WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic)

Tegenwoordig is WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) een veelbesproken onderwerp over de hele wereld. Van zijn impact op de samenleving tot zijn invloed op de populaire cultuur, WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) heeft de aandacht van miljoenen mensen getrokken. Door de geschiedenis heen is WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) het onderwerp geweest van debat, onderzoek en analyse op verschillende gebieden. De relevantie ervan heeft de grenzen overschreden en heeft een groeiende belangstelling voor het onderzoek ervan gegenereerd. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) en de impact ervan op de moderne wereld onderzoeken. Vanaf de oorsprong tot de evolutie ervan zal dit artikel de verschillende aspecten van WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving behandelen.

WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic)
Tokio
Tokio
Officiële naam Borden Classic
Stad, land zie hiernaast, Japan
Auspiciën WTA
Prijzengeld US$ 75.000 (1982, 1983)
Deelnemers 32 enkel / 16 dubbel (1979–1984)
Ondergrond hardcourt/gravel, buiten
Periode oktober
Jaargangen 1979 - 1984
Recordwinnaar Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder (2)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Het WTA-toernooi van Tokio (Borden Classic) was een tennistoernooi voor vrouwen dat van 1979 tot en met 1984 plaatsvond in de Japanse hoofdstad Tokio en enkele omringende steden. De officiële naam van het toernooi was Borden Classic.

De WTA organiseerde het toernooi, dat werd gespeeld op gravel- of hardcourt-buitenbanen.

Door 32 deelneemsters werd gestreden om de titel in het enkelspel, en door 16 paren om de dubbelspeltitel.

Plaats van handeling

Meervoudig winnaressen enkelspel

speelster aantal
titels		 in de jaren
Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder 2 1982, 1983

Finales

Enkelspel

Datum[1] Naam ($) Ondergrond Winnares Verliezend finaliste Uitslag
1979-10-15 Borden Classic 35.000 Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen Vlag van Japan Naoko Satō 6-3, 6-4
1980-10-13 Borden Classic 50.000 gravel, buiten Vlag van Verenigde Staten Dana Gilbert Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan 5-1, opg.
1981-10-12 Borden Classic 50.000 hardcourt, buiten Vlag van Verenigde Staten Kathy Rinaldi Vlag van Verenigde Staten Julie Harrington 6-1, 7-5
1982-10-11 Borden Classic 75.000 gravel, buiten Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder Vlag van Verenigde Staten Shelley Solomon 2-6, 6-0, 6-3
1983-10-10 Borden Classic 75.000 hardcourt, buiten Vlag van Verenigde Staten Lisa Bonder Vlag van Peru Laura Arraya 6-1, 6-3
1984-10-01 Borden Classic 50.000 hardcourt, buiten Vlag van Japan Etsuko Inoue Vlag van Verenigde Staten Beth Herr 6-0, 6-0

Dubbelspel

Datum[1] Naam ($) Ondergrond Winnaressen Verliezend finalistes Uitslag
1979-10-15 Borden Classic 35.000 Vlag van China Yu Li-Qiao
Vlag van China Chen Chuan 		Vlag van Australië Sue Saliba
Vlag van Australië Mary Sawyer 		7-6, 3-6, 7-5
1980-10-13 Borden Classic 50.000 gravel, buiten Vlag van Verenigde Staten Lindsay Morse
Vlag van Verenigde Staten Jean Nachand 		Vlag van Australië Nerida Gregory
Vlag van Hongarije (1949-1956) Marie Pinterova 		6-3, 6-1
1981-10-12 Borden Classic 50.000 hardcourt, buiten Vlag van Nederland Marianne van der Torre
Vlag van Nederland Nanette Schutte 		Vlag van Australië Elizabeth Sayers
Vlag van Verenigde Staten Kim Steinmetz 		6-2, 6-4
1982-10-11 Borden Classic 75.000 gravel, buiten Vlag van Japan Naoko Satō
Vlag van Australië Brenda Remilton 		Vlag van Verenigde Staten Laura duPont
Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan 		2-6, 6-3, 6-3
1983-10-10 Borden Classic 75.000 hardcourt, buiten Vlag van Australië Chris O'Neil
Vlag van Australië Pam Whytcross 		Vlag van Australië Brenda Remilton
Vlag van Japan Naoko Satō 		5-7, 7-6, 6-3
1984-10-01 Borden Classic 50.000 hardcourt, buiten Vlag van Argentinië Mercedes Paz
Vlag van Verenigde Staten Ronni Reis 		Vlag van Argentinië Emilse Raponi-Longo
Vlag van Argentinië Adriana Villagrán 		6-4, 7-5