Kabinet-Udenhout II

In dit artikel zullen we alles onderzoeken wat met Kabinet-Udenhout II te maken heeft, van de historische oorsprong tot de impact ervan op de hedendaagse samenleving. Kabinet-Udenhout II is door de jaren heen een gepassioneerd en controversieel onderwerp geweest, dat op verschillende gebieden voor discussie en belangstelling heeft gezorgd. Door middel van een uitgebreide en gedetailleerde analyse zullen we ons verdiepen in de complexiteit van Kabinet-Udenhout II, waarbij we de verschillende facetten en perspectieven ervan onderzoeken. Vanaf de oorsprong tot de hedendaagse evolutie biedt dit artikel een uitgebreid overzicht van Kabinet-Udenhout II en de relevantie ervan in de wereld van vandaag.

Kabinet-Udenhout II
Kabinet in Suriname Vlag van Suriname
Premier Wim Udenhout
1985-1986
Start 1 januari 1985
Eind 16 juli 1986
Voorganger Kabinet-Udenhout I
Opvolger Kabinet-Radhakishun
Staatshoofd Fred Ramdat Misier
lijst van Surinaamse kabinetten
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Suriname

Het kabinet-Udenhout II was een Surinaams kabinet onder leiding van premier Wim Udenhout. In deze periode stond Suriname onder militair gezag en was Fred Ramdat Misier de president. Het kabinet regeerde van 1 januari 1985 tot en met 16 juli 1986.[1]

Samenstelling

De Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) nam niet deel van Udenhout-II, waardoor de Associatie van Surinaamse fabrikanten (ASFA) beide zetels van het bedrijfsleven innam. Op 28 juni waren er twee mutaties, waardoor Kenneth Renne Koole toetrad en Erik Tjon Kie Sim van posities wisselde. Ook voor dit kabinet gold dat het terugroeprecht van kracht was, waardoor alleen de leverende partij een kandidaat mocht terugroepen. Hierdoor was ook bij dit kabinet sprake van een relatief stabiele formatie.[1]

Ministerie Minister/mutatie Opmerkingen
Algemene Zaken Wim Udenhout (militairen) tevens premier
Arbeid André Koornaar (PWO)
Binnenlandse Zaken, Districtsbestuur en Volksmobilisatie Jules Wijdenbosch (militairen)
Buitenlandse Zaken Wim Udenhout / Erik Tjon Kie Sim (militairen) 28 juni 1985
Financiën en Planning Normann Kleine (ASFA)
Landbouw, Veeteelt, Visserij en Bosbouw Imro Fong Poen (militairen)
Leger en Politie Wilfred Maynard (militairen)
Natuurlijke Hulpbronnen, Energie en Bosbouw Erik Tjon Kie Sim (militairen) / Kenneth Renne Koole 28 juni 1985
Onderwijs, Wetenschappen en Cultuur Allan Li Fo Sjoe (CLO)
Openbare Werken, Telecommunicatie en Bouwnijverheid Erik Tjon Kie Sim (militairen)
Sociale Zaken en Volkshuisvesting Siegfried Gilds (C-47)
Transport, Handel en Industrie Imro Fong Poen (militairen)
Volksgezondheid Robert van Trikt (ASFA)
Sport en Jeugdzaken Orlando van Amson (militairen) vanaf 23 september 1985[2]

Op 26 juni 1985 diende het kabinet het ontslag in waarna twee dagen later een nieuw kabinet volgde waarin Udenhout wel premier bleef, maar Erik Tjon Kie Sim hem opvolgde als minister van Buitenlandse Zaken.

Bezettingsactie en bedreiging door Dankerlui

Nadat Normann Kleine in september 1985 ontslag had genomen was Udenhout tijdelijk tevens minister van Financiën en Planning. Bij een bezettingsactie op 5 december bedreigde minister Dankerlui stakers met een vuurwapen. Enkele dagen later trad Dankerlui af waarbij hij werd opgevolgd door André Koornaar.

Hoge inflatie

Latere analyses van de regeerperiode-Udenhout lieten uitkomen dat het sociaal-economisch beleid gedurende deze jaren desastreus is geweest voor Suriname met een extreem hoge inflatie, een sterke terugloop van het binnenlands product en de buitenlandse handel, en een buitensporige koopkrachtvermindering voor iedereen die van de binnenlandse geldeconomie afhankelijk was.

Voorganger:
kabinet-Udenhout I 		Surinaams kabinet
1985-1986 		Opvolger:
kabinet-Radhakishun