1976 (26 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Hakan Ünsal 14 mei 1973 (29 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Ergün Penbe 17 mei 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Middenveld
Arif Erdem 2 januari 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Okan Buruk 19 oktober 1973 (29 jaar) Vlag van Italië Inter Milan
Tugay Kerimoğlu 24 augustus 1970 (32 jaar) Vlag van Engeland Blackburn Rovers FC
Yıldıray Baştürk 24 december 1978 (24 jaar) Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen
Hasan Şaş 1 augustus 1976 (26 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Muzzy Izzet 31 oktober 1974 (28 jaar) Vlag van Engeland Leicester City
Ümit Davala 30 juli 1973 (29 jaar) Vlag van Italië AC Milan
Emre Belözoğlu 7 september 1980 (22 jaar) Vlag van Italië Inter Milan
Aanval
Hakan Şükür 1 september 1971 (31 jaar) Vlag van Italië AC Parma
Nihat Kahveci 23 november 1979 (23 jaar) Vlag van Spanje Real Sociedad
İlhan Mansız 10 augustus 1975 (27 jaar) Vlag van Turkije Beşiktaş

met als coach Şenol Güneş.

FIFA Confederations Cup 2003 (Frankrijk)

Turkije mocht deelnemen aan de FIFA Confederations Cup nadat Duitsland geweigerd had deel te nemen aan dit toernooi. Turkije was ingedeeld in een groep met de VS, Kameroen en Brazilië. De Verenigde Staten werd met 2-1 aan de kant geschoven, maar een 1-0-verlies tegen Kameroen bracht weer onzekerheid of Turkije de groepsfase zou overleven. Uiteindelijk bracht een 2-2 gelijkspel tegen Brazilië ze in de halve finale waar ze uit moesten komen tegen Frankrijk. De Fransen bleken te sterk door met 3-2 te winnen (incl. gemiste penalty Turkije van Okan Yılmaz), de finale werd niet behaald en Turkije wachtte alweer een wedstrijd om de derde plaats. Deze werd met 2-1 gewonnen van Colombia.

De selectie:

Naam Geboorte Dat. club
Doel
Rüştü 10 mei 1973 (30 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Ömer Çatkıç 15 oktober 1974 (29 jaar) Vlag van Turkije Gaziantepspor
Verdediging
Fatih Sonkaya 1 juli 1981 (22 jaar) Vlag van Nederland Roda JC
Bülent Korkmaz 24 november 1968 (35 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Fatih Akyel 26 december 1977 (26 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Alpay Özalan 29 mei 1973 (30 jaar) Vlag van Engeland Aston Villa
Servet Çetin 17 maart 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije Denizlispor
Ibrahim Toraman 20 november 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije Gaziantepspor
Ergün Penbe 17 mei 1972 (31 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
İbrahim Üzülmez 10 maart 1974 (29 jaar) Vlag van Turkije Beşiktaş
Middenveld
Serkan Balcı 22 augustus 1983 (20 jaar) Vlag van Turkije Gençlerbirliği
Selçuk Şahin 31 januari 1981 (22 jaar) Vlag van Turkije Istanbulspor
Yıldıray 24 december 1978 (25 jaar) Vlag van Duitsland Bayer Leverkusen
Gökdeniz Karadeniz 11 januari 1980 (23 jaar) Vlag van Turkije Trabzonspor
Ümit Davala 30 juli 1973 (30 jaar) Vlag van Italië Inter Milan
Deniz Barış 2 juli 1977 (26 jaar) Vlag van Turkije Gençlerbirliği
Aanval
Necati Ateş 3 januari 1980 (23 jaar) Vlag van Turkije Galatasaray
Nihat Kahveci 23 november 1979 (25 jaar) Vlag van Spanje Real Sociedad
Tuncay Şanlı 16 januari 1982 (21 jaar) Vlag van Turkije Fenerbahçe
Okan Yılmaz 16 mei 1978 (25 jaar) Vlag van Turkije Bursaspor

Bondscoach: Şenol Güneş

EK voetbal 2004 (Portugal)

Er werd veel verwacht van Turkije en bondscoach Şenol Güneş na deze behaalde successen, maar Turkije wist zich niet te kwalificeren. In de kwalificatiepoule werd er maar een keer verloren, tegen Engeland. Dit moesten de Turken bekopen met een play-offwedstrijd tegen het laag ingeschatte Letland. Letland verraste enigszins door thuis met 1-0 te winnen, een paar dagen later in Istanboel was het Turkije dat na een uur spelen op 2-0 kwam en een goede kans had het EK te halen. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 2-2 en ging Letland naar de eindronde in Portugal.

