Velasquez' specht
Momenteel heeft Velasquez' specht grote relevantie gekregen in verschillende delen van de samenleving. De impact ervan is voelbaar in de economie, de politiek, de cultuur en het dagelijks leven van mensen. Dit fenomeen heeft grote belangstelling gewekt en voor controverse gezorgd in verschillende sectoren, die proberen de implicaties en gevolgen te begrijpen die var1 heeft in de huidige samenleving. Daarom is het van cruciaal belang om dit probleem diepgaand te onderzoeken, de oorzaken, gevolgen en mogelijke oplossingen te analyseren om de uitdagingen die het met zich meebrengt aan te pakken. In dit artikel zal de impact van Velasquez' specht op verschillende aspecten van het moderne leven uitvoerig worden behandeld, met als doel de lezer een volledige en gedetailleerde visie te geven op deze kwestie die vandaag de dag zo relevant is.
| Velasquez' specht IUCN-status: Niet geëvalueerd | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Ondersoort | |||||||||||||||||
| Melanerpes aurifrons santacruzi (Bonaparte, 1838)[1] Originele combinatie Centurus Santa Cruzi | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Velasquez' specht op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De Velasquez' specht (Melanerpes aurifrons santacruzi) is een vogel uit de familie Picidae. De vogel werd in 1838 als aparte soort beschreven door Charles Lucien Bonaparte, maar staat sinds 2025 op de IOC World Bird List als ondersoort (inclusief meer ondersoorten) van de goudvoorhoofdspecht.[2]
Kenmerken
De specht is 22 tot 26 cm lang. Van boven is de vogel zwart met fijne horizontale streepjes en van onder grijs tot heel licht okerkleurig. Er is weinig verschil tussen het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje heeft een rode kopkap. Per ondersoort is de hoeveelheid rood op de kop verschillend. Bij vrouwtjes ontbreekt het rood (behalve bij de ondersoort M. a. dubius) maar zij hebben wel een geel vlekje op het achterhoofd.[3]
Verspreiding en leefgebied
Deze ondersoorten komen voor van oostelijk Mexico tot Nicaragua en de eilanden nabij Honduras:
- M. a. polygrammus: van Oaxaca tot Chiapas (zuidwestelijk Mexico).
- M. a. grateloupensis: van Tamaulipas tot Puebla en centraal Veracruz (oostelijk Mexico).
- M. a. veraecrucis: van zuidelijk Veracruz tot noordelijk Guatemala.
- M. a. dubius: van Yucatán (zuidoostelijk Mexico) tot Belize en noordoostelijk Guatemala.
- M. a. leei: Cozumel (nabij oostelijk Mexico).
- M. a. santacruzi: van zuidelijk Chiapas (zuidelijk Mexico) tot noordelijk Nicaragua.
- M. a. hughlandi: centraal Guatemala.
- M. a. pauper: noordelijk Honduras.
- M. a. turneffensis: Turneffe (nabij Belize).
- M. a. insulanus: Utila (nabij Honduras).
- M. a. canescens: Roatán en Barburat (nabij Honduras).
Externe link
- ↑ (en) Proc. Zool. Soc. London pt.5, no.59 p.116
- ↑ Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2025. IOC World Bird Names (version 15.1). (en) .
- ↑ (en) Del Hoyo, J. ed. 2020. All the Birds of the World. Lynx Edicions, Barcelona.ISBN 9788416728374