Dwergzijdeaapjes
Tegenwoordig is Dwergzijdeaapjes een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving genereert. Naarmate de technologie vordert, worden mensen steeds meer ondergedompeld in verschillende perspectieven en benaderingen van Dwergzijdeaapjes. Het is een onderwerp dat verschillende aspecten van het leven bestrijkt, van politiek tot wetenschap, inclusief cultuur en economie. Dwergzijdeaapjes is al sinds de oudheid het voorwerp van studie en analyse, en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving blijft een onderwerp van groot belang. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Dwergzijdeaapjes en de impact ervan op de hedendaagse samenleving onderzoeken, om een compleet en actueel beeld van dit onderwerp te geven.
| Dwergzijdeaapjes | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Cebuella Gray, 1866 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Iacchus pygmaeus Spix, 1823 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de dwergzijdeaapjes | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Dwergzijdeaapjes op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De dwergzijdeaapjes (Cebuella) zijn een geslacht van zoogdieren uit de familie van de klauwaapjes (Callitrichidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1866 gepubliceerd door John Edward Gray.[1]
Kenmerken
Dwergzijdeaapjes hebben een donzige, bruinachtige vacht met geelbruine vlekken, en een geringde staart die net zo lang als het lichaam kan zijn. De klauwen zijn speciaal bedoeld om in bomen te klimmen, een eigenschap uniek voor dit geslacht. Met een lengte van tussen de 14–16 cm (exclusief de staart van 15-20) zijn het een van de kleinste primaten en de kleinste apen. Mannetjes wegen rond de 140 gram, vrouwtjes slechts 120 gram.
Leefwijze
Als omnivoren, eten ze fruit, bladeren, insecten, en af en toe zelfs kleine reptielen. Een groot deel van hun dieet bestaat echter uit hars van bomen. Een groot deel van de tijd wordt besteed aan het halen van hars uit boomschors. Deze actieve dwergzijdeaapjes hebben hiervoor speciale tanden om in schors te kunnen bijten. Door de kleine afmetingen en snelle manier van bewegen is het moeilijk om deze aapjes goed te kunnen observeren.
Verspreiding en leefgebied
De soorten uit dit geslacht komen oorspronkelijk voor in het westen van Brazilië, het zuidoosten Colombia, het oosten van Ecuador, en het oosten van Peru in het regenwoud voor bij de bovenloop van de Amazone.
Taxonomie
Het dwergzijdeaapje (C. pygmaea) werd vroeger ingedeeld onder de Atlantische oeistiti's (Callithrix), maar het dwergzijdeaapje verschilt nogal van de Atlantische oeistiti's en is daardoor ondergebracht in een apart geslacht, namelijk: Cebuella.[2] Tot 2018 werd er slechts één soort in dit geslacht gerekend: C. pygmaea, maar uit onderzoek bleek dat C. niveiventris een aparte soort was.[3][4]
Er worden 2 soorten tot dit geslacht gerekend:[5]
- Cebuella niveiventris Lönnberg, 1940 – Oostelijk dwergzijdeaapje
- Cebuella pygmaea (Spix, 1823) – Westelijk dwergzijdeaapje
- ↑ (en) Mammal species of the world: a taxonomic and geographic reference. Johns Hopkins University Press, Baltimore & London (2005), p. 132. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ (en) Garbino, Guilherme S.T., Casali, Daniel M., Nascimento, Fabio O., Serrano-Villavicencio, José Eduardo (2019-03). Taxonomy of the pygmy marmoset (Cebuella Gray, 1866): Geographic variation, species delimitation, and nomenclatural notes. Mammalian Biology 95: 135–142. DOI:10.1016/j.mambio.2018.09.003.
- ↑ Boubli, J. P., Da Silva, M. N., Rylands, A. B., Nash, S. D., Bertuol, F., Nunes, M., ... & Hrbek, T. (2018). How many pygmy marmoset (Cebuella Gray, 1870) species are there? A taxonomic re-appraisal based on new molecular evidence. Molecular Phylogenetics and Evolution, 120, 170-182.
- ↑ Porter, L. M., de la Torre, S., Pérez‐Peña, P., & Cortés‐Ortiz, L. (2021). Taxonomic diversity of Cebuella in the western Amazon: Molecular, morphological and pelage diversity of museum and free‐ranging specimens. American Journal of Physical Anthropology, 175(1), 251-267.
- ↑ (en) Mammal Diversity Database (2023). Mammal Diversity Database (Version 1.11) . Zenodo. DOI: 10.5281/zenodo.7830771. Gearchiveerd van origineel op 25 december 2022. Geraadpleegd op 20 december 2023.
· 
· 