Bondscoach: Şenol Güneş

WK voetbal 2006 (Duitsland)

Turkije begon met Ersun Yanal als de nieuwe bondscoach aan de WK-campagne; ze zaten in een poule met onder andere Europees kampioen Griekenland, Denemarken en Oekraïne. Tegen de Grieken werden er twee gelijke spelen behaald net als tegen Denemarken, van Oekraïne werd in Istanboel met 3-0 verloren maar een 1-0 winst in Kiev bracht Turkije een stap dichter naar het WK. Turkije zou uiteindelijk ten koste van Griekenland de play-offs halen. Zwitserland ging door naar het WK ondanks een 4-2 winst nadat er eerder met 2-0 verloren werd.

Bondscoach: Ersun Yanal

EK voetbal 2008 (Oostenrijk & Zwitserland)

Zie Turkije op het Europees kampioenschap voetbal 2008 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Turkije plaatste zich onder de bondscoach Fatih Terim voor het EK 2008. Turkije werd ingedeeld in groep A bij Zwitserland, Tsjechië en Portugal. Turkije eindigde met 6 punten als tweede in deze poule en plaatst zich daarmee voor de kwartfinale. De eerste wedstrijd werd 2-0 verloren van Portugal. De tweede wedstrijd werd gewonnen door een doelpunt in de blessuretijd van Arda Turan. De 3e wedstrijd was tegen Tsjechië. In de 75e minuut stond Turkije nog met 2-0 achter en het EK leek zo goed als voorbij. Arda scoorde echter in de 75e minuut de aansluitingstreffer. In de 85e minuut liet Petr Čech een simpele bal uit zijn handen glippen, waarna Nihat Kahveci de bal simpel in het doel legde. In de blessuretijd scoorde Nihat zelfs de 3-2. Keeper Volkan Demirel kreeg een rode kaart omdat hij een kopstoot gaf aan Jan Koller waardoor hij 2 wedstrijden was geschorst. In de kwartfinale moesten de Turken het opnemen tegen Kroatië. Na 90 minuten was het nog 0-0. In de 119e minuut scoorde Klasnic de 1-0 voor Kroatië. De scheidsrechter stond op het punt de wedstrijd af te fluiten, maar Semih Sentürk scoorde in de allerlaatste secondes de gelijkmaker. Turkije wist de penalty's met 3-1 winnen. In de halve finale moest Turkije het opnemen tegen Duitsland. Semih scoorde in de 85e minuut de 2-2. De Duitser Philipp Lahm maakte in de 90e minuut het beslissende doelpunt waardoor het EK voor Turkije voorbij was.

Bondscoach: Fatih Terim


7 juni 2008
Portugal Vlag van Portugal 2 - 0 Vlag van Turkije Turkije Stade de Suisse, Genève

11 juni 2008
Zwitserland Vlag van Zwitserland 1 - 2 Vlag van Turkije Turkije Stade de Suisse, Bazel

15 juni 2008
Turkije Vlag van Turkije 3 - 2 Vlag van Tsjechië Tsjechië Stade de Suisse, Genève

20 juni 2008
Kroatië Vlag van Kroatië 1 - 1 (p) Vlag van Turkije Turkije Ernst Happel Stadion, Wenen

25 juni 2008
Duitsland Vlag van Duitsland 3 - 2 Vlag van Turkije Turkije St. Jakob Park, Bazel

WK voetbal 2010 (Zuid-Afrika)

Turkije was voor de kwalificatie ingedeeld in groep 5 bij Spanje, België, Bosnië en Herzegovina, Armenië en Estland. Turkije eindigde als derde in de groep. De bondscoach Fatih Terim nam ontslag na de wedstrijden tegen België en Armenië. Guus Hiddink was per 1 augustus zijn opvolger.

