In de wereld van vandaag blijft Luca Giordano een fundamenteel en intrigerend onderwerp dat de aandacht trekt van zowel academici, wetenschappers, professionals als enthousiastelingen. Het belang van Luca Giordano komt tot uiting op verschillende gebieden, van geneeskunde tot technologie, via politiek en cultuur. Door de geschiedenis heen is Luca Giordano het onderwerp geweest van studie en debat, wat de relevantie en impact ervan op de samenleving aantoont. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Luca Giordano, van de oorsprong en evolutie tot de huidige invloed ervan, met als doel een alomvattend beeld te geven van dit fascinerende en voortdurend veranderende onderwerp.
Luca Giordano | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Zelfportret (ca. 1692)
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Luca Giordano | |||
Bijnaam | Lucas Jordan Luca Fa Presto Proteus | |||
Geboren | Napels, 18 oktober 1634 | |||
Overleden | aldaar 12 januari 1705 | |||
Geboorteland | ![]() | |||
Beroep(en) | Kunstschilder | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Leermeester | Jusepe de Ribera | |||
Jaren actief | 1651-1705 | |||
Stijl(en) | barok | |||
RKD-profiel | ||||
|
Luca Giordano (Napels, 18 oktober 1634 - Napels, 12 januari 1705) was een Italiaans kunstschilder en etser die bekendstond onder de bijnamen Proteus, vanwege zijn veelzijdigheid wat betreft schilderstijl, en Luca fa presto (Lucas snelwerk) vanwege de snelheid waarin hij werkte. Waarschijnlijk in opdracht van de Spaanse koning Carlos II, schilderde hij ca.1695-97 twaalf taferelen uit het verhaal van Amor en Psyche. Hij liet zich daarbij inspireren door het werk van Lucius Apuleius.
Giordano leerde het vak van schilderen eerst van zijn vader, Antonnio Giordano, en later vanaf 1650 ging hij in de leer bij Jusepe de Ribera. Na een periode in Rome, Parma en Venetië te hebben gestudeerd, ontwikkelde hij een uitgebreide barokstijl die Venetiaanse en Romeinse invloeden bevatte.
Vanaf 1682 schilderde Giordano verschillende fresco-series in Florence, waaronder een in de Santa Maria del Carmine. Verder schilderde hij het plafond van de Biblioteca Riccardiana (Allegorie van Goddelijke Wijsheid)
In 1692 ging Giordano naar Spanje op uitnodiging van Carlos II en verbleef daar tien jaar. In die periode heeft hij diverse werken uitgevoerd, die nog steeds overal in Madrid zijn te vinden. In koninklijke opdracht voerde hij enorme frescocycli uit voor het Escorial en het Casón del Buen Retiro. Ook bracht hij toeschouwers in verrukking met zijn overtuigende imitaties van de stijl van andere schilders.[1] Het Prado heeft de grootste verzameling van zijn werken. Gezien zijn populariteit aan het Spaanse hof verleende de koning hem de titel van Caballero (ridder).
In 1702, na de dood van Carlos II, keerde Giordano terug naar Napels en bleef hij een productieve schilder. Zijn werken werden uitgevoerd in een lichtere, minder retorische stijl en bleken gedurende de achttiende eeuw invloedrijk en te worden bewonderd door schilders als Jean-Honoré Fragonard.
Uiteindelijk stierf Giordano in 1705 in Napels.
In Nederland zijn er geen werken van Luca Giordano te bewonderen. In 2019 heeft De Nieuwe Kerk het schilderij van de aartsengel St Michael een aantal maanden geëxposeerd.[2]