Tegenwoordig is Hanadi Jaradat een onderwerp dat grote relevantie heeft gekregen in verschillende sectoren van de samenleving. De impact ervan kan onder meer worden waargenomen op persoonlijk, economisch, politiek, cultureel en technologisch gebied. Hanadi Jaradat heeft de aandacht getrokken van experts en wetenschappers, maar ook van individuen die de invloed ervan op het dagelijks leven beter willen begrijpen. Door de geschiedenis heen heeft Hanadi Jaradat veranderingen en transformaties meegemaakt die aanleiding hebben gegeven tot debatten en reflecties over de betekenis en reikwijdte ervan. In dit artikel zullen we de impact van Hanadi Jaradat op de hedendaagse samenleving onderzoeken en de implicaties ervan op verschillende gebieden analyseren.
Hanadi Tayseer Abdul Malek Jaradat (Arabisch: هنادي تيسير عبدالمالك جردات) (Jenin, 22 september 1975 – Haifa, 4 oktober 2003) was een Palestijnse vrouw uit de plaats Jenin op de Westelijke Jordaanoever.
Ze was net 28 jaar oud toen ze zichzelf op 4 oktober 2003 opblies in het populaire strandrestaurant Maxim in de Israëlische stad Haifa. Daarbij kwamen ten minste 21 Arabieren en Joden om en raakten 51 personen gewond. Onder de slachtoffers waren twee gezinnen en vijf kinderen, onder wie een twee maanden oude baby. De eigenaren van het restaurants waren Arabisch en Joods.
Jaradat was lid van de islamitische terroristen groep Islamitische Jihad en was advocaat-stagiaire. Volgens onderzoeksrapportages en verklaringen van familieleden werd ze tot haar daad gedreven door de dood van haar verloofde en broer. Beiden werden gedood in haar bijzijn door een undercover actie van het Israëlische leger.
Op 16 januari 2004 kwamen Jaradat en haar 72 slachtoffers weer even in het nieuws toen Zvi Mazel, de Israëlische ambassadeur in Zweden, in het Historisch Museum in Stockholm vernielingen aanrichtte aan het kunstwerk Sneeuwwitje en de waanzin van de waarheid. Dit kunstwerk van de Zweedse Gunilla Skold Feiler en haar Israëlisch-Zweedse echtgenoot Dror Feiler, bestaat uit een foto van Jaradat, gemonteerd op een bootje dat drijft in een zee van 'bloed'. Mazel trok de stekkers van drie schijnwerpers los, en smeet een schijnwerper in het 'bloed' waarbij hij kortsluiting veroorzaakte. De schade was snel verholpen. Terwijl Mazel het gebouw werd uitgeleid, zei hij tegen de directeur dat het kunstwerk het begin was van een tweede Holocaust. De Israëlische premier Ariël Sharon schaarde zich achteraf achter de ambassadeur.