Vandaag willen we ons verdiepen in de fascinerende wereld van GJ 1214 b. Welke benadering we er ook voor geven, var1 heeft altijd interesse en nieuwsgierigheid in de mensheid gewekt. Of het nu gaat om een studieonderwerp, als historisch figuur of als inspiratiebron voor creativiteit, GJ 1214 b heeft op onvoorstelbare manieren zijn stempel op de wereld gedrukt. Door de geschiedenis heen is het onderwerp van debat, analyse en bewondering geweest, en wordt het in verschillende contexten als een referentiepunt beschouwd. In dit artikel zullen we verschillende facetten van GJ 1214 b onderzoeken, in een poging licht te werpen op het belang en de impact ervan op verschillende aspecten van het menselijk leven.
GJ 1214 b | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
GJ 1214b schuift voor GJ 1214 langs
| ||||
Type | Exoplaneet Superaarde | |||
Datum ontdekking | 16 december 2009 | |||
Ontdekt door | David Charbonneau e.a. | |||
Methode | Transitiefotometrie | |||
Fysische gegevens | ||||
Diameter | ~ 2,7x de Aarde | |||
Massa | ~ 6x de Aarde | |||
Dichtheid (ρ) | 1,87x106 | |||
Baangegevens | ||||
Halve lange as (a) | 0,01411 AE | |||
Excentriciteit (e) | 0,27 | |||
Periode (P) | 1,580404497 dagen | |||
Inclinatie (i) | 88,98°![]() | |||
Waarnemingsgegevens GJ 1214 | ||||
Rechte klimming | 17u15m19s | |||
Declinatie | 4° 57' 50" | |||
Sterrenstelsel | Melkweg | |||
Sterrenbeeld | Slangendrager (Ophiuchus) | |||
Afstand tot de zon | 47,778 lj (P=68,2653 mas) | |||
|
GJ 1214b is een exoplaneet die draait om de rode dwergster GJ 1214, op een afstand van 47,8 lichtjaar van het zonnestelsel in het sterrenbeeld Slangendrager. Het is de eerste superaarde waarbij een atmosfeer is ontdekt en de tweede exoplaneet - na CoRoT-7b - waarvan massa én grootte kon worden bepaald. Recenter onderzoek heeft sterke aanwijzingen opgeleverd voor de aanwezigheid van wolken in de atmosfeer van deze planeet.[1]
GJ 1214b is ontdekt in het kader van het project MEarth waarbij met voor amateurastronomie geschikte telescopen naar exoplaneten wordt gezocht. De ontdekking is bevestigd door de Europese Zuidelijke Sterrenwacht HARPS spectrograaf waarna de ontdekking is gepubliceerd in de uitgave van Nature van 17 december 2009.