Frits Celis

In de hedendaagse wereld is Frits Celis een onderwerp van voortdurende belangstelling en debat geworden. De relevantie ervan bestrijkt meerdere gebieden, van technologie tot cultuur, inclusief economie en politiek. Frits Celis heeft de aandacht getrokken van mensen van alle leeftijden en heeft gemengde meningen gegenereerd. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Frits Celis verkennen en de impact ervan op de hedendaagse samenleving analyseren. Vanaf de oorsprong tot de mogelijke gevolgen op de lange termijn zullen we ons verdiepen in een diepgaande en rigoureuze analyse om dit fenomeen, dat tegenwoordig zo alomtegenwoordig is, beter te begrijpen.

Frits Celis

Frits Celis (Antwerpen, 11 april 1929) is een Vlaamse musicus, harpist, dirigent en componist.

Levensloop

Celis studeerde aan de Koninklijke Muziekconservatoria in Antwerpen en Brussel, de Universität für Musik und Darstellende Kunst "Mozarteum" Salzburg te Salzburg en de Hochschule für Musik in Keulen.

Celis begon als harpist en werd daarna dirigent en muziekdirecteur aan de Koninklijke Muntschouwburg, de Koninklijke Vlaamse Opera en de Opera voor Vlaanderen. Hij was gastdirigent in Nederland, Frankrijk, Spanje, Duitsland en de Verenigde Staten.

Later legde hij zich hoofdzakelijk op compositie toe. Zijn stijl evolueerde via expressionisme en serialisme naar een vrij-atonale schriftuur met onmiskenbare voorkeur voor het lyrische aspect van de muziektaal.

Componist

Na te zijn begonnen met componeren in een klassieke normale toon, evolueerde hij naar een expressionistische en zelfs seriële schrijfwijze en een atonale ongebondenheid. Zijn oeuvre behelst een 80-tal nummers.

  • Vocale muziek:
    • Preludio e Narrazione voor sopraan en symfonisch orkest, 1983
    • Three Shakespeare poems, voor koor,
    • Melope voor mezzo sopraan en strijkkwartet of fluit, 1994
  • Orkestwerken:
    • Muziek voor strijkers, 1945-1950.
    • Elegie voor symfonisch orkest, 1966.
    • Varazioni, voor kamerorkest, 1974.
    • Cantilena voor symfonisch orkest, 1980.
    • Symfonia, voor slagwerk en symfonisch orkest, 1983.
    • Synfonia, 1989-1990.
  • Kamermuziek:
    • Quartetto, voor fluit, 1987.
  • Quartetto d'Archivoor strijkkwartet, 1995.
    • Quintetto, voor hobo en strijkkwartet, 1996.
    • Kareol voor Engelse hoorn en piano, 1997.
    • Elegie pour un faon, voor altfluit en strijkkwartet, 2001.

Literatuur

  • H. HEUGHEBAERT, Frits Celis, in: Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9.
  • H. STUBBE, Het gummetje van Frits Celis, in: Muziek en Woorde, 1989.
  • C. WILLEKENS, Frits Celis: de componist als bemiddelaar?, in: DeScène, 1991.
  • F. VERDONCK, Frits Celis, een lyricus van vandaag, in: Muziek & Woord, 1993.
  • Vic NEES, Frits Celis, muziek tussen hemel en aarde, Kunsttijdschrift Vlaanderen, 2004.
  • Flavie ROQUET, Lexicon van Vlaamse componisten, geboren na 1800, Roularta, 2007.