Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966

In het artikel van vandaag gaan we in op het onderwerp Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966, een kwestie die de laatste tijd veel belangstelling en debat heeft gegenereerd. Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966 heeft de aandacht getrokken van mensen met verschillende achtergronden, van experts in het veld tot mensen die dit onderwerp nog maar net beginnen te verkennen. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven en gezichtspunten met betrekking tot Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966 verkennen, met als doel een alomvattende en verrijkende visie op deze kwestie te bieden. Van de impact ervan op de samenleving tot de mondiale implicaties ervan, we zullen ons verdiepen in een gedetailleerde analyse die ons in staat stelt de relevantie en complexiteit van Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966 vandaag de dag te begrijpen.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966
Circuit de Charade
Officiële naam Grand Prix moto de France 1966
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 29 mei 1966
Organisator FIM
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fritz Scheidegger / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley / Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings
Derde Vlag van Duitsland Max Deubel / Vlag van Duitsland Emil Hörner

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1966 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1966. De races werden verreden op 29 mei op het Circuit de Charade nabij Clermont-Ferrand. Alleen de 250cc-klasse, de 350cc-klasse en de zijspanklasse kwamen aan de start.

350cc-klasse

In Frankrijk kreeg Mike Hailwood meer tegenstand van Giacomo Agostini met de MV Agusta, maar die finishte uiteindelijk toch met 20 seconden achterstand. Jim Redman werd zelfs op 2 minuten en 46 seconden gereden en had nog moeite gehad om Tarquinio Provini achter zich te houden, maar die viel na twee ronden uit.

Uitslag 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:15"42'9 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +19'3 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +2"45'6 4
4 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi +1 ronde 3
5 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +1 ronde 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda +1 ronde 1
7 Vlag van Australië Malcolm Stanton Norton +2 ronden
8 Vlag van Frankrijk Jacques Roca Ducati +2 ronden
9 Vlag van Australië Ron Wilson Norton +2 ronden
10 Vlag van Denemarken Gøsta Jensen Honda +3 ronden

Niet gefinisht

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli

Onbekend[1]

" class="mw-editsection-visualeditor">bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Kel Carruthers Norton
Vlag van Tsjechië František Boček ČZ
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Japan Kenzo Muromachi Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna
Vlag van Verenigde Staten Byron Black Honda

Top tien tussenstand 350cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 16
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 6
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 5
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 4
6 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 3
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
8 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 2
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
10 Vlag van Tsjechië František Boček ČZ 1

250cc-klasse

Tijdens de Grand Prix van Frankrijk won Mike Hailwood beide soloklassen, als eerste de 250cc-race. Jim Redman bezette de tweede plaats met liefst 46 seconden achterstand. Phil Read werd op 1 minuut en 21 seconden derde en was meteen de laatste coureur die niet op minstens één ronde achterstand werd gezet.

Uitslag 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 1:07"51'4 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +45'8 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +1"22'3 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ +1 ronde 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ +1 ronde 2
6 Vlag van Frankrijk Daniel Lhéraud Yamaha +1 ronde 1
7 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi +2 ronden
8 Vlag van Frankrijk Claude Vigreux Morini +2 ronden
9 Vlag van Frankrijk Jacques Roca Bultaco +2 ronden
10 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi +3 ronden

Niet deelgenomen

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha Blessure[2]

Onbekend[1]

" class="mw-editsection-visualeditor">bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco
Vlag van Australië Kevin Cass Bultaco
Vlag van Australië Len Atlee Cotton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Bultaco
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Günter Beer Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley Bultaco-Villiers
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Royal Enfield
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna

Top tien tussenstand 250cc-klasse

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda 24
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 12
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha 4
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
7 Vlag van Australië Jack Findlay Bultaco 3
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
9 Vlag van Zweden Kent Andersson Husqvarna 2
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa

Zijspanklasse

In Frankrijk viel een debutant op, Klaus Enders, die met zijn bakkenist Reinhold Mannischeff het gevecht aanging met Max Deubel/Emil Hörner maar een fout maakte en naast de baan schoof. Fritz Scheidegger reed van start tot finish aan de leiding, Deubel moest zich terug laten vallen door een slecht lopende motor en werd uiteindelijk derde achter Colin Seeley/Wally Rawlings.

Uitslag zijspanklasse

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 59"05'5 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings BMW +39'6 6
3 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 4
4 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Steward BMW 2
6 Vlag van Australië Barry Thompson Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerald Wood BMW +1 ronde 1

Niet gefinisht

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Reinhold Mannischef BMW

Onbekend[1]

" class="mw-editsection-visualeditor">bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Heinz Marquardt BMW
Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Dungsworth Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Caddow BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton BMW

Top zeven tussenstand zijspanklasse

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 16
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings BMW
4 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Eduard Dein en Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 6
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Steward BMW 4
6 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 1
Vlag van Australië Barry Thompson Vlag van Verenigd Koninkrijk Gerald Wood BMW

(Slechts zeven combinaties hadden al punten gescoord)

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1966 		FIM wereldkampioenschap wegrace
18e seizoen (1966) 		Volgende race:
TT Assen 1966
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1965 		Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1967