Udo (graaf van Lahngouw)

In dit artikel zullen we Udo (graaf van Lahngouw) en de impact ervan op de moderne samenleving grondig onderzoeken. Udo (graaf van Lahngouw) is de afgelopen jaren onderwerp van debat en discussie geweest en heeft op verschillende gebieden grote belangstelling gewekt. Sinds zijn opkomst heeft Udo (graaf van Lahngouw) de aandacht getrokken van zowel experts, onderzoekers als enthousiastelingen, en heeft het een reeks belangrijke veranderingen in verschillende sectoren teweeggebracht. In die zin is het van cruciaal belang om te begrijpen in welke mate Udo (graaf van Lahngouw) onze realiteit heeft getransformeerd en hoe deze onze levens in de toekomst zal blijven beïnvloeden. Door middel van een gedetailleerde en uitputtende analyse zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die Udo (graaf van Lahngouw) definiëren en zijn rol in de hedendaagse samenleving.

Udo (graaf van Lahngouw) (ca. 830 - na 879) was de zoon van graaf Gebhard van de Lahngouw.

Udo nam in 861 samen met zijn broers deel aan de mislukte opstand van Karloman van Beieren tegen diens vader Lodewijk de Duitser. Daarna vluchtten ze naar hun familielid Adalhard de Seneschalk aan het hof van Lotharius II. Met hem vluchtten ze later naar Karel de Kale. Karel gaf ze verantwoordelijkheden in de verdediging van Neustrië tegen de Vikingen. Dit bracht ze echter ook in conflict met de lokale adel. Uiteindelijk verloren Udo en zijn verwanten in 865 de gunst van Karel, de graafschappen van Udo werden aan Gauzlin van Maine gegeven.

In 876 overleed Lodewijk de Duitser en konden Udo en zijn broers terugkeren naar huis. Ze verplaatsten samen met hun vader in 879 het klooster van St Severus naar Gemünden, waar hun vader intrad als monnik en korte tijd later stierf.

Huwelijk en kinderen

Udo was getrouwd met Judith (geb. ca. 835), de zuster van Koenraad II van Bourgondië, en ze hadden de volgende kinderen:

Externe bronnen

  • (fr) Hubert Guillotel, «Une autre marche de Neustrie », dans Onomastique et Parenté dans l'Occident médiéval, Prosopographica et genealogica, Oxford, 2000, 310 pagina's, ISBN 1-900934-01-9), pag. 7-13