EK voetbal 2012 (Polen en Oekraïne)

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als tweede achter Duitsland. De eerste play-offwedstrijd tegen Kroatië werd thuis met 0-3 verloren. Na het 0-0 gelijkspel in de uitwedstrijd werd Hiddink ontslagen.

WK voetbal 2014 (Brazilië)

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter Nederland, Roemenië en Hongarije met 16 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2016 (Frankrijk)

Het Turks voetbalelftal (2016)

Turkije kwalificeerde zich door de laatste wedstrijd te winnen en mocht meedoen als beste derde van het kwalificatietoernooi. Selçuk İnan schoot in de blessuretijd de 1-0 binnen middels een vrije trap tegenIJsland in de blessuretijd. Turkije werd ingedeeld in pot 4 en kwam in een poule met Kroatië, Spanje en Tsjechië. De eerste twee wedstrijden tegen de Kroaten en de Spanjaarden werden met respectievelijk 0-1 en 0-3 verloren. Een 2-0 zege tegen Tsjechië mocht niet meer baten. Turkije eindigde als derde in de poule en werd uitgeschakeld.

WK voetbal 2018 (Rusland)

In de kwalificatiegroep eindigde Turkije als vierde achter IJsland, Kroatië en Oekraïne met 15 punten en wist zich alweer niet te kwalificeren voor het WK.

EK voetbal 2020

Turkije sloot het kwalificatietoernooi als tweede af met slechts één nederlaag en twee gelijkspellen in een poule met onder andere regerend wereldkampioen Frankrijk. De ploeg van Şenol Güneş werd als Dark Horse gezien voor het hoofdtoernooi, maar kon de verwachtingen niet waarmaken.[1][2] Het elftal eindigde laatste in een poule met Italië, Wales en Zwitserland. De wedstrijden tegen Italië en Wales gingen met respectievelijk 0-3 en 0-2 verloren. De laatste wedstrijd ging met 1-3 verloren tegen Zwitserland. De prestatie van Turkije, met 0 punten, een doelsaldo van -7 en slechts één gescoord doelpunt, was het slechtste van alle deelnemende 24 ploegen.

WK voetbal 2022 (Qatar)

Het kwalificatietoernooi begon goed voor Turkije. De grootste concurrenten Nederland en Noorwegen werden met respectievelijk 4-2 en 3-0 opzij gezet. In de daaropvolgende wedstrijden gaf Turkije de voorsprong weg tegen Letland en Montenegro. De wedstrijd tegen voetbaldwerg Gibraltar werd met slechts 3-0 gewonnen, waarbij de score pas in de 54e minuut werd geopend. Het absolute dieptepunt kwam tegen Nederland, dat Turkije verpletterde met 6-1. De laatste keer dat Turkije met zo'n grote score verloor was in de vorige eeuw. Vrijwel de hele wedstrijd scandeerden fans de oproep voor de bondscoach om ontslag te nemen.[3] Daags na de nederlaag nam Şenol Güneş ontslag.[4] Stefan Kuntz werd aangesteld als nieuwe bondscoach.[5] Turkije wist als runner-up te eindigen in de kwalificatiepoule achter Nederland en mocht daarom deelnemen aan de play-offs, waarin het werd geloot tegen Portugal. De wedstrijd werd met 3-1 verloren, waardoor Turkije werd uitgeschakeld. Vedette Burak Yılmaz wist in de slotfase een penalty niet te benutten met een stand van 2-1, waarna Portugal in de blessuretijd de 3-1 binnenschoot.[6] Na de wedstrijd maakte de aanvoerder bekend zijn interlandcarrière te beëindigen.

