Wim van Heumen

In dit artikel gaan we in op het onderwerp Wim van Heumen, dat de afgelopen jaren aan grote relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan op verschillende gebieden van de samenleving. Vanaf het begin tot aan de huidige implicaties heeft Wim van Heumen de aandacht getrokken van experts, wetenschappers en het grote publiek, waardoor debatten, reflecties en analyses vanuit verschillende perspectieven zijn voortgekomen. Langs deze lijnen zullen we de vele facetten van Wim van Heumen verkennen, van de invloed ervan op de politiek, de economie en de cultuur, tot het effect ervan op het dagelijks leven van mensen. Op deze manier zullen we ons verdiepen in een onderwerp van universeel belang dat ons uitnodigt tot reflectie en dialoog op zoek naar een beter begrip van Wim van Heumen en de impact ervan op de hedendaagse wereld.

Wim van Heumen (1982)

Wilhelmus (Wim) Maria van Heumen (Nijmegen, 28 oktober 1928 – 's-Hertogenbosch, 31 januari 1992) was een Nederlands hockeycoach.

Van Heumen werd geboren als zoon van Hendrikus Johannes van Heumen en Petronella Henkelman. Een jaar na zijn geboorte verhuisde hij met zijn ouders naar 's-Hertogenbosch. Van Heumen studeerde lichamelijke opvoeding. In 1954 werd hij docent in dit vak.

Op 9 februari 1950 trouwde hij met Martina Gijsberdina Theresia Vollebergh. Samen kregen ze vijf kinderen. In 1956 werd Van Heumen docent lichamelijke opvoeding aan de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Tilburg. In 1966 werd hij hockeycoach bij de hockeyploeg van 's-Hertogenbosch. Van hieruit stroomde hij door naar het coachen van de Nederlandse hockeyploeg voor mannen. Zijn debuutinterland als bondscoach maakte hij op 19 juli 1975 in een wedstrijd tegen Groot-Brittannië (2-1 winst) op een voorolympisch hockeytoernooi. Na overleg met de KNHB op 15 april 1986 besloot Van Heumen op te stappen.

In de jaren 70 droeg Van Heumen onder andere bij aan het introduceren van nieuwe aspecten aan het moderne hockey, zoals spelen op kunstgras en het koppelen van veldhockey in de zomer aan zaalhockey in de winter. Bij de Olympische Zomerspelen 1976 haalde hij met de ploeg de vierde plaats, maar bij de Olympische Zomerspelen 1984 bleef men steken op de zesde plaats. Van Heumen stond bij 235 interlands aan de kant van de nationale hockeyploeg. Hiervan werden er 139 gewonnen en 36 gelijkgespeeld.

Grote landelijke bekendheid kreeg hij in 1987 door zijn deelname als scheidsrechter aan AVRO's Sterrenslag. Paul de Leeuw, die de gastpresentatie in die serie voor zijn rekening nam, introduceerde daar de uitspraak: "Meneer van Heumen, we zijn er klaar voor!".

Van Heumen’s zoon, Gijs, was coach van het vrouwenteam van de Nederlandse hockeyploeg.

Hij was vanaf 1970 werkzaam als gemeenteraadslid voor de Katholieke Volkspartij (KVP) en later voor het Christen Democratisch Appèl (CDA) in 's-Hertogenbosch. In 1990 werd hij wethouder tot hij overleed op 63-jarige leeftijd aan een alvleesklierontsteking.