Willem van Poitiers

In dit artikel zullen we het onderwerp Willem van Poitiers vanuit verschillende perspectieven onderzoeken, om een ​​volledige en gedetailleerde visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is. We zullen de oorsprong ervan analyseren, de huidige gerelateerde trends, de verschillende benaderingen die in dit opzicht bestaan ​​en de impact ervan op de samenleving. De praktische en theoretische implicaties van Willem van Poitiers zullen ook worden onderzocht, evenals de relevantie ervan op verschillende gebieden, van politiek tot populaire cultuur. Door middel van diepgaande analyse hopen we onze lezers een dieper en genuanceerder begrip van Willem van Poitiers te bieden, en een constructieve dialoog rond dit onderwerp aan te moedigen.

Willem van Poitiers
1153-1156
Detail van een stamboom van Hendrik II en zijn kinderen (13e eeuw).
Detail van een stamboom van Hendrik II en zijn kinderen (13e eeuw).
1e opvolger voor de Engelse troon
Periode 1154-1156
Voorganger Hendrik II van Engeland
Opvolger Hendrik de Jongere
Vader Hendrik II van Engeland
Moeder Eleonora van Aquitanië

Willem van Poitiers (Frans: Guillaume de Poitiers, Engels: William of Poitiers; vermoedelijk Angers, 17 augustus 1153[1] - Berkshire, juni 1156) was een prins uit het Huis Plantagenet en in 1154 de beoogde troonopvolger van zijn vader Hendrik II van Engeland.

Leven

Koning Hendrik II van Engeland en zijn kinderen: in de linkerbenedenhoek Willem (voorstelling uit de 13e eeuw).

Als oudste zoon (primogentius) van de koning Hendrik II van Engeland en hertogin Eleonora van Aquitanië was hij bij het aantreden van zijn vader als koning de beoogde erfgenaam van de Engelse troon en het uitgebreide conglomeraat van gebieden van zijn familie in Frankrijk (zie: Angevijnse Rijk). Zijn geboorteplaats wordt nergens expliciet vermeld, maar men gaat ervan uit dat hij in Angers werd geboren omdat Eleonora daar kort na zijn geboorte in afwezigheid van haar man een hofdag hield.[2] Daarbij willigde ze onder andere "voor het succes van haar man Hendrik " en "het welbevinden van haar zoon Willem" een petitie van de abt van La Trinité-de-Vendôme in, wat Willems eerst vermelding in een oorkonde was.[3]

Willem werd - in het bijzonder in de oudere historische onderzoek - verkeerdelijk ook als "graaf van Poitiers" aangeduid, in feite was hij omwille van het feit dat hij nog maar ene kind was niet met dit graafschap beleend geworden. Deze naamgeving komt voort uit de opmerking van Robert van Torigni dat het voor het kind Willem "bijna passend was hem graaf van Poitou en hertog van Aquitanië te noemen".[4]

In april 1155 liet Hendrik II zijn Engelse vazallen in Wallingford aan zijn zoon trouw zweren om zo diens opvolging te verzekeren.[5] Willem stierf echter reeds in het voorjaar van 1156 op driejarige leeftijd en werd in de abdij van Reading begraven aan de voeten van zijn grootvader Hendrik I van Engeland.[6]

De volgende hoofderfgenaam werd de in februari 1155 geboren Hendrik de Jongere, die in 1170 ook tot koning van Engeland werd gekroond.

Noten

  1. ↑ De geboortedatum werd bij Robert van Torigni (Robert van Torigni, Chronicon s.a. 1153 (= L. Delisle (ed.), Chronique de Robert de Torigni, I, Rouen, 1872, p. 280): Mense Augusti, circa octavus sancti Laurentii,…In eisdemoctavis, nascitur filius Hanrico duci Normannorum ex uxore sua Alienor comitissa Pictavensi.; ) en in de kroniek van Saint-Alban in Anjou (Chronicæ sancti Albini Andegavensis s.a. 1153 (= P. Marchegay - É. Mabille (edd.), Chroniques des Eglises d’Anjou, Parijs, 1869, p. 38): Guillelmus natus est, filius Henrici ducis, XVI° kalendas septembris) vermeld. Vgl. Radulphus de Diceto, Ymagines Historiarum s.a. 1153 (= Historiæ Anglicanæ Scriptores, X, Londen, 1652, col. 527), Matthew Paris, Chronica Majora s.a. 1152 (= H.R. Luard (ed.), Matthæi Parisiensis, Monachi Sancti Albani, Chronica Majora, II, Londen, 1874, p. 191).
  2. ↑ A. Richard, Histoire des comtes de Poitou, II, Parijs, 1903, pp. 115-116; R.V. Turner, Eleonore von Aquitanien – Königin des Mittelalters, München, 2012, pp. 156-157.
  3. ↑ Cartulaire saintongeais de la Trinite de Vendôme (1040–1785) (= C. Métais (ed.), Archives Historiques de Saintonge et d’Aunis, XXII, Parijs, 1874, nr. LXII, pp. 103-104).
  4. ↑ Robert van Torigni, Chronicon s.a. 1153 (= L. Delisle (ed.), Chronique de Robert de Torigni, I, Rouen, 1872, p. 280): Vocatus est idem puer Willermus, quod nomen quasi proprium est comitibus Pictavorum et ducibus Aquitanorum.
  5. ↑ Robert van Torigni, Chronicon s.a. 1155 (= L. Delisle (ed.), Chronique de Robert de Torigni, I, Rouen, 1872, p. 293); R.V. Turner, Eleonore von Aquitanien – Königin des Mittelalters, München, 2012, p. 175.
  6. ↑ Robert van Torigni, Chronicon s.a. 1156 (= L. Delisle (ed.), Chronique de Robert de Torigni, I, Rouen, 1872, p. 300). Vgl. Matthew Paris, Chronica Majora s.a. 1156 (= H.R. Luard (ed.), Matthæi Parisiensis, Monachi Sancti Albani, Chronica Majora, II, Londen, 1874, p. 214), Annales de Waverleia s.a. 1156 (= H.R. Luard (ed.), Annales monastici, II, Londen, 1865, p. 237).

Literatuur

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Wilhelm von Poitiers op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • L. Delisle (ed.), Chronique de Robert de Torigni, I-II, Rouen, 1872-1873.
  • A. Richard, Histoire des comtes de Poitou, I-II, Parijs, 1903.
  • R.V. Turner, Eleonore von Aquitanien – Königin des Mittelalters, München, 2012. ISBN 9783406631993