EK voetbal 2024 (Duitsland)

Turkije kwalificeerde zich als een van de eerste landen voor het EK in 2024 en sloot het kwalificatietoernooi voor het eerst in de geschiedenis als groepswinnaar af met slechts één nederlaag en twee gelijke spellen.[7] Turkije kwalificeerde zich als beste nummer 2 voor de achtste finales. Bondscoach Montella werd de eerste niet-Turkse bondscoach die Turkije door de groepsfase heen bracht op een eindtoernooi. In de groepswedstrijd tegen Tsjechië kreeg het Turks voetbalelftal maar liefst 11 gele kaarten; een record op een eindtoernooi. In de achtste finale schakelden ze Oostenrijk uit met 2-1, waardoor ze in de kwartfinale tegenover Nederland komen te staan. Tegen Nederland werd er echter met 2-1 verloren, waarna uitschakeling volgde. Het werd met drie zeges de meest succesvolle EK-campagne ooit voor het land.


18 juni 2024
Turkije Vlag van Turkije 3 - 1 Vlag van Georgië Georgië Signal Iduna Park, Dortmund

22 juni 2024
Turkije Vlag van Turkije 0 - 3 Vlag van Portugal Portugal Signal Iduna Park, Dortmund

26 juni 2024
Tsjechië Vlag van Tsjechië 1 - 2 Vlag van Turkije Turkije Volksparkstadion, Hamburg

2 juli 2024
Oostenrijk Vlag van Oostenrijk 1 - 2 Vlag van Turkije Turkije Red Bull Arena, Leipzig

6 juli 2024
Nederland Vlag van Nederland 2 - 1 Vlag van Turkije Turkije Olympiastadion, Berlijn

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Uruguay 1930 Geen deelname
Vlag van Italië (1861-1946) 1934 Teruggetrokken
Vlag van Frankrijk 1938 Geen deelname
Vlag van Brazilië 1950 Teruggetrokken (na kwalificatie)
Vlag van Zwitserland 1954 Groepsfase 3 1 0 2 10 11 (Kwal.)
Vlag van Zweden 1958 Teruggetrokken
Vlag van Chili 1962 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1966 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1970 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Vlag van Argentinië 1978 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Niet gekwalificeerd
Vlag van Verenigde Staten 1994 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van JapanVlag van Zuid-Korea 2002 Derde plaats 7 4 1 2 10 6 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Niet gekwalificeerd
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd
Vlag van CanadaVlag van Verenigde StatenVlag van Mexico 2026
Vlag van MarokkoVlag van PortugalVlag van Spanje 2030
Totaal 2 keer 10 5 1 4 20 17

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Frankrijk 1960 Niet gekwalificeerd
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1968 Niet gekwalificeerd
Vlag van België 1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1980 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1992 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1996 Groepsfase 3 0 0 3 0 5 (Kwal.)
Vlag van BelgiëVlag van Nederland 2000 Kwartfinale 4 1 1 2 3 4 (Kwal.)
Vlag van Portugal 2004 Niet gekwalificeerd
Vlag van OostenrijkVlag van Zwitserland 2008 Halve finale 5 2 1 2 8 9 (Kwal.)
Vlag van OekraïneVlag van Polen 2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 2016 Groepsfase 3 1 0 2 2 4 (Kwal.)
Vlag van Europa 2020 Groepsfase 3 0 0 3 1 8 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2024 Kwartfinale 5 3 0 2 8 8 (Kwal.)
Vlag van Verenigd KoninkrijkVlag van Ierland 2028
Vlag van ItaliëVlag van Turkije 2032 Gekwalificeerd 0 0 0 0 0 0
Totaal 7 keer 22 7 2 13 20 36

FIFA Confederations Cup

FIFA Confederations Cup
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
Vlag van Frankrijk 2003 Derde plaats 5 2 1 2 8 8
Totaal 1 keer 5 2 1 2 8 8

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 B 22e 4 1 0 3 4 7 Stabiel
2020–21 B 29e 6 1 3 2 6 8 Gedaald
2022–23 C 36e 6 4 1 1 18 5 Gestegen

FIFA-wereldranglijst

Hieronder volgt de positie op de FIFA-wereldranglijst aan het eind van elk kalenderjaar.[8]

1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
52 48 30 31 43 57 29 30 23 9 8 14 11 26 16 10 41 31 28 40 43 49 21 24 42 39 29 32 37 44 37

