Fludioxonil
In het artikel van vandaag gaan we Fludioxonil diepgaand analyseren om het belang ervan vandaag de dag te begrijpen. Fludioxonil is een onderwerp/datum/persoon die op verschillende gebieden grote belangstelling heeft gewekt, en het is van cruciaal belang om de impact ervan op de hedendaagse samenleving te begrijpen. In dit artikel zullen we de historische relevantie ervan onderzoeken, de invloed ervan op de hedendaagse cultuur en de implicaties die dit heeft voor de toekomst. Daarnaast zullen we verschillende perspectieven en meningen over Fludioxonil onderzoeken, met als doel een alomvattend en verrijkend beeld te geven van dit onderwerp/onderwerp/persoon. We hopen dat de lezers aan het einde van het lezen een dieper en rijker begrip krijgen van Fludioxonil, en betekenisvolle verbindingen kunnen leggen met hun omgeving en het dagelijks leven.
| Fludioxonil | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
Structuurformule van fludioxonil
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C12H6F2N2O2 | |||
| IUPAC-naam | 4-(2,2-difluor-1,3-benzodioxool-4-yl)-1H-pyrrool-3-carbonitril | |||
| Molmassa | 248,185 g/mol | |||
| SMILES | C1=CC(=C2C(=C1)OC(O2)(F)F)C3=CNC=C3C#N
| |||
| CAS-nummer | 131341-86-1 | |||
| PubChem | 86398 | |||
| Wikidata | Q975876 | |||
| Beschrijving | Gele kristallijne stof | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H400 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | P273 | |||
| LD50 (ratten) | (oraal) 5000 (dermaal) 2000 mg/kg | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | geel | |||
| Dichtheid | 1,54 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | 199,8 °C | |||
| Oplosbaarheid in water | 0,0018 g/L | |||
| Goed oplosbaar in | aceton, methanol | |||
| Slecht oplosbaar in | water | |||
| log(Pow) | 4,12 | |||
| Nutritionele eigenschappen | ||||
| ADI | 0,37 mg/kg lichaamsgewicht | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Fludioxonil (ISO-naam) is een niet-systemisch fungicide dat in 1993 geïntroduceerd werd door Ciba-Geigy (tegenwoordig Syngenta). Het wordt gebruikt voor het behandelen van zaaizaad van granen en (gewoonlijk in combinatie met een ander fungicide zoals cyprodinil) op vele groenten- en fruitteelten en sierplanten. Merknamen van Syngenta zijn onder meer Celest (voor zaadbehandeling) en Switch (fludioxonil+cyprodinil voor versproeiing op de teelten). Fludioxonil wordt ingezet tegen onder meer Fusarium, Rhizoctonia, Alternaria en Botrytis cinerea (grauwe schimmel).
Regelgeving
Fludioxonil is in 2007 in de Europese Unie opgenomen in de lijst van toegelaten gewasbeschermingsmiddelen.[1]
Toxicologie en veiligheid
Fludioxonil is niet acuut toxisch via orale of dermale weg of door inhalatie.[2] De stof is ook niet carcinogeen, teratogeen of genotoxisch gebleken. Het risico voor vogels, bijen, aardwormen en andere bodemorganismen is laag; voor vissen en ongewervelde waterdieren is het risico wel hoog en bij het verspuiten moet men maatregelen treffen om te vermijden dat het product in het water terechtkomt.