Momenteel is Juliette Samuel-Blum een onderwerp van algemeen belang voor de samenleving geworden. Sinds zijn opkomst of ontdekking heeft Juliette Samuel-Blum de aandacht getrokken van onderzoekers, experts en het grote publiek, waardoor eindeloze debatten, meningen en studies over de betekenis, het belang en de gevolgen ervan zijn voortgekomen. Door de geschiedenis heen heeft Juliette Samuel-Blum een cruciale rol gespeeld in verschillende contexten, van het wetenschappelijke en technologische veld tot het culturele en sociale veld. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Juliette Samuel-Blum onderzoeken, waarbij we de impact en relevantie ervan op verschillende gebieden en de invloed ervan op de hedendaagse samenleving analyseren.
Juliette Samuel-Blum | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Buste van Blum door haar echtgenoot Charles Samuel
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Geboren | Victoria, 1877 | |||
Overleden | Elsene, 1931 | |||
Geboorteland | Canada | |||
Beroep(en) | acteur, beeldhouwer, kunstschilder | |||
RKD-profiel | ||||
|
Juliette Samuel-Blum (Victoria, 1877 – Elsene, 1931) was een Canadees-Belgisch acteur, beeldhouwer en kunstschilder.[1]
Blum trok vanuit haar geboorteland Canada naar Europa, waar ze woonde in Parijs en Brussel. Ze werkte er aanvankelijk als acteur, later als beeldend kunstenaar. In 1911 trouwde ze met beeldhouwer Charles Samuel (1862-1938), weduwnaar van de Franse pianiste Clotilde Kleeberg, met wie ze in Elsene ging wonen. Samuel-Blum werkte vooral in marmer en maakte bustes en figuren.[1] Ze signeerde haar beeldhouwwerken met Juliette Ch. Samuel.
Ze behoorde met onder anderen Elise Van den Bossche, Hélène Cornette, Henriëtte Calais, Adelaïde Lefebvre, Jenny Lorrain, Berthe Van Tilt, Yvonne Serruys en Julia Vanzype tot de eerste generatie Belgische beeldhouwsters die vanaf eind 19e eeuw deelnamen aan de Belgische Salons.[2] Ze exposeerde onder andere tijdens de Salon d'Automne (1909, 1910, 1911), II Esposizione Internazionale femminile di Belle Arti, de internationale tentoonstelling voor vrouwen in Turijn (1913), naast Berthe Centner, Hélène Cornette en Alice Hölterhoff-de Harven bij de De Hedendaagsche Vrouw (1914) in Antwerpen en bij de Cercle Artistique et Littéraire in Brussel (1931).