Verdrag van Gisors

Met Verdrag van Gisors worden een aantal te Gisors getekende verdragen bedoeld tussen de koning van Frankrijk en de hertog van Normandië :

in maart 1113 werd een eerste vrede of verdrag van Gisors gesloten, waarin Lodewijk VI de Dikke de soevereiniteit van Hendrik I Beauclerc over Maine en Bretagne erkende.^[1]
op 31 augustus 1158 werd een tweede verdrag van Gisors gesloten tussen Hendrik II Plantagenet en Lodewijk VII de Jonge, waarin men het huwelijk van Hendrik de Jongere met Margaretha van Frankrijk overeenkwam, die als bruidsschat Gisors, Neaufles en de Normandische Vexin met zich meebracht; waarbij werd overeengekomen dat dit tot aan de trouw in bewaring zou worden gegeven aan de Grootmeester van de Tempeliers (tot 1161).^[2]
op 28 juni 1180 werd een derde verdrag van Gisors afgesloten tussen Filips II Augustus en Hendrik II Plantagenet, dewelke een overeenkomst van defensieve en offensieve bijstand was.^[3]
in juli 1189 werd het hertogdom Auvergne door het vierde verdrag van Gisors een vazal van de koning van Frankrijk.^[4]

Noten

↑ Ordericus Vitalis, Historia Ecclesiastica XI 21.
↑ L. Halphen, France: Louis VI and Louis VII (1108-1130), in J.R. Tanner - C.W. Previté-Orton - Z.N. Brooke (edd.), The Cambridge Medieval History, V, New York, 1926, p. 611.
↑ E. Lavisse, Histoire de France illustrée depuis les origines jusqu'à la révolution, III.1, Parijs, 1911, p. 86.
↑ J. Teyssot, Riom 1212-1557: capitale et bonne ville d'Auvergne, Nonette, 1999, p. 45.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Traité de Gisors op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.