Urineleider
In dit artikel wordt het onderwerp Urineleider behandeld, dat op verschillende gebieden grote belangstelling heeft gewekt. Urineleider heeft de aandacht getrokken van academici, experts, professionals en het grote publiek vanwege zijn relevantie en impact vandaag de dag. Door de jaren heen is Urineleider het onderwerp geweest van talrijke studies, debatten en analyses, wat heeft bijgedragen aan het verrijken van de kennis over dit onderwerp. Met als doel het begrip van Urineleider te verdiepen, zullen verschillende aspecten worden onderzocht die ons in staat zullen stellen het belang en de implicaties ervan in verschillende contexten te begrijpen. Via een alomvattende en gedetailleerde aanpak zullen verschillende perspectieven en reflecties worden gepresenteerd die zullen bijdragen aan het verrijken van het debat rond Urineleider.
| Urineleider | ||||
|---|---|---|---|---|
| Ureter | ||||
| ||||
Urinestelsel
| ||||
| ||||
Lengte doorsnede van de nier (Ureter is rechtsonderaan zichtbaar.)
| ||||
| Synoniemen | ||||
| Oudgrieks | Οὐρητήρ[1] | |||
| Nederlands | Urineleider[2][3] | |||
| Gegevens | ||||
| Orgaanstelsel | Urinewegstelsel | |||
| Naslagwerken | ||||
| Gray's Anatomy | p.1225 tekst foto | |||
| MeSH | Ureter | |||
| ||||
De urineleider[4] of ureter[5] (mv: ureters) is de buis die loopt tussen het nierbekken en de urineblaas. De urineleider begint bij het nierbekken, loopt retroperitoneaal en kruist de bekkenkam (tevens een van de plekken waar nierstenen ontstaan). De urineleider loopt vervolgens postero-inferieur langs de zijkant van het bekken en komt bij de vesico-ureterale overgang de urineblaas binnen. Bij vrouwen loopt de urineleider door het mesometrium en onder de uteriene slagaders door richting de urineblaas.
De lengte van de urineleider is bij volwassenen personen ca. 25-35 cm, de doorsnede 3 tot 4 mm.
De urineleider wordt behalve bij mensen ook aangetroffen bij alle andere amniota. Bij vissen en amfibieën zijn er andere buizen met dezelfde functie.
Histologie
De urineleider is stervormig en net als de blaas bekleed met een laag van overgangsepitheel (ofwel urotheel). Het urotheel (ofwel slijmvlies) komt daarnaast ook voor in de urinebuis en in het nierbekken.[6] De epitheelcellen zijn verdeeld over veel afzonderlijke lagen en normaal gesproken rond van vorm, hoewel ze ook kunnen worden uitgerekt en dan schilferig (plat) worden. De lamina propria is dik en elastisch en daardoor ondoordringbaar.
De buitenste laag (adventitia) van de urineleider bestaat net als elders uit vezelachtig bindweefsel.
- ↑ Liddell, H.G. & Scott, R. (1940). A Greek-English Lexicon. revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones. with the assistance of. Roderick McKenzie. Oxford: Clarendon Press.
- ↑ Schreger, C.H.Th.(1805). Synonymia anatomica. Synonymik der anatomischen Nomenclatur. Fürth: im Bureau für Literatur.
- ↑ Pinkhof, H. (1923). Vertalend en verklarend woordenboek van uitheemsche geneeskundige termen. Haarlem: De Erven F. Bohn.
- ↑ Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
- ↑ Federative Committee on Anatomical Terminology (FCAT) (1998). Terminologia Anatomica. Stuttgart: Thieme
- ↑ Hoge Urineweg Tumoren. Amsterdam UMC. Gearchiveerd op 15 april 2024. Geraadpleegd op 9 augustus 2024. “de urinewegen (plasbuis, blaas, urineleiders en nierbekken) zijn bedekt met een slijmvlieslaag, dit slijmvlies heet urotheel. Als het urotheel een kwaadaardige vergroeiing krijgt is dat urotheelcarcinoom (kanker uitgaande van het urotheel).”
· 
· 