In de wereld van vandaag is Zanele Muholi een onderwerp dat in verschillende delen van de samenleving aan relevantie heeft gewonnen. Van politiek tot populaire cultuur: Zanele Muholi heeft de aandacht getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. In de loop van de tijd is Zanele Muholi een mondiaal fenomeen geworden dat heeft geleid tot debat, controverse en, in sommige gevallen, een fervente aanhang onder zijn volgers. Naarmate de 21e eeuw vordert, blijft Zanele Muholi een interessant onderwerp en de invloed ervan wordt weerspiegeld in de manier waarop mensen met elkaar omgaan, informeren en met elkaar omgaan. In dit artikel zullen we de impact van Zanele Muholi op de hedendaagse samenleving onderzoeken en de relevantie ervan in de moderne wereld analyseren.
Zanele Muholi | ||||
---|---|---|---|---|
Muholi (International gay and lesbian film festival
St. Petersburg, 2011) | ||||
Persoonsgegevens | ||||
Geboren | Umlazi (Durban), 19 juli 1972 | |||
Geboorteland | Zuid-Afrika | |||
Beroep(en) | fotograaf | |||
RKD-profiel | ||||
(en) IMDb-profiel | ||||
|
Zanele Muholi (Umlazi (Durban), 19 juli 1972) is een Zuid-Afrikaans fotograaf. Muholi staat bekend om de betrokken fotografie en verbeelding van de lesbische identiteit. Eind 2013 won Muholi de Prins Claus Prijs.
Muholi is het kind van Ashwell en Bester Muholi en komt uit een gezin met vijf kinderen. Muholi volgde een cursus fotografie aan de Market photo workshop in Newtown, Johannesburg. In 2009 studeerde Muholi af aan de Ryerson-universiteit in Toronto op een scriptie over de visuele geschiedenis van de lesbische identiteit in Zuid-Afrika.
Vanaf het begin van haar carrière heeft Muholi met haar werk aandacht gevraagd voor de positie van homo's in Zuid-Afrika. Dat gebeurde al in de eerste tentoonstelling, Visual Sexuality, Only half the picture in de Johannesburg Art Gallery, in 2004. Vervolgens waren er, naast Zuid-Afrika (onder andere in Kaapstad), ook exposities in onder meer Atlanta, Lagos, Milaan, Nottingham, Toronto en Wenen. In Nederland was Muholi aanwezig in Amsterdam (Afrovibes Festival, 2006) en Eindhoven (MU, 2010). In 2011 exposeerde Muholi bij IHLIA LGBT Heritage met de tentoonstelling Faces and Phases samen met Gabrielle Le Roux die haar schilderijen van transgenders toonde: Proudly African & Transgender.[1] Muholi exposeerde ook in Antwerpen (Galerie Verbeeck, 2013). In december 2013 was in Atria (Amsterdam) de tentoonstelling Schoonheid en schaduw met werk van Muholi te zien.[2] In 2015 was werk van Muholi te zien in Frauen Museum Wiesbaden in Duitsland.[3] Van juli tot oktober 2017 was er een expositie in het Stedelijk Museum Amsterdam.[4]
Muholi ontving wereldwijd diverse prijzen, zoals de Casa Africa Award, de Fanny Eddy accolade en de Freedom of expression award van Index on Censorship, en diverse beurzen, onder meer de Thami Mnyele Residency in Amsterdam (2009) en de Civitella Ranieri Fellowship in 2012. In 2013 won Muholi de Prins Claus Prijs. Het werk is in Zuid-Afrika niet onomstreden; de activistische foto's en documentaires roepen soms homofobe reacties op. Zo liep de Zuid-Afrikaanse minister van cultuur in augustus 2009 boos weg van een tentoonstelling van Muholi's werk, dat ze "immoreel en beledigend" vond.[5]
Muholi is non-binair en wil zelf aangeduid worden met genderneutrale voornaamwoorden; dus in het Engels met 'they'.[6][7]