Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog
In dit artikel gaan we dieper in op Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog en alles wat dit onderwerp met zich meebrengt. Vanaf de oorsprong tot de relevantie vandaag de dag, via de implicaties ervan op verschillende gebieden, is Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog een onderwerp dat het verdient om vanuit verschillende perspectieven te worden geanalyseerd. In de volgende paar regels zullen we dieper ingaan op de meest relevante aspecten van Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog, de mogelijke impact ervan ontrafelen en een globale visie op dit onderwerp bieden. Of u nu bekend bent met Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog of nieuw bent in het onderwerp, dit artikel is bedoeld om een compleet en actueel beeld van dit probleem te bieden en u uit te nodigen om na te denken en uw begrip van Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog te vergroten.
| Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog | ||||
|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van de oorlogen van de Italiaanse Eenmaking | ||||
| ||||
| Datum | 29 april 1859 - 11 juli 1859 | |||
| Locatie | Lombardije-Venetië | |||
| Resultaat | Frans-Sardijnse overwinning Wapenstilstand van Villafranca (11 juli 1859) | |||
| Casus belli | Sardinië weigert te voldoen aan de Oostenrijkse vraag naar demobilisatie | |||
| Territoriale veranderingen |
Lombardije wordt geannexeerd door Sardinië Vervolgens annexeerde Sardinië de Centraal-Italiaanse staten Frankrijk krijgt Savoye en Nice | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Troepensterkte | ||||
| ||||
| Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog | ||
|---|---|---|
|
Montebello · Varese · San Fermo · Palestro · Turbigo · Magenta · Melegnano · Solferino · San Martino · Treponti |
De Tweede Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog, ook bekend als de Frans-Oostenrijkse Oorlog, Oostenrijks-Sardijnse Oorlog, Oostenrijks-Piëmontese Oorlog en (in Frankrijk) Italiaanse veldtocht (Campagne d'Italie), werd uitgevochten door het Tweede Franse Keizerrijk van keizer Napoleon III van Frankrijk en het Koninkrijk Piëmont-Sardinië tegen het Keizerrijk Oostenrijk in 1859.
De oorlog werd doelbewust door Piëmont-Sardinië geprovoceerd, in afspraak met Frankrijk dat in Oostenrijk een belangrijke opponent in Europa zag. Deze afspraken werden in het grootste geheim gemaakt tijdens de Ontmoeting van Plombières in juli 1858. Oostenrijk was toen de heerser van Noordoost-Italië.
Nadat op 11 juli 1859 de Wapenstilstand van Villafranca was gesloten, werd in november 1859 het Verdrag van Zürich getekend. Frankrijk verkreeg het Oostenrijkse Lombardije en gaf dit vervolgens aan Piëmont-Sardinië. In ruil voor zijn hulp kreeg Frankrijk gebieden van Piëmont-Sardinië, namelijk het hertogdom Savoye en het graafschap Nizza (Nice). De gebiedsoverdrachten werden officieel vastgelegd bij het Verdrag van Turijn (1860).
Met de gevolgen van de dure oorlog was Frankrijk minder tevreden: keizer Napoleon III was ervan uitgegaan dat Piëmont-Sardinië hem dankbaar zou blijven en dat de Centraal-Italiaanse staten onder Franse invloed zouden komen. Deze echter werden binnen korte tijd onderdeel van het nieuwe koninkrijk Italië onder leiding van Piëmont-Sardinië.
Veldslagen
- Slag bij Montebello
- Slag bij Varese
- Slag bij San Fermo
- Slag bij Palestro
- Slag bij Turbigo
- Slag bij Boffalora
- Slag bij Melegnano
- Slag bij Magenta
- Slag bij Treponti
- Slag bij Medole
- Slag bij Solferino
- Slag bij San Martino