In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp Cineac. Van de oorsprong tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving, we zullen alle facetten van Cineac en de relevantie ervan in verschillende contexten analyseren. Via een multidisciplinaire aanpak zullen we de verschillende perspectieven onderzoeken die er bestaan met betrekking tot Cineac, en onderzoeken hoe deze zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld. Daarnaast bespreken we de invloed ervan op terreinen als cultuur, economie en politiek, en reflecteren we op de toekomst ervan in een voortdurend veranderende wereld. Bereid je voor op een ontdekkingsreis over Cineac en alles wat dit concept met zich meebrengt.
De Cineac (Cinéma d'Actualité) was een bioscoopketen opgezet door Pathé waar het filmjournaal werd vertoond. In Frankrijk richtte Pathé de eerste Cinéac op en al snel zijn die nieuwstheaters erg succesvol, in 1934 zijn er twintig bioscopen alleen al in Parijs.
In Nederland was er een Cineac in Amsterdam, Den Haag, Utrecht (Filmac, Vredenburg) en Rotterdam. Aan het hoofd stond directeur Van Gelder, iedere Cineac had een eigen bedrijfsleider, dat waren Jaap Kroon, Janssens en Cor Blad.
Het programma duurde een uur, en bestond uit een filmjournaal en enkele andere filmpjes. Het werd steeds meteen herhaald als een doorlopende voorstelling. Bezoekers konden op elk gewenst moment de bioscoop betreden en verlaten, met de mogelijkheid om langer dan de duur van het programma te blijven zitten, en zo voor één keer de entreeprijs het programma meermalen te zien.
In 1935 werd de Cineac NRC aan de Coolsingel 17 geopend,[1] maar als gevolg van het bombardement van 14 mei 1940 werden de activiteiten gestopt. In 1957 heropende deze Cineac op Coolsingel 103, naast De Bijenkorf. Vanaf 1977 werd hij de Cineac Bijenkorf genoemd. Deze Cineac sloot in 1989 en is nu een wok-restaurant, verdeeld over drie verdiepingen.
In 1940 werd de Cineac AD geopend op Coolsingel 60. Het gebouwencomplex werd ontworpen door Arthur Staal en ingericht door Pieter den Besten.
Op 27 mei 1971 woonde Koningin Juliana de première bij van de film Dood in Venetië van Luchino Visconti. Het theater sloot in 1984.
In Duitsland ontstond een andere formule. Met de opkomst van de treinen na de Tweede Wereldoorlog wilde men op de stations meer bieden dan treinen en kwamen er kappers, kiosken en AKI's (Aktualitätenkino). Later kwamen er ook een paar WOKI's (Wochenschaukino).