M. Stanley Whittingham

In dit artikel zullen we M. Stanley Whittingham vanuit verschillende perspectieven verkennen, waarbij we het belang ervan in verschillende contexten en de impact ervan op de hedendaagse samenleving analyseren. M. Stanley Whittingham is een onderwerp/element/persoon dat de aandacht van verschillende sectoren heeft getrokken, wat aanleiding heeft gegeven tot debat en reflectie over de relevantie ervan vandaag de dag. In dit artikel zullen we de belangrijkste aspecten met betrekking tot M. Stanley Whittingham onderzoeken, waarbij we de invloed ervan op verschillende gebieden en de toekomstige projectie ervan benadrukken. Door middel van een gedetailleerde en kritische analyse zullen we proberen de complexiteit van M. Stanley Whittingham te doorgronden, waardoor de lezer een volledige en multidimensionale visie op het onderwerp krijgt. Ga met ons mee op deze reis en ontdek de ware essentie van M. Stanley Whittingham en de impact ervan op onze hedendaagse samenleving!

Nobelprijswinnaar  Stanley Whittingham
22 december 1941
M. Stanley Whittingham (2020)
M. Stanley Whittingham (2020)
Geboorteland Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Nottingham
Nationaliteit Brits
Nobelprijs Nobelprijs voor Scheikunde
Jaar 2019
Reden "Voor de ontwikkeling van lithium-ionbatterijen."
Samen met John B. Goodenough
Akira Yoshino
Voorganger(s) Frances Arnold
George P. Smith
Gregory Winter
Opvolger(s) Emmanuelle Charpentier
Jennifer Doudna
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Michael Stanley Whittingham (Nottingham, 22 december 1941) is een Brits scheikundige en materiaalkundige. Hij is als hoogleraar verbonden aan de Binghamton-universiteit en de State University of New York. Hij is bekend van zijn werk aan moderne Lithium-ion-accus en met name de ontdekking van het concept van intercalatie-elektroden. Voor zijn werk hierin kreeg hij in 2019 samen met John B. Goodenough en Akira Yoshino de Nobelprijs voor Scheikunde.

Biografie

Whittingham werd geboren in de Engelse stad Nottingham. Hij genoot zijn opleiding aan Stamford School in Lincolnshire (1951-1960) en studeerde scheikunde aan New College in Oxford. Aan de Universiteit van Oxford behaalde hij zowel zijn Bachelor (1964), zijn Master of Arts (1967) als zijn Doctor of Philosophy (1968).

Na zijn promotie was Whittingham post-doc student aan de Stanford-universiteit in de Verenigde Staten. Vervolgens was hij zestien jaar lang werkzaam voor Exxon Research & Engineering Company. Na vier jaar lang gewerkt te hebben voor Schlumberger werd hij hoogleraar aan de Binghamton-Universiteit.

Onderzoek

Schema van de intercalatie van lithiumionen in een titanium-disulfide kathode.

Nottingham speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van lithiumbatterijen, en dan met name de ontdekking van intercalatie-elektrodes. In de jaren zeventig bouwde Whittinghams bij Exxon de eerste oplaadbare lithiumbatterij ter wereld.[1] Deze bestond uit kathode van titanium-disulfide (TiS2) en een anode van lithium-aluminium. TiS2 heeft een gelaagde kristalstructuur waarbij de lagen door vanderwaalskrachten bijeengehouden worden. Hierdoor leent het zich goed voor intercalatie van lithium omdat tijdens het redoxproces de Li+-ionen tussen de TiS2-lagen gaan zitten.[2]

Whittinghams experimentele batterij kon twee volt leveren. Echter door de reactieve aard van het toegepaste lithium-elektrolyt (LiClO4) waren zijn batterijen uiterst instabiel bleek en te explosief voor praktisch gebruik.[3] Enige tijd later is Exxon daarom ook gestopt met de commerciële ontwikkeling van deze batterijen.

Voor zijn werk ontving hij in 1971 de Young Author Award van The Electrochemical Society, de Battery Research Award (2003) en werd hij gekozen tot lid in 2004. In 2012 werd Whittingham onderscheiden met de IBA Yeager Award for Lifetime Contribution en werd hij in 2013 lid van de Materials Research Society.