Zjores Ivanovitsj Alferov

In dit artikel gaan we in op de kwestie van Zjores Ivanovitsj Alferov, die vandaag de dag van het grootste belang is. Zjores Ivanovitsj Alferov is het onderwerp geweest van debat en studie op verschillende terreinen, omdat de invloed en relevantie ervan onmiskenbaar zijn. Door de geschiedenis heen heeft Zjores Ivanovitsj Alferov een fundamentele rol gespeeld in de samenleving en heeft het verschillende aspecten van het dagelijks leven beïnvloed. Het belang ervan overstijgt grenzen en disciplines, waardoor de studie en het begrip ervan fundamenteel zijn voor het begrijpen van de wereld om ons heen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen met betrekking tot Zjores Ivanovitsj Alferov onderzoeken, met als doel een alomvattend en verrijkend beeld van dit onderwerp te bieden.

Nobelprijswinnaar  Zjores Ivanovitsj Alferov
15 maart 1930 – 1 maart 2019
Zjores Ivanovitsj Alferov in 2003
Zjores Ivanovitsj Alferov in 2003
Geboorteland Rusland
Geboorteplaats Vitebsk
Nobelprijs Natuurkunde
Jaar 2000
Reden "Voor basaal onderzoek naar informatie- en communicatietechnologie."
Samen met Herbert Kroemer
Gedeeld met Jack Kilby
Voorganger(s) Gerard 't Hooft
Martinus Veltman
Opvolger(s) Eric Cornell
Wolfgang Ketterle
Carl Wieman
Portaal  Portaalicoon   Natuurkunde

Zjores Ivanovitsj Alferov, of Alfjorov (Russisch: Жорес Иванович Алфёров) (Vitebsk, 15 maart 1930 – Sint-Petersburg, 1 maart 2019) was een Russische natuurkundige van Wit-Russische afkomst. In 2000 ontving hij de Nobelprijs.

Biografie

Alferov werd geboren in Vitebsk, in de toenmalige Wit-Russische SSR, dat nu Wit-Rusland is. Ivan Karpovich Alferov, zijn vader was van Wit-Russische afkomst, Anna Vladimirovna, zijn moeder, was joods. In 1952 behaalde hij een diploma aan het Elektrotechnische Instituut V.I. Oeljanov, genoemd naar Lenin, in Leningrad. Sinds 1953 werkt hij in het Fysico-technische Instituut Ioffe van de Academie van Wetenschappen van de USSR, sinds 1991 de Russische Academie van Wetenschappen.

Tijdens zijn werk voor het Instituut verkreeg hij twee wetenschappelijke titels: in 1961 kandidaat der wetenschappen: kandidat naoek in de Technologie en in 1970 doctor der wetenschappen: doktor naoek in Natuurkunde en Wiskunde. Hij is sinds 1987 directeur van het Instituut.

Alferov werd in 1972 tot corresponderend lid van de Academie van Wetenschappen van de USSR verkozen en in 1979 tot volwaardig lid. Vanaf 1989 was hij ondervoorzitter van de Academie en voorzitter van zijn wetenschappelijk centrum van de Academie in Sint-Petersburg.

Alferov was ook politiek actief. Vanaf 1995 was hij lid van de Doema voor de Communistische Partij van de Russische Federatie.

Onderzoeksgebieden

Sinds 1962 werkt hij op het gebied van halfgeleiderheterostructuren, de III-V-halfgeleiders, zoals galium-arsenide halfgeleiders. Zijn bijdragen tot de natuurkunde en de technologie van halfgeleiderheterostructuren, vooral onderzoeken van injectie-eigenschappen, ontwikkeling van lasers, zonnecellen en leds, hebben tot de verwezenlijking van moderne heterostructuurfysica en elektronica geleid. De door hem ontwikkelde heterojunctiezonnecellen werden voor het eerst succesvol in de Russische ruimtevaart toegepast, zoals bij de Spoetnik en het MIR-ruimtestation. Alferov is de uitvinder van de heterotransistor.

Prijzen en onderscheidingen

  • (en) Ioffe Institute, "Zhores I Alferov". Gearchiveerd op 3 oktober 2014. Geraadpleegd op 17 februari 2005.
  • (en) "Zhores I. Alferov - Biographical". op Nobelprize.org
Zie de categorie Zhores Alfyorov van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.