Zilverkruiskruid

Vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Zilverkruiskruid. Sinds onheuglijke tijden heeft Zilverkruiskruid de aandacht en belangstelling getrokken van miljoenen mensen over de hele wereld. Of het nu vanwege zijn impact op de samenleving, zijn invloed op de populaire cultuur of zijn relevantie in de geschiedenis is, Zilverkruiskruid heeft een onuitwisbare stempel op de mensheid gedrukt. In dit artikel zullen we dieper ingaan op de vele facetten van Zilverkruiskruid, de betekenis ervan onderzoeken, de evolutie ervan in de loop van de tijd en het belang ervan in de huidige context. Ga met ons mee op deze reis en ontdek alles wat Zilverkruiskruid te bieden heeft en hoe het onze wereld heeft gevormd op manieren die we ons misschien nooit eerder hadden voorgesteld.

Zilverkruiskruid
Zilverkruiskruid
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Stam:Embryophyta (Landplanten)
Klasse:Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:Bedektzadigen
Clade:'Nieuwe' tweezaadlobbigen
Clade:Campanuliden
Orde:Asterales
Familie:Asteraceae (Composietenfamilie)
Onderfamilie:Asteroideae
Geslachtengroep:Senecioneae
Geslacht:Jacobaea (Jacobskruid)
Soort
Jacobaea maritima
(L.) Pelser & Meijden (2005)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Zilverkruiskruid op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Zilverkruiskruid (Jacobaea maritima, synoniem: Senecio cineraria) is een vaste plant uit de composietenfamilie (Asteraceae). De soort komt van nature voor in Europa: België, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Zwitserland, Oostenrijk en Joegoslavië. In Nederland is de soort verwilderd. De soort is in Nederland zeldzaam, maar komt wel meer voor in België. Zilverkruiskruid wordt veel als sierplant gebruikt. De plant is zeer giftig door de aanwezige pyrrolizidine-alkaloïden.[1][2] Het aantal chromosomen is 2n=40.[3][4]

De sterk vertakte plant wordt 30–100 cm hoog en vormt een bladrozet. De stengel is witviltig behaard evenals de onderkant van de bladeren. Het 4–15 cm lange en 2,5–7 cm brede blad is gelobd of geveerd met geveerde tot gelobde of bijna hele lobben. De rozetbladeren zijn gesteeld en de stengelbladeren zijn zittend.

Zilverkruiskruid bloeit in juli en augustus met 1,2-1,5 cm grote, gele bloemen. De bloeiwijze is een meertakkig bijscherm. Er zijn 10-13, 10–13 mm lange lintbloemen. De omwindselbladen zijn witviltig behaard. De buitenste omwindselbladen zijn tot 3 mm lang en de binnenste ongeveer 7 mm lang.

De vrucht is een geribbeld nootje met wit vruchtpluis.

  • Plant
    Plant
  • Plant in bloei
    Plant in bloei
  • Blad
    Blad
  • Blad
    Blad
  • Omwindsels
    Omwindsels

Zilverkruiskruid komt in Nederland voor op rivier- en zeedijken.

Ondersoorten

  • Jacobaea maritima subsp. bicolor
  • Jacobaea maritima subsp. gibbosa
  • Jacobaea maritima subsp. maritima
  • Jacobaea maritima subsp. sicula
Zie de categorie Jacobaea maritima van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Wikispecies heeft een pagina over Jacobaea maritima.