Spelersrecords

Meeste interlands

Naam Carrière Interlands Doelpunten
1. Rüştü Reçber 1994–2012 120 0
2. Hakan Şükür 1992–2008 112 51
3. Bülent Korkmaz 1990–2005 102 2
4. Emre Belözoğlu 2000–2019 101 9
5. Arda Turan 2006–2017 100 16
6. Hakan Çalhanoğlu 2014– 95 20
7. Tugay Kerimoğlu 1990–2007 94 2
8. Alpay Özalan 1995–2005 90 4
9. Hamit Altıntop 2004–2015 84 7
10. Mehmet Topal 2008–2018 81 2
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 16 november 2024

Meeste doelpunten

Naam Carrière Doelpunten Interlands Gemiddeld
1. Hakan Şükür 1992–2008 51 112 0,46
2. Burak Yılmaz 2011–2022 31 77 0,39
3. Tuncay Şanlı 2003–2010 22 79 0,28
4. Lefter 1948–1961 21 46 0,46
Cenk Tosun 2013– 21 53 0,40
6. Hakan Çalhanoğlu 2014– 20 94 0,21
7. Metin Oktay 1956–1965 19 36 0,53
Cemil Turan 1969–1979 19 44 0,43
Nihat Kahveci 2000–2010 19 69 0,28
10. Cengiz Ünder 2016–2023 16 49 0,33
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 14 oktober 2024

Coaches

Zie Lijst van coaches van het Turkse voetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Het Turks voetbalelftal heeft in haar historie veertig bondscoaches gehad. In de begin jaren werden er vooral Engelse en Hongaarse coaches aangetrokken. Tegenwoordig werkt de bond vaker met coaches uit eigen land. Guus Hiddink was de enige Nederlandse bondscoach die Turkije heeft gehad.

Meeste wedstrijden
Naam Periode(s) Duels Winst Winst %
1 Vlag van Turkije Fatih Terim 1990, 1993-1996, 2005-2009, 2013-2017 136 70 51,47
2 Vlag van Turkije Şenol Güneş 2000-2004, 2019-2021 82 38 46,34
3 Vlag van Turkije Coşkun Özarı 1972-1976, 1982-1984, 1985-1986 54 14 25,92
4 Vlag van Turkije Mustafa Denizli 1987, 1996-2000 37 12 32,43
5 Vlag van Italië Sandro Puppo 1952-1954, 1960-1962, 1963-1964, 1965, 1965-1966 32 8 25,00
6 Vlag van Duitsland Sepp Piontek 1990-1993 27 4 14,81
7 Vlag van Duitsland Stefan Kuntz 2021-2023 20 12 60,00
8 Vlag van Italië Vincenzo Montella 2023- 19 9 47,36
9 Vlag van Turkije Abdullah Avcı 2011-2013 18 6 33,33
10 Vlag van Turkije Adnan Süvari 1966-1969 17 5 29,41
Vlag van Roemenië Mircea Lucescu 2017-2019 17 4 23,53
 Huidige coach

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Vlag van Montenegro Montenegro (3-1) op 19 november 2024.

Huidige selectie

De volgende spelers behoren tot de selectie voor de UEFA Nations League 2024/25 Divisie B wedstrijden op 16 november 2024 tegen Vlag van Wales Wales en op 19 november 2024 tegen Vlag van Montenegro Montenegro.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de UEFA Nations League 2024/25 Divisie B wedstrijd tegen Vlag van Montenegro Montenegro op 19 november 2024.

Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
Mert Günok 37 0 Vlag van Turkije Beşiktaş
Uğurcan Çakır 29 0 Vlag van Turkije Trabzonspor
Altay Bayındır 9 0 Vlag van Engeland Manchester United
Verdediging
Merih Demiral 53 4 Vlag van Saoedi-Arabië Al-Ahli
Zeki Çelik 52 2 Vlag van Italië AS Roma
Mert Müldür 33 2 Vlag van Turkije Fenerbahçe
Eren Elmalı 15 0 Vlag van Turkije Trabzonspor
Samet Akaydın 12 1 Vlag van Turkije Fenerbahçe
Emirhan Topçu 2 0 Vlag van Turkije Beşiktaş
Middenveld
Hakan Çalhanoğlu Aanvoerder 95 20 Vlag van Italië Internazionale
Kaan Ayhan 68 5 Vlag van Turkije Galatasaray
Okay Yokuşlu 47 1 Vlag van Turkije Trabzonspor
Orkun Kökçü 38 2 Vlag van Portugal Benfica
İsmail Yüksek 21 1 Vlag van Turkije Fenerbahçe
Doğucan Haspolat 0 0 Vlag van België KVC Westerlo
Aanval
Kerem Aktürkoğlu 40 10 Vlag van Portugal Benfica
Enes Ünal 34 2 Vlag van Engeland Bournemouth
Barış Alper Yılmaz 24 2 Vlag van Turkije Galatasaray
Arda Güler 18 3 Vlag van Spanje Real Madrid
Kenan Yıldız 17 2 Vlag van Italië Juventus
Yunus Akgün 14 2 Vlag van Turkije Galatasaray
Bertuğ Yıldırım 5 2 Vlag van Spanje Getafe
Semih Kılıçsoy 4 0 Vlag van Turkije Beşiktaş

Recent opgeroepen

Naam Wed. Dlpnt. Club Laatst in selectie
Doelman
Doğan Alemdar 2 0 Vlag van Frankrijk Stade Rennais voorselectie EK 2024
Verdediging
Abdülkerim Bardakcı 17 1 Vlag van Turkije Galatasaray Vlag van Wales Wales op 16 november 2024
Çağlar Söyüncü Blessure 56 2 Vlag van Turkije Fenerbahçe Vlag van Wales Wales op 6 september 2024
Ferdi Kadıoğlu Blessure 22 1 Vlag van Engeland Brighton Vlag van IJsland IJsland op 14 oktober 2024
Ahmetcan Kaplan 0 0 Vlag van Nederland Ajax EK 2024
Cenk Özkacar 9 0 Vlag van Spanje Real Valladolid voorselectie EK 2024
Ozan Kabak Blessure 26 2 Vlag van Duitsland Hoffenheim Vlag van Italië Italië op 4 juni 2024
Rıdvan Yılmaz 7 0 Vlag van Schotland Rangers Vlag van Oostenrijk Oostenrijk op 26 maart 2024
Middenveld
Salih Özcan 22 0 Vlag van Duitsland Wolfsburg Vlag van IJsland IJsland op 9 september 2024
Berat Özdemir 4 0 Vlag van Turkije Başakşehir voorselectie EK 2024
Aanval
İrfan Can Kahveci 37 4 Vlag van Turkije Fenerbahçe Vlag van IJsland IJsland op 14 oktober 2024
Ahmed Kutucu 2 0 Vlag van Turkije Eyüpspor Vlag van IJsland IJsland op 14 oktober 2024
Umut Nayir 5 1 Vlag van Turkije Konyaspor Vlag van IJsland IJsland op 9 september 2024
Can Uzun 1 0 Vlag van Duitsland Eintracht Frankfurt Vlag van IJsland IJsland op 9 september 2024
Cenk Tosun 53 21 Vlag van Turkije Fenerbahçe EK 2024
Yusuf Yazıcı Blessure 45 3 Vlag van Griekenland Olympiakos EK 2024
Abdülkadir Ömür 14 2 Vlag van Engeland Hull City voorselectie EK 2024
Oğuz Aydın 1 0 Vlag van Turkije Fenerbahçe voorselectie EK 2024
Cengiz Ünder 51 16 Vlag van Turkije Fenerbahçe Vlag van Hongarije Hongarije op 22 maart 2024

Interlands

Zie Interlands Turks voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Turkije.

Erelijst

Nationaal voetbalteam van Turkije op een Azerbeidzjaanse postzegel voor de FIFA Wereldkampioenschap 2002.
Toernooi Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
WK 1x Brons 2002
Confederations Cup 1x Brons 2003
EK 1x Brons 2008