In dit artikel gaan we het onderwerp Hypsilurus behandelen vanuit een analytisch en kritisch perspectief, met als doel een constructief debat op gang te brengen rond dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is. We zullen ons verdiepen in de verschillende aspecten ervan, de impact ervan op de samenleving, de historische implicaties en de projectie ervan in de toekomst onderzoeken. Door middel van een gedetailleerde en rigoureuze analyse proberen we een alomvattend en evenwichtig beeld van Hypsilurus te bieden, met als doel de kennis te verrijken en diepgaande reflectie over dit uiterst belangrijke onderwerp aan te moedigen.
Hypsilurus | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||||
Hypsilurus dilophus, dreigend mannetje uit Papoea-Nieuw-Guinea. | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Hypsilurus Peters, 1867 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||||
Hypsilurus op ![]() | |||||||||||||||||
|
Hypsilurus is een geslacht van hagedissen uit de familie agamen (Agamidae).
De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Wilhelm Peters in 1867. Er zijn zeventien verschillende soorten, inclusief de pas in 2012 wetenschappelijk beschreven soort Hypsilurus capreolatus. Vroeger was het soortenaantal hoger, maar in 2016 zijn een aantal soorten afgesplitst naar het nieuwe geslacht Lophosaurus.[1]
Veel soorten hebben felle kleuren en dragen een stekelige rug- en nekkam. Vooral in de nekkam zijn enkele grote en verharde stekels aanwezig.
Alle soorten komen voor in delen van zuidelijk Azië en leven in de landen Indonesië, Nieuw-Guinea en Papoea-Nieuw-Guinea, één soort komt voor in Australië.[1] De habitat bestaat uit vochtige delen van tropische en subtropische bossen. Het zijn boombewoners die leven op de takken.
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Elf soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en vijf soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD). De soort Hypsilurus macrolepis ten slotte wordt gezien als 'gevoelig' (Near Threatened of NT).[2]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Referenties
Bronnen