Vegetatiepatroon
In de wereld van vandaag is Vegetatiepatroon een onderwerp dat grote relevantie heeft gekregen en de aandacht heeft getrokken van een groot aantal mensen in verschillende contexten en situaties. Het belang van Vegetatiepatroon is duidelijk geworden op verschillende gebieden, van wetenschap tot politiek, cultuur en de samenleving in het algemeen. Het is een onderwerp dat aanleiding heeft gegeven tot debat en voortdurende gesprekken, tegenstrijdige meningen heeft voortgebracht en reflectie over de impact en betekenis ervan heeft bevorderd. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de verschillende aspecten van Vegetatiepatroon, waarbij we de verschillende facetten en de relevantie ervan in het huidige tijdperk onderzoeken.
Vegetatiestructuur en -textuur
|
|---|
|
Vegetatiepatroon is de horizontale structuur van de vegetatie. Waar het bij de gelaagdheid van de vegetatie om de verticale opbouw gaat, zijn de mozaïeken en zoneringen een aspect van een horizontaal vegetatiepatroon.
Vegetatiemozaïek
Bij een mozaïek gaat het om een ruimtelijke patroon van enkele vegetatietypen, die als vlekken willekeurig naast en door elkaar heen groeien. In een vroeg stadium van de successie bij pioniervegetatie liggen deze vlekken los van elkaar op open plekken, later groeien de vlekken aan elkaar.
- Vegetatiemozaïeken
-
Een mozaïek op kleinschalig niveau. De dambordjes-associatie groeit hier (in de voegen) in een mozaïek met de associatie van vetmuur en zilvermos. -
De smaragdsteeltjes-associatie in mozaïek met de associatie van Engels raaigras en grote weegbree -
Een hoogveenmozaïek met de associatie van gewone dophei en veenmos en de associatie van veenmos en snavelbies
_en_de_associatie_van_Engels_raaigras_en_grote_weegbree_(Plantagini-Lolietum).jpg)
Vegetatiezonering
Een zonering van de vegetatie kan gezien worden bij natuurlijke gradiënten: een ecologische gradiënt (ecotoon) hangt gewoonlijk samen met een gemeenschapsgradiënt (coenocline), die veelal optreedt bij contactgemeenschappen. Bij vegetatiezonering gaat het om een geleidelijke overgang in biotische en abiotische milieufactoren. Deze gaat gewoonlijk samen met een gemeenschapsgradiënt: een geleidelijke overgang in soortensamenstelling bij de overgang tussen levensgemeenschappen. Gezoneerde vegetatietypen kunnen plantengemeenschappen van willekeurige syntaxa betreffen maar ook enkel formaties.
Voorbeelden van zoneringen zijn te vinden bij de verlandingsvegetaties langs rivieren en langs de oevers van meren.
- Vegetatiezonering
-
Natuurlijk zoneringspatroon bij een drooggevallen strang -
Duidelijke zonering met haarmosvegetatie door oude trekkersporen -
Zonering van verscheidene korstmosgemeenschappen uit de zeestippelkorst-klasse
.jpg)
