In dit artikel wordt het onderwerp Gérard Diffloth diepgaand onderzocht, met als doel de verschillende facetten ervan uitvoerig te analyseren en een compleet beeld te geven van het belang en de impact ervan op de hedendaagse samenleving. Langs deze lijnen zullen zowel historische als culturele aspecten worden behandeld, evenals recente studies en bevindingen met betrekking tot Gérard Diffloth. Daarnaast zullen verschillende perspectieven en meningen van experts uit het veld worden onderzocht om licht te werpen op dit steeds evoluerende onderwerp. Gehoopt wordt dat dit artikel niet alleen waardevolle informatie zal opleveren, maar ook reflectie en debat over Gérard Diffloth zal genereren, om zo een dieper en rijker begrip van dit onderwerp te bevorderen.
Gérard Diffloth (Châteauroux, 13 februari 1939 – Surin, 14 augustus 2023) was een Frans taalkundige, gespecialiseerd in de Austroaziatische talen.
Gérard Diffloth studeerde wiskunde en journalistiek in Frankrijk en vervolgens taalkunde aan de Universiteit van Californië te Berkeley. Na een jaar veldonderzoek in het zuiden van India promoveerde hij in 1968 op The Irula Language. A Close Relative of Tamil. Vervolgens specialiseerde hij zich in de tot op dat moment nauwelijks bekende Mon-Khmertalen van Zuidoost-Azië. In talrijke boeken en tijdschriftartikelen heeft hij geschreven over het Semai, Jah-Hut, Chewong en Temiar, talen die worden gesproken op het Maleisisch Schiereiland; het Wa, Bulang, U, Palaung en Mang gesproken in het grensgebied van Myanmar en Yunnan; het Chong, Phalok, Mon, Nyah-Kur, Sô en Kuay uit Thailand; het Pear, Samrê, Sung, Sa-och, Brao, Kancho, Tempuan, Kuay en de diverse dialecten van het Khmer van Cambodja en verder over ruim twintig Mon-Khmer minderheidstalen in Laos en ruim tien talen van de bergvolkeren van Vietnam.
Diffloth was gedurende 17 jaar verbonden aan de Universiteit van Chicago en vervolgens acht jaar aan de Cornell-universiteit (Ithaca, New York), waar hij in 1988 werd benoemd tot hoogleraar taalkunde en aziatische studies. Verder was hij als gasthoogleraar verbonden aan de Universiteit van Kioto (1976-1977) en aan de Academia Sinica van Taiwan (1996-1997). Hij is sinds 2000 lid van de École Française d'Extrême-Orient te Siem Reap-Angkor, Cambodja.
In 1974 schreef Diffloth een lemma over de Austroaziatische talen in de Encyclopædia Britannica. De door hem in dat artikel ontwikkelde onderverdeling van het Austroaziatisch in twaalf taalgroepen is sindsdien de meest gebruikte classificatie. Dit geldt met name voor de meer algemene werken.
Diffloth overleed op 84-jarige leeftijd in het ziekenhuis van Surin, Thailand